Η αντιγραφή και αποθήκευση έχει καταχωρηθεί επιτυχώς!
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Έχετε αντιγράψει το άρθρο στα αγαπημένα στις:
Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Συνεχίζοντας τήν μελέτη τῆς προσέλευσής μας στό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας, στό παρόν τεῦχος θά ἀσχοληθοῦμε μέ τήν συμπεριφορά μας ἀπό τήν ὥρα τῆς ἐξόδου ἀπό τό σπίτι μέχρι καί τήν στιγμή πού θά πλησιάσουμε τό ἅγιο Ποτήριο.
Ὅταν ἑτοιμασθοῦμε καί βγοῦμε ἀπό τό σπίτι, μόνοι ἤ μέ τούς οἰκείους μας, προσπαθοῦμε κατά τήν διάρκεια τῆς πορείας μας πρός τόν Ναό νά προσευχόμαστε, ἐπαναλαμβάνοντας στό μυαλό μας τήν εὐχή, τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με», καί διώχνοντας κάθε βιοτική μέριμνα ἀπό τήν σκέψη μας. Σέ περίπτωση πού θά ἐκκλησιασθοῦμε κάπου μακριά καί θά πάρουμε μέ τήν οἰκογένειά μας τό αὐτοκίνητο, θά πρέπει νά προσέξουμε πολύ νά μήν ἀνοίξουμε συζητήσεις πού μπορεῖ νά ὁδηγήσουν σέ διαπληκτισμούς καί διαφωνίες. Μία πολύ καλή κίνηση εἶναι νά βάλουμε κάποιο ἠχητικό ἀρχεῖο νά ἀκοῦμε στόν δρόμο, μέ πνευματική ὁμιλία ἤ μέ ψαλμωδία. Ἔτσι καί οἰκοδομούμαστε ἀλλά καί ἀποφεύγουμε πολλούς πειρασμούς.
Φτάνοντας στόν Ναό, εἰσερχόμαστε σ’ αὐτόν ἁπλά, ὅπως κάθε φορά, καί, ἀφοῦ ἀνάψουμε τό κερί μας καί προσκυνήσουμε τίς εἰκόνες, διαλέγουμε νά καθίσουμε σέ κάποιο ἥσυχο μέρος τοῦ Ναοῦ, ὥστε νά μπορέσουμε πιό εὔκολα νά προσηλωθοῦμε στόν Θεό.
Δέν κοιτοῦμε γύρω μας ποιός μπαίνει καί ποιός βγαίνει, τί φοράει καί πῶς συμπεριφέρεται. Παρακολουθοῦμε μέ εὐλάβεια τήν Ἀκολουθία καί προσπαθοῦμε καθ’ ὅλη τήν διάρκεια τοῦ ἐκκλησιασμοῦ νά ἔχουμε τό μυαλό μας προσηλωμένο στόν Θεό καί στό μεγάλο γεγονός πού θά ζήσουμε σέ λίγη ὥρα. Ὁ μοναδικός ἴσως ἀγώνας πού θά ἔχουμε μέσα στόν Ναό εἶναι ὁ πόλεμος τῶν λογισμῶν. Οἱ λογισμοί σίγουρα θά μᾶς πολεμήσουν καί θά προσπαθήσουν νά μᾶς ἀποπροσανατολίσουν, νά μᾶς ἀπογοητεύσουν, προβάλλοντας τήν ἁμαρτωλότητά μας, ἀλλά καί νά μᾶς ὁδηγήσουν σέ ἀλλότριες καί ἁμαρτωλές σκέψεις. Αὐτό δέν πρέπει καθόλου νά μᾶς ἐνοχλήσει ἤ νά μᾶς στενοχωρήσει. Εἶναι ἀναμενόμενο. Σκοπός τοῦ πονηροῦ εἶναι νά μᾶς ταράξει καί νά καταφέρει ἀκόμα καί νά ἀναβάλουμε τήν Θεία Κοινωνία. Ἡ μόνη ἀντιμετώπιση εἶναι ἡ ἤρεμη περιφρόνηση αὐτῶν τῶν λογισμῶν καί ἡ συνέχιση τοῦ ἔργου τῆς προσευχῆς. Δέν σκεφτόμαστε ἐκείνη τήν ὥρα οὔτε ἄν εἴμαστε ἄξιοι ἤ ἀνάξιοι οὔτε τίς ἁμαρτίες μας οὔτε ἄν προετοιμασθήκαμε καλά ἤ ὄχι. Αὐτά ὅλα τά κάναμε τίς προηγούμενες ἡμέρες. Αὐτή θά εἶναι καί ἡ ἀπάντησή μας στούς λογισμούς.
Ὅταν φτάσει ἡ ὥρα γιά νά κοινωνήσουμε, φεύγουμε ἀπό τήν θέση μας λίγο πρίν βγεῖ τό ἅγιο Ποτήριο, ἤρεμα, ἀθόρυβα, χωρίς βιασύνη, μέ πλήρη συναίσθηση τοῦ τί κάνουμε, καί ὁδεύοντας πρός τήν Ὡραία Πύλη σχηματίζουμε, μαζί μέ τούς ὑπόλοιπους Χριστιανούς πού θά μεταλάβουν, μία σειρά. Ὁ ἕνας πίσω ἀπό τόν ἄλλο. Αὐτονόητο εἶναι ὅτι δέν σπρωχνόμαστε οὔτε τρέχουμε νά πάρουμε μία ἀπό τίς πρῶτες θέσεις οὔτε καί ἐπιδεικτικά μένουμε τελευταῖοι, γιά νά δείξουμε ὑποκριτικά τήν «ταπείνωσή» μας, ἀλλά στεκόμαστε στήν σειρά, ὅπου τύχουμε. Ἄν δοῦμε ὅτι ὑπάρχει συνωστισμός, μένουμε πρός τούς τελευταίους, γιά νά διευκολύνουμε τήν κατάσταση, διότι, καθώς πολλοί βιάζονται, δημιουργεῖται μεγάλο πρακτικό πρόβλημα, μέ κίνδυνο νά γίνει ζημία μέ τήν Θεία Κοινωνία. Σέ πολλές ἐνορίες, οἱ ἱερεῖς, ἐπειδή οἱ ἄνθρωποι δύσκολα μπαίνουν σέ σειρά καί εἶναι οἱ πιό πολλοί ἀκατήχητοι, ἔχουν ἐκπαιδεύσει τούς ἐπιτρόπους ἤ κάποιους ἱερόπαιδες, νά βάζουν τάξη στήν προσέλευση καί αὐτό εἶναι πάρα πολύ καλό. Ἀκοῦμε ταπεινά τίς ὁδηγίες αὐτῶν τῶν ὑπευθύνων καί τότε ὅλα γίνονται "εὐσχημόνως καί κατά τάξιν" (Α΄ Κορ. ιδ΄ 40).
Στήν Ἐκκλησία μας, ἄν καί ὅλα τά μέλη της εἴμαστε ἰσότιμα μπροστά στά μάτια τοῦ Θεοῦ, ὅμως γιά λόγους σεβασμοῦ πρός τήν ἰδιότητα τοῦ καθενός, ἀλλά καί πρακτικούς, ὑπάρχει τάξη καί σειρά. Ἔτσι καί στό θέμα τῆς σειρᾶς προσελεύσεως στήν Θεία Κοινωνία ὑπάρχει τάξη. Οἱ ἀνώτεροι κληρικοί (καί μόνον αὐτοί) κοινωνοῦν μέσα στό Ἱερό. Κοινωνεῖ πρῶτα ὁ Ἀρχιερέας (ἄν παρίσταται), μετά οἱ ἱερεῖς καί ἔπειτα οἱ διάκονοι. Ἔξω ἀπό τό Ἱερό, κοινωνοῦν πρῶτα οἱ μοναχοί καί οἱ κατώτεροι κληρικοί (ψάλτες, ἀναγνῶστες κ.λπ.) καί στήν συνέχεια οἱ λαϊκοί. Ἀπό τούς λαϊκούς κοινωνοῦν πρῶτα οἱ ἄνδρες καί ἔπειτα οἱ γυναῖκες. Γιά πρακτικούς λόγους, δίνουμε προτεραιότητα σέ βρέφη, παιδιά, ἐφήβους, γέροντες καί ἀνήμπορους.
Τήν ὥρα πού περιμένουμε ὑπομονετικά στήν σειρά μας, λέμε μέ τό μυαλό μας τήν διατεταγμένη προσευχή, ἡ ὁποία ὑπάρχει στήν ἀκολουθία τῆς Θείας Μεταλήψεως. Ἄν δέν τήν ξέρουμε ἀπ’ ἔξω, μέχρι σιγά-σιγά νά τήν μάθουμε λέγοντάς την στό σπίτι μας, λέμε τουλάχιστον τό γνωστό: «Τοῦ Δείπνου σου τοῦ Μυστικοῦ…» ἤ ἔστω τό: «Μνήσθητί μου, Κύριε, ἐν τῇ Βασιλείᾳ σου».
8Τό μυαλό μας ἐκείνη τήν ὥρα δέν σκέφτεται τίποτε ἄλλο ἐκτός ἀπό τόν Χριστό μας. Εἶναι προσηλωμένο στήν προσευχή καί στά ἄχραντα Μυστήρια, τά ὁποῖα σέ λίγο θά ἀξιωθοῦμε νά μεταλάβουμε. Ἡ στάση μας ἀπέναντι σ’ αὐτό πού θά βιώσουμε σέ λίγο, εἶναι αὐτή ἀκριβῶς πού ἀκοῦμε στό παράγγελμα ἀπό τό στόμα τοῦ ἱερέως τήν στιγμή πού μᾶς καλεῖ. Δηλαδή προσερχόμαστε «μετά φόβου Θεοῦ, πίστεως καί ἀγάπης». Αὐτά τά τρία πρέπει νά μᾶς διακατέχουν.
Στό ἑπόμενο τεῦχος θά ἀσχοληθοῦμε μέ τό πῶς κοινωνοῦμε. Ἕνα θέμα τό ὁποῖο φαίνεται ἁπλό, ἀλλά, ἐάν δέν προσέχουμε ἐκείνη τήν ὥρα κάποιες λεπτομέρειες, πολλά ἄσχημα καί θλιβερά μποροῦν νά συμβοῦν, τά ὁποῖα μπορεῖ νά στενοχωρήσουν πολύ καί ἐμᾶς, ἀλλά καί τόν ἱερέα πού θά μᾶς κοινωνήσει.
Πηγή: Ἀπό τό Μηνιαῖον Ὀρθόδοξον Χριστιανικόν περιοδικόν «Ἁγία Λυδία», ἔτος 43ον, τεῦχος 511, Ὀκτώβριος 2015
