Η αντιγραφή και αποθήκευση έχει καταχωρηθεί επιτυχώς!
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Έχετε αντιγράψει το άρθρο στα αγαπημένα στις:
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Συνεχίζοντας την μελέτη της προσέλευσής μας στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, στο παρόν τεύχος θα ασχοληθούμε με την συμπεριφορά μας από την ώρα της εξόδου από το σπίτι μέχρι και την στιγμή που θα πλησιάσουμε το άγιο Ποτήριο.
Όταν ετοιμασθούμε και βγούμε από το σπίτι, μόνοι ή με τους οικείους μας, προσπαθούμε κατά την διάρκεια της πορείας μας πρός τον Ναό να προσευχόμαστε, επαναλαμβάνοντας στο μυαλό μας την ευχή, το «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με», και διώχνοντας κάθε βιοτική μέριμνα από την σκέψη μας. Σε περίπτωση που θα εκκλησιασθούμε κάπου μακριά και θα πάρουμε με την οικογένειά μας το αυτοκίνητο, θα πρέπει να προσέξουμε πολύ να μην ανοίξουμε συζητήσεις που μπορεί να οδηγήσουν σε διαπληκτισμούς και διαφωνίες. Μία πολύ καλή κίνηση είναι να βάλουμε κάποιο ηχητικό αρχείο να ακούμε στον δρόμο, με πνευματική ομιλία ή με ψαλμωδία. Έτσι και οικοδομούμαστε αλλά και αποφεύγουμε πολλούς πειρασμούς.
Φτάνοντας στον Ναό, εισερχόμαστε σ’ αυτόν απλά, όπως κάθε φορά, καί, αφού ανάψουμε το κερί μας και προσκυνήσουμε τις εικόνες, διαλέγουμε να καθίσουμε σε κάποιο ήσυχο μέρος του Ναού, ώστε να μπορέσουμε πιό εύκολα να προσηλωθούμε στον Θεό.
Δέν κοιτούμε γύρω μας ποιός μπαίνει και ποιός βγαίνει, τι φοράει και πως συμπεριφέρεται. Παρακολουθούμε με ευλάβεια την Ακολουθία και προσπαθούμε καθ’ όλη την διάρκεια του εκκλησιασμού να έχουμε το μυαλό μας προσηλωμένο στον Θεό και στο μεγάλο γεγονός που θα ζήσουμε σε λίγη ώρα. Ο μοναδικός ίσως αγώνας που θα έχουμε μέσα στον Ναό είναι ο πόλεμος των λογισμών. Οι λογισμοί σίγουρα θα μας πολεμήσουν και θα προσπαθήσουν να μας αποπροσανατολίσουν, να μας απογοητεύσουν, προβάλλοντας την αμαρτωλότητά μας, αλλά και να μας οδηγήσουν σε αλλότριες και αμαρτωλές σκέψεις. Αυτό δεν πρέπει καθόλου να μας ενοχλήσει ή να μας στενοχωρήσει. Είναι αναμενόμενο. Σκοπός του πονηρού είναι να μας ταράξει και να καταφέρει ακόμα και να αναβάλουμε την Θεία Κοινωνία. Η μόνη αντιμετώπιση είναι η ήρεμη περιφρόνηση αυτών των λογισμών και η συνέχιση του έργου της προσευχής. Δεν σκεφτόμαστε εκείνη την ώρα ούτε αν είμαστε άξιοι ή ανάξιοι ούτε τις αμαρτίες μας ούτε αν προετοιμασθήκαμε καλά ή όχι. Αυτά όλα τα κάναμε τις προηγούμενες ημέρες. Αυτή θα είναι και η απάντησή μας στους λογισμούς.
Όταν φτάσει η ώρα για να κοινωνήσουμε, φεύγουμε από την θέση μας λίγο πρίν βγεί το άγιο Ποτήριο, ήρεμα, αθόρυβα, χωρίς βιασύνη, με πλήρη συναίσθηση του τι κάνουμε, και οδεύοντας πρός την Ωραία Πύλη σχηματίζουμε, μαζί με τους υπόλοιπους Χριστιανούς που θα μεταλάβουν, μία σειρά. Ο ένας πίσω από τον άλλο. Αυτονόητο είναι ότι δεν σπρωχνόμαστε ούτε τρέχουμε να πάρουμε μία από τις πρώτες θέσεις ούτε και επιδεικτικά μένουμε τελευταίοι, για να δείξουμε υποκριτικά την «ταπείνωσή» μας, αλλά στεκόμαστε στην σειρά, όπου τύχουμε. Αν δούμε ότι υπάρχει συνωστισμός, μένουμε πρός τους τελευταίους, για να διευκολύνουμε την κατάσταση, διότι, καθώς πολλοί βιάζονται, δημιουργείται μεγάλο πρακτικό πρόβλημα, με κίνδυνο να γίνει ζημία με την Θεία Κοινωνία. Σε πολλές ενορίες, οι ιερείς, επειδή οι άνθρωποι δύσκολα μπαίνουν σε σειρά και είναι οι πιό πολλοί ακατήχητοι, έχουν εκπαιδεύσει τους επιτρόπους ή κάποιους ιερόπαιδες, να βάζουν τάξη στην προσέλευση και αυτό είναι πάρα πολύ καλό. Ακούμε ταπεινά τις οδηγίες αυτών των υπευθύνων και τότε όλα γίνονται "ευσχημόνως και κατά τάξιν" (Α΄ Κορ. ιδ΄ 40).
Στήν Εκκλησία μας, αν και όλα τα μέλη της είμαστε ισότιμα μπροστά στα μάτια του Θεού, όμως για λόγους σεβασμού πρός την ιδιότητα του καθενός, αλλά και πρακτικούς, υπάρχει τάξη και σειρά. Έτσι και στο θέμα της σειράς προσελεύσεως στην Θεία Κοινωνία υπάρχει τάξη. Οι ανώτεροι κληρικοί (καί μόνον αυτοί) κοινωνούν μέσα στο Ιερό. Κοινωνεί πρώτα ο Αρχιερέας (άν παρίσταται), μετά οι ιερείς και έπειτα οι διάκονοι. Έξω από το Ιερό, κοινωνούν πρώτα οι μοναχοί και οι κατώτεροι κληρικοί (ψάλτες, αναγνώστες κ.λπ.) και στην συνέχεια οι λαϊκοί. Από τους λαϊκούς κοινωνούν πρώτα οι άνδρες και έπειτα οι γυναίκες. Για πρακτικούς λόγους, δίνουμε προτεραιότητα σε βρέφη, παιδιά, εφήβους, γέροντες και ανήμπορους.
Τήν ώρα που περιμένουμε υπομονετικά στην σειρά μας, λέμε με το μυαλό μας την διατεταγμένη προσευχή, η οποία υπάρχει στην ακολουθία της Θείας Μεταλήψεως. Αν δεν την ξέρουμε απ’ έξω, μέχρι σιγά-σιγά να την μάθουμε λέγοντάς την στο σπίτι μας, λέμε τουλάχιστον το γνωστό: «Τού Δείπνου σου του Μυστικού…» ή έστω τό: «Μνήσθητί μου, Κύριε, εν τη Βασιλεία σου».
8Τό μυαλό μας εκείνη την ώρα δεν σκέφτεται τίποτε άλλο εκτός από τον Χριστό μας. Είναι προσηλωμένο στην προσευχή και στα άχραντα Μυστήρια, τα οποία σε λίγο θα αξιωθούμε να μεταλάβουμε. Η στάση μας απέναντι σ’ αυτό που θα βιώσουμε σε λίγο, είναι αυτή ακριβώς που ακούμε στο παράγγελμα από το στόμα του ιερέως την στιγμή που μας καλεί. Δηλαδή προσερχόμαστε «μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης». Αυτά τα τρία πρέπει να μας διακατέχουν.
Στό επόμενο τεύχος θα ασχοληθούμε με το πως κοινωνούμε. Ένα θέμα το οποίο φαίνεται απλό, αλλά, εάν δεν προσέχουμε εκείνη την ώρα κάποιες λεπτομέρειες, πολλά άσχημα και θλιβερά μπορούν να συμβούν, τα οποία μπορεί να στενοχωρήσουν πολύ και εμάς, αλλά και τον ιερέα που θα μας κοινωνήσει.
Πηγή: Από το Μηνιαίον Ορθόδοξον Χριστιανικόν περιοδικόν «Αγία Λυδία», έτος 43ον, τεύχος 511, Οκτώβριος 2015
