Θεία Κοινωνία, αντίδοτο στις πανδημικές νόσους


Ανάγνωση σε 5.1 λεπτά
Αναγνώσεις: |


Η αντιγραφή και αποθήκευση έχει καταχωρηθεί επιτυχώς!

Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.

Έχετε αντιγράψει το άρθρο στα αγαπημένα στις:

Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Δρ Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας
Η ψυχική και σωματική υγεία όλων μας που πιστεύουμε «εις Θεόν, Πατέρα Παντοκράτορα, Ποιητήν ουρανού και γης, ..και εις ένα Κύριον Ιησούν Χριστόν, τον Υιόν του Θεού, τον μονογενή…και εις το Πνεύμα το Άγιον», αποκτάται με την συμμετοχή μας στην λειτουργική ζωή της Εκκλησίας μας κέντρο της οποίας είναι η μετάληψη των Αχράντων Μυστηρίων. Και ομολογούμε, ότι λαμβάνουμε το Σώμα και το Αίμα του Χριστού μας «εις ίασιν ψυχής και σώματος». Αισθανόμεθα ασθενείς, γι’ αυτό σπεύδουμε στον Χριστό μας, στον ιατρό των ψυχών και των σωμάτων, για να θεραπευθούμε γενόμενοι χριστοφόροι. «Ου χρείαν έχουσιν οι ισχύοντες ιατρού, αλλ’ οι κακώς έχοντες» (Μαρκ. β΄ 17), θα μας πεί ο ίδιος ο Θεάνθρωπος. Δεν έχουν ανάγκη οι υγιείς από γιατρό, αλλά οι άρρωστοι.

Στην λειτουργική σύναξη, οι πιστοί συνεχίζοντας την συνάθροιση των Αγίων των πρώτων χριστιανικών χρόνων κατά τις Πράξεις των Αποστόλων (Κεφ. β΄ 46), προσκαρτερούν στην προσευχή, στην ανάγνωση εποικοδομητικών γραφών, στην Μετάληψη των Θείων Δώρων και στην κοινωνία των προσώπων. Εκεί, μέσα στον Ναό σφυρηλατείται η διαπροσωπική σχέση όλων μας με τον Σωτήρα μας Χριστό και η μεταξύ μας αδελφική εν Χριστώ αγάπη, αφού νοιώθουμε όλοι παιδιά του ίδιου ουράνιου πατέρα.

Όλοι οι πιστοί, σαν μία οικογένεια, καθόμαστε γύρω από την Αγία Τράπεζα και βιώνουμε την σταυροειδή σχέση, με τον Θεό (κάθετη σχέση) και τους πιστούς συνανθρώπους μας (οριζόντια σχέση). Άλλωστε ο Σταυρός του Κυρίου μας, δηλαδή ο ίδιος ο Εσταυρωμένος Κύριος, έχει «εύρος και μήκος ουρανού ισοστάσιον». Την αγάπη Αυτού που δεν έχει περιορισμούς βιώνουμε και εμείς οι πιστοί μέσα στον Ναό.

Σκοπός της Εκκλησίας είναι ο αγιασμός των πιστών που επιτυγχάνεται με την άμεση σύνδεση πιστού και Θεανθρώπου. Η σύνδεση αυτή είναι αόρατη, είναι σύνδεση υγείας, δυνάμεως και σθένους αντιμετωπίσεως των καθημερινών μας πολλών, ανυπερβλήτων πολλές φορές, προβλημάτων. Μην ξεχνάμε ότι δεν υπάρχει άνθρωπος, δεν υπάρχει σπίτι και πόρτα χωρίς τον δικό του πόνο, τον δικό του καημό, το δικό του πρόβλημα. Ο Παπαδιαμάντης, ο «Άγιος των Ελληνικών γραμμάτων» τι μας λέει; «Σαν νάχαν ποτέ τελειωμό τα πάθια κι οι καημοί του κόσμου». Στο ποτήριο της ζωής κάθε ασθένεια υποχωρεί, κάθε πρόβλημα λύεται «πνευματικώ τω τρόπω». Άλλωστε κατά τον θείο Παύλο «Έστι πίστις ελπιζομένων υπόστασις, πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων» (Εβρ. ια΄ 1). Τον Υιό του Θεού μας, δεν τον βλέπουμε, τον νοιώθουμε, όμως, από τις ενέργειες Του, με την δύναμη που αντλούμε από την γεύση του Σώματος και Αίματός Του. Σήμερα ομιλούμε και για πανδημία από τον κορωνοιό. Και αυτόν δεν τον βλέπουμε, αλλά τον αισθανόμαστε από το συμπτώματα που μας προκαλεί. Αν τον βλέπαμε, θα προσπαθούσαμε να τον αποφύγουμε. Αν τον βλέπαμε σαν φίδι δεν θα κάναμε το παν, να απομακρυνθούμε από αυτόν, για να μην δεχθούμε το θανατηφόρο του δάγκωμα; Και αν ακόμη μας δάγκωνε δεν θα τρέχαμε να πάρουμε ένα αντίδοτο στο δηλητήριό του; Αντίδοτο του κορωνοιού, όπως και όλων των ιών που προκαλούν πανδημίες, είναι ένα και μόνον. Το Σώμα και το Αίμα του Χριστού μας.

Γνωρίζουμε, λοιπόν, το αντίδοτο, γνωρίζουμε το φάρμακο. Είναι η «Θεία Κοινωνία». Το πιστεύουμε πραγματικά και όχι για το «θεαθήναι τοις ανθρώποις» (Ματθ. κγ΄5), ομολογώντας το στην Ακολουθία της Θείας Μεταλήψεως.

Στην α΄ ωδή του Κανόνος αυτής λέμε του Κυρίου μας, ότι «το σώμά Σου το άγιον, εύσπλαγχνε Κύριε, και το τίμιον αίμά Σου, είναι νόσων πολυτρόπων αλεξιτήριον». Του ομολογούμε ότι εξολοθρευτής όλων των νοσημάτων και πανδημιών είναι το Σώμα και το Αίμα Του, τα Άχραντα Μυστήρια. Πάρα κάτω στον ίδιο Κανόνα ομολογούμε ότι η μετάληψη των Θείων Μυστηρίων στοχεύει στην προσθήκη ζωής και ασφαλείας μας. Στην α΄ ευχή της Ακολουθίας αυτής, ευχής του Μεγάλου Βασιλείου, παρακαλούμε τον Κύριο λέγοντας: «Κύριε, Σε είσαι, ο την αμαρτίαν αίρων του κόσμου και τας ασθενείας των ανθρώπων ιώμενος, ο τους κοπιώντας και πεφορτισμένους προς σεαυτόν καλών και αναπαύων· …διό καθάρισόν με από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος».

Στην δευτέρα αυτού ευχή στην Θεία Μετάληψη Τον παρακαλούμε λέγοντας: «Κύριε, ποίησον μετ᾿ εμού κατά το έλεός Σου· και γενέσθω μοι τα άγια ταύτα εις ίασιν και κάθαρσιν και φωτισμόν». Στην πέμπτη ευχή του ιδίου παρακακαλούμε, επίσης, λέγοντας: «Κύριε, καταξίωσόν με ακατακρίτως μεταλαβείν των αχράντων και αθανάτων, και ζωοποιών και φρικτών μυστηρίων Σου, εις άφεσιν αμαρτιών και εις ζωήν αιώνιον· εις αγιασμόν και φωτισμόν και ρώμην και ίασιν και υγείαν ψυχής τε και σώματος».


Τέλος, επαναλαμβάνουμε την βεβαίωση του Κυρίου: «Πας ο τρώγων μου την σάρκα, πίνων δε μου και το αίμα, εν εμοί μεν ούτος μένει, εν αυτώ δ’ εγώ τυγχάνω», που σημαίνει, ότι, αφού ο Χριστός μας είναι ο γιατρός κάθε ασθενείας, κοντά Του εμείς δεν έχουμε φόβο να νοσήσουμε. Μακριά του ο μισόκαλος εχθρός η ο κάθε κορωνοιός, μπορεί να μας «αφαρπάση δολίως». Μακριά Του κινδυνεύουμε, κοντά Του ποτέ. Δεχόμαστε το Σώμα Του και το Αίμα Του «επ᾿ ευεργεσία και αγιασμώ των ψυχών και των σωμάτων ημών και εις ίασιν ψυχής τε και σώματος και εις αποτροπήν παντός εναντίου» και ευχόμεθα «Γένοιτο ημίν η ευχαριστία αύτη εις χαράν, υγείαν και ευφροσύνην».

Έχουμε φιλάνθρωπο Θεό «δυνάμενον συμπαθήσαι ταίς ασθενείαις ημών» (Εβρ. δ΄ 15), εύσπλαγχνο, παντελεήμονα, διελθόντα την επί γης παρουσία Του «ευεργετών και ιώμενος» (Πραξ. ι΄ 38). Πίστη σημαίνει απόλυτη εμπιστοσύνη σε Αυτόν. Αυτόν ποθεί η καρδιά μας. Αυτός μας στηρίζει. Αυτός είναι που μας λέγει: «Θέλεις υγιής γενέσθω; Μηκέτι αμάρτανε, ίνα μη χείρόν σοι τι γένηται» (Ιωάν. ε΄ 7, 14). Η μετάνοια μας φέρνει κοντά Του υγιείς, η αμαρτία μας αρρωσταίνει, μας απομακρύνει από Αυτόν και πολλά δεινά μας επισσωρεύει. Κοντά Του είμαστε ισχυροί. Μακριά Του μόνιμα ασθενείς. Κοντά του χαρούμενοι και ευτυχείς. Μακριά Του λυπημένοι και δυστυχείς. Κοντά Του ευσταθείς. Μακριά Του ασταθείς, κλονιζόμενοι.

Ας Τον παρακαλέσουμε να μας αξιώσει σύντομα να δούμε ανοικτές τις εκκλησιές μας, τα «φαρμακεία» μας, για να μπορούμε να προμηθευόμαστε τα φάρμακα της υγείας μας, τα αντίδοτα σε κάθε λοιμική ασθένεια, σε κάθε επιδημία, όπως στην πρόσφατη πανδημία του κορωνοιού. Αντίδοτο άμεσο και αποτελεσματικό είναι μόνο το Σώμα και το Αίμα του Χριστού μας. Δεν θα μας το αρνηθεί, αφού είναι βέβαιο ότι ο Θεός ακούει τις προσευχές μας. Άλλωστε δεν μας το είπε: «Αιτείτε και δοθήσεται υμίν, κρούετε και ανοιγήσεται» (Ματθ. ζ΄ 7-8). Αν για λόγους φιλαδελφείας αναγκαζόμαστε προσωρινά να μένουμε χωρίς την φαρμακευτική αγωγή της Θείας Κοινωνίας, ο Κύριος μας προστατεύει με την αφάρμακη Θεία Επιστασία Του. Γνωρίζει την επιθυμία μας και σύντομα θα μας την πραγματοποιήσει. Είναι σίγουρο μάλιστα, ότι το στερητικό σύνδρομο της Θείας Κοινωνίας, θα μας αυξήσει περισσότερο τον ένθεο ζήλο μας και θα κατανοήσουμε το δώρο του Θεού που έχουμε πολλές φορές αναξιοποίητο η και το παραθεωρούμε.Η υπομονή μας θα βραβευθεί. Ας παίρνουμε θάρρος από τα λόγια του Μεγάλου Αθανασίου: «Νεφύδριον εστί και θάττον παρελεύσεται» και του μακαριστού Γέροντος Γαβριήλ της Κύπρου μας, που συνεχώς μας επαναλάμβανε τα λόγια του Αποστόλου Παύλου: Ο Κύριος δίνει «συν τω πειρασμώ και την έκβασιν» (Α΄ Κορ. ι΄ 13). Τώρα είμαστε μέσα στα νέφη. Θα λάμψει ο ήλιος. Τώρα είμαστε στον πειρασμό. Σύντομα θα έλθει και η απομάκρυνσή του.

Εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστανοί, που μας έχει αξιώσει ο Μεγαλοδύναμος να γευόμαστε, ανάξια πάντοτε, το Σώμα και το Αίμα Του, ας καλλιεργήσουμε την Χάρη, την οποία ελάβαμε από την τελευταία μας Θεία Μετάληψη και ας κάνουμε εργασία εσωτερικώτερη μέσα μας, αξιοποιώντας εντατικώτερα τον χρόνο αυτό, ώστε όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν, που όλοι ευχόμαστε να έρθουν σύντομα, να μεταλάβουμε με περισσότερη συναίσθηση και περισσότερη ευγνωμοσύνη των Αχράντων Μυστηρίων.

Πηγή: pemptousia.gr

Γίνετε συμμέτοχοι στην προσπάθειά μας!

Αποστείλετε προτεινόμενο υλικό στο ptheoxaris@yahoo.gr προς ωφέλεια των ψυχών όλων μας!

                  • Συνέχεια Άρθρου ▼
                    Ο Χριστός παραπονέθηκε;





                    Ο Χριστός παραπονέθηκε;

                    Υπήρχε ένας εφημέριος που παραπονιόταν, ότι τα μέλη της ενορίας του, δεν του

                    συμπεριφέρονταν καλά.



                    Όταν έλεγε κάποτε τα παράπονά σε έναν άλλον ευσεβή κληρικό, εκείνος του υπέβαλλε

                    τις ακόλουθες ερωτήσεις.

                    - Σε έφτυσαν ποτέ στο πρόσωπό σου;

                    - Όχι δα, δεν έφτασαν ως εκεί...

                    - Σε ράπισαν ποτέ;

                    - Ποτέ...

                    - Σου φόρεσαν ποτέ κάποιο στεφάνι με αγκάθια;

                    Στην τελευταία αυτή ερώτηση, δεν μπορούσε να απαντήσει. Χαμήλωσε το κεφάλι του

                    ντροπιασμένος.

                    Ενώ ο ευσεβής κατέληξε:

                    - Ο Κύριός μας υπέστη όλα αυτά και όμως δεν άνοιξε το στόμα του να παραπονεθεί.

                    Σαν πρόβατο που τ' οδηγούνε στη σφαγή, καθώς το αρνί που στέκεται άφωνο μπροστά σ' αυτόν που το κουρεύει.

                    Ποτέ του δεν παραπονέθηκε!





                    Πηγή: https://panagia-ierosolymitissa.blogspot.com/2025/03/blog-post_83.html
                    Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                    Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                    Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                  • Συνέχεια Άρθρου ▼
                    Άγιος Πατρίκιος, ο Φωτιστής της Ιρλανδίας (17 Μαρτίου)
                    ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ
                     
                    Ακτίσι της χάριτος Ευαγγελίου
                    Πατρίκιος ηύγασεν την Ιρλανδίαν.

                    Ο Άγιος Πατρίκιος (Patrick) γεννήθηκε στην πόλη Γκλέβουμ της Σκωτίας, κοντά στην εκβολή των ποταμών Σέβερν και Άβον περί το 380 μ.Χ. Καταγόταν από βρεττανορωμαϊκή οικογένεια. Ο πατέρας του ήταν διάκονος και δεκουρίονας και ονομαζόταν Καλφουρίνος και ο παππούς του ιερέας και ονομαζόταν Πότιτος. Το όνομα της μητέρας του ήταν Κονκέσσα. Σε ηλικία 16 ετών συνελήφθη αιχμάλωτος και μεταφέρθηκε στην Ιρλανδία, όπου και παρέμεινε έξι χρόνια. Οι ώρες της μοναξιάς, όταν ως σκλάβος έβοσκε το κοπάδι του, περνούσαν με προσευχή στον Θεό, τον Οποίο μέσα στην δοκιμασία του ο Άγιος είχε ανακαλύψει. Ο ίσιος ο Κύριος θα μιλήσει στον Άγιο, ενώ αυτός κοιμόταν και θα του πει να γυρίσει στην πατρίδα με ένα πλοίο που ήταν έτοιμο γι' αυτόν. Αυτή η πρώτη φορά που του μίλησε ο Κύριος, δεν θα είναι και η τελευταία. Θα ακολουθήσει μια σειρά από καθοριστικές εμφανίσεις του Κυρίου στην ζωή του. Οι εμφανίσεις αυτές καθώς και οι προτροπές του Κυρίου είναι ένα στοιχείο που τονίζεται ιδιαίτερα στα γραπτά του Αγίου.

                    Ο Άγιος, το 402 μ.Χ., απέδρασε από εκεί, όπως του προείπε ο Θεός, αλλά η τρικυμία οδήγησε το πλοίο στις βορειοδυτικές ακτές της Γαλατίας, στην Αρμορική. Το πλοίο έφθασε στην Γαλατία, αλλά εκεί το πλήρωμά του δεν στάθηκε δυνατό να βρει τροφή. Τότε ο καπετάνιος παρακάλεσε τον Άγιο να προσευχηθεί στον Θεό, για να τους βοηθήσει. Ο Άγιος τους μίλησε για την παντοδυναμία και την φιλανθρωπία του Θεού, καλώντας τους να μεταστραφούν στον Κύριο και να μετανοήσουν και τους διαβεβαίωσε ότι την ίδια κιόλας ημέρα θα βρουν τροφή. Πράγματι, έτσι κι έγινε. Η περιπλάνηση του Αγίου συνεχίζεται στα νησιά του Τυρρηνικού πελάγους. Τελικά επέστρεψε στη Βρετανία, αλλά ένα όραμα που είδε τον κάλεσε να γυρίσει και πάλι στην Ιρλανδία, για να βοηθήσει τους Χριστιανούς. Αμέσως μετά μετέβη στην Γαλλία, στην πόλη της Ωξέρρης (Auxerre), όπου παρέμεινε επί πολλά έτη προετοιμαζόμενος για την ιεροσύνη. Λέγεται ότι γνώρισε τον Άγιο Μαρτίνο και τον Άγιο Γερμανό, ο οποίος τον απέστειλε στην Ιρλανδία το 432 μ.Χ. ως Επίσκοπο.

                    Το κήρυγμά του εκεί, είχε μεγάλη απήχηση στον λαό. Βάπτισε χιλιάδες πιστών, χειροτόνησε πολλούς ιερείς, ανήγειρε ναούς και επισκοπή. Ενθάρρυνε το μοναχισμό, ο οποίος μέχρι τότε είχε κέλτικο χαρακτήρα. Κατά την διάρκεια των ιεραποστολικών περιοδειών του, ο Άγιος συνήθιζε να μην ταξιδεύει από το βράδυ του Σαββάτου έως το πρωί της Δευτέρας. Προετοιμαζόταν για την Θεία Λειτουργία της Κυριακής και αφιέρωνε το χρόνο αυτό στον Κύριο.

                    Ο επίσκοπος Πατρίκιος μας άφησε γραπτά που σώζονται ως σήμερα. Σώζεται η Ομολογία του, η αυτοβιογραφία του, ένα γράμμα που καταδικάζει τη δουλεία και ο αξιοσημείωτος ύμνος του (breastplate), όπου ομολογεί την απόλυτη πίστη του στο Χριστό. Ήταν ένας εξαιρετικός ποιμένας ψυχών. Σύμφωνα με την παράδοση έδιωξε όλους τους δαίμονες και όλα τα φίδια από την Ιρλανδία. Μέχρι σήμερα δεν έχουν βρεθεί δηλητηριώδη φίδια στην Ιρλανδία.


                    Επίσης δίδαξε το μυστήριο της μίας και ομοουσίου Αγίας Τριάδος χρησιμοποιώντας ως παράδειγμα το τριφύλλι, ένα τοπικό φυτό του οποίου τα φύλλα αποτελούνται από τρία κομμάτια αλλά στην ουσία είναι ένα.

                    Ο λαός της Ιρλανδίας τον αγάπησε πολύ και εορτάζει την μνήμη του με λαμπρότητα. Ο Άγιος Πατρίκιος κοιμήθηκε οσίως με ειρήνη το έτος 461 μ.Χ. (η κατ' άλλους το 493 μ.Χ.), στο Σάουτ της Ουαλίας.Κοντάκιον
                    Ήχος πλ. δ'. Τη Υπερμάχω.
                    Της Ιρλανδίας τον φωστήρα τον υπέρλαμπρον και αποστόλων μιμητήν και ισοστάσιον συνελθόντες ανυμνήσωμεν χαρμοσύνως· παρρησίαν γαρ ευράμενος προς Κύριον ικετεύει λυτρωθήναι πάσης θλίψεως τους κραυγάζοντας· Χαίροις, Πάτερ Πατρίκιε.

                    Ο Οίκος
                    Άπασαν Ιρλανδίαν τω φώτι της Τριάδος κατηύγασας, σοφέ Ιεράρχα· όθεν σου την μνήμην την σεπτήν κατά χρέος χαίρουσα τελεί σήμερον τους πόνους σου γεραίρουσα και ποθώ μελωδούσα ταύτα·
                    Χαίρε, ο γόνος της Βρεττανίας· χαίρε η δόξα της Ιρλανδίας.
                    Χαίρε, Ορθοδόξων δογμάτων διδάσκαλε· χαίρε, Πελαγίου της πλάνης αντίπαλε.
                    Χαίρε, θείον εγκαλλώπισμα των σεπτών Ιεραρχών· χαίρε, τύπος και παράδειγμα διδασκάλων ευκλεών.
                    Χαίρε, ότι εκτήσω Αποστόλων τον ζήλον· χαίρε, ότι καθείλες των δρυΐδων τον λήρον.
                    Χαίρε, πολλούς της πλάνης ρυσάμενος· χαίρε, εχθρού το κράτος τρεψάμενος.
                    Χαίρε, πιστών προς Χριστόν μεσιτεία· χαίρε, ψυχών ασθενών θεραπεία.
                    Χαίρε, Πάτερ Πατρίκιε.Δείτε παρακαλώ και:Άλλοι άγιοι στις 17 Μαρτίου
                    Ορθόδοξοι άγιοι στις χώρες της Δύσης (& η Ορθοδοξία στους σύγχρονους δυτικούς λαούς): αφιέρωμα Οι ορθόδοξες ρίζες της Δύσης ως παράγοντας πανευρωπαϊκής ενότηταςΗ νόσος του δυτικού ανθρώπου (& η θεραπεία της)
                    St. Patrick: From Slave to Saint
                     St. Patrick's Hymn (ενότητα)   Οι άγιοι και οι μάρτυρες της αρχαίας Βρετανορθόδοξης ΕκκλησίαςΙστολόγιο για την Ορθοδοξία στις Βρετανικές Νήσους

                    Πηγή: https://o-nekros.blogspot.com/2025/03/17_17.html
                    Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                    Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                    Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                  • Συνέχεια Άρθρου ▼
                    Όσιος Αλέξιος, ο άνθρωπος του Θεού 17 Μαρτίου



                    Ο όσιος Αλέξιος γεννήθηκε στην Ρώμη την εποχή του αυτοκράτορα Αρκαδίου (395-408). Οι γονείς του, ο ευλαβής συγκλητικός Ευφημιανός και η Αγλαΐα, ήσαν επί πολλά χρόνια άτεκνοι. Ο Αλέξιος έλαβε λαμπρή μόρφωση και όταν ενηλικιώθηκε, οι γονείς του προετοίμασαν τα του γάμου του με μια νεαρή κόρη εκλεκτής οικογένειας της αριστοκρα­τίας της Ρώμης. Όμως την ίδια την νύκτα του γάμου τους ο Αλέξιος, ο οποίος ποθούσε την αγία και τέλεια παρθενία, ψιθύρισε κάτι στο αυτί της συζύγου και αφού της παρέδωσε το δαχτυλίδι του, έφυγε κρυφά. Εμπιστευόμενος την θεία Πρόνοια, επιβιβάστηκε σε πλοίο και έφθασε στην Λαοδίκεια της Συρίας και από εκεί ακολούθησε ένα καραβάνι εμπό­ρων που κατευθυνόταν στην Έδεσσα. Εκεί σταμάτησε σε έναν ναό αφιερωμένο στην Θεοτόκο και παρέμεινε στον νάρθηκα δεκαεπτά χρόνια, ντυ­μένος με κουρέλια και συντηρούμενος από τις ελεημοσύνες των πιστών που έρχονταν στο ναό να προσευχηθούν. Στο μεταξύ ο πατέρας του είχε στείλει υπηρέτες προς κάθε κατεύθυνση για να τον βρουν, ενώ η μητέρα του φόρεσε τρίχινο ένδυμα και θρηνούσε απαρηγόρητη, η δε νύφη, με την αγάπη που δείχνει η τρυγόνα για το ταίρι της, ανυπομονούσε να έχει κάποια είδηση. Κάποιοι από τους απεσταλμένους του Ευφημιανού έφθασαν στην Έδεσσα και έδωσαν ελεημοσύνη στον Αλέξιο, χωρίς διόλου να υποπτευθούν βέβαια ότι επρόκειτο για τον κύριό τους· τόσο πολύ είχε πα­ραμορφωθεί από την άσκηση και την σκληραγωγία που επέβαλε στο σώμα του ευχαρίστως για την αγάπη του Θεού. Μετά από πολλά χρόνια αγώνων εν τω κρυπτώ, η Παναγία εμφανίσθηκε στον νεωκόρο της εκκλησίας λέγοντάς του να επιτρέψει την είσοδο στον άνθρωπο του Θεού. Βλέποντας ότι τον αντιλήφθηκαν και επρόκειτο να τον περιβάλουν με τιμές, ο Αλέξιος ανεχώρησε και πάλι παίρνοντας το πλοίο για την Ταρσό. Οι αντίθετοι άνεμοι όμως, ή μάλλον η θεία Πρό­νοια, ώθησαν το πλοίο στο λιμάνι της Ρώμης. Ο άγιος υποτάχθηκε σε αυτό το θείο σημείο και πήγε στο πατρικό σπίτι, όπου... ζήτησε από τον πατέρα του που έβγαινε εκείνη την στιγμή ελεημοσύνη σαν ζητιάνος. Χωρίς να αναγνωρίσει τον πολυαγαπημένο του γιο, ο Ευφημιανός, που είχε γίνει ακόμη πιο φιλάνθρωπος ύστερα από την τόσο επώδυνη αυτή απώλεια, πρόσταξε τους υπηρέτες του να δώσουν κατάλυμα στον δύσ­τυχο άνθρωπο για όσο διάστημα επιθυμούσε να μείνει και να του δίνουν να τρώει τα περισσεύματα της τραπέζης του.
                    Ο άνθρωπος του Θεού έμεινε άλλα δεκαεπτά χρόνια σε μια γωνιά του πατρικού σπιτιού, υφι­στάμενος χωρίς να προφέρει το παραμικρό παράπονο, και μάλιστα με ευχαρίστηση, τις προσβολές και τις λοιδορίες των υπηρετών. Όταν έλαβε πληροφορία από τον Θεό ότι επίκειται η εκδημία του, ζήτησε να του φέ­ρουν χαρτί και μελάνι, και με την πένα στο χέρι, γράφοντας την ιστο­ρία της ζωής του, εξεδήμησε προς τας αιωνίους μονάς. Την ίδια ημέρα, καθώς ετελείτο η θεία Λειτουργία στην βασιλική του Αγίου Πέτρου, χοροστατούντος του πάπα και παρουσία του αυτοκράτορα Ονωρίου (395-423) και πλήθους κόσμου, φωνή ακούστηκε από το θυσιαστήριο λέγουσα: «Αναζητείστε τον άνθρωπο του Θεού· θα δεηθεί για την πόλη και για όλους εσάς. Ήδη εξέρχεται του σώματος!» Καθώς το εκκλησίασμα άρχισε να προσεύχεται, η φωνή ακούστηκε ξανά αποκαλύπτοντας ότι βρισκόταν στην οικία του Ευφημιανού. Όταν η επιβλητική πομπή με επικεφαλής τον πάπα και τον αυτοκράτορα έφθασε εκεί, ο υπηρέτης που τον φρόντιζε, αποκάλυψε ότι ο ζητιάνος που στε­κόταν τόσα χρόνια πλάι στην εξώθυρα μοίραζε την τροφή του στους πτωχότερους και ο ίδιος δεν τρεφόταν παρά μόνο την Κυριακή με ψωμί και νερό, μένοντας ατάραχος αν όχι και χαρούμενος όταν οι άλλοι υπη­ρέτες τον καθύβριζαν. Πήγαν στην καλύβα του και τον βρήκαν νεκρό να κρατά ένα χαρτί στο χέρι. Όταν το διάβασαν δημόσια έμειναν κα­τάπληκτοι από τον θαυμαστό τρόπο με τον οποίο αυτός ο δούλος του Θεού είχε αγωνιστεί ενάντια στην φύση για να λάβει τα υπέρ την φύση αγαθά. Ο αυτοκράτορας και ο πάπας βλέποντας τα δάκρυα και τους γοερούς θρήνους των γονέων του, τους συμβούλεψαν να χαίρονται μάλλον και να αγάλλονται που έφεραν στον κόσμο έναν τέτοιο άγιο, ο οποίος μέλλει να βασιλεύσει με τον Χριστό στους αιώνες. Το πλήθος συνωστι­ζόταν γύρω από την νεκρική κλίνη, τυφλοί έβρισκαν το φως τους, κου­φοί την ακοή τους, μουγγοί δόξαζαν τον Θεό μεγαλοφώνως, πονηρά πνεύ­ματα τρέπονταν σε φυγή, επικρατούσε τέτοια αναταραχή, που η νεκρώσιμη πομπή δεν μπορούσε να προχωρήσει. Ο αυτοκράτορας σκόρπισε τότε χρυσά νομίσματα με την ελπίδα ότι θα αποσπούσαν την προσοχή του πλήθους από το φέρετρο. Δεν συνέβη όμως αυτό, καθώς ο λαός περιφρονούσε τον φθαρτό χρυσό για να λάβει την χάρη της αφθαρσίας αγγίζοντας το σώμα του αγίου. Τέλος, το τίμιο σκήνωμα εναποτέθηκε στην βασιλική του Αγίου Βονιφατίου σε λάρνακα, διακοσμημένο με χρυσό και πολύτιμους λίθους, απ’ όπου ανάβλυζε αφθόνως μύρο ευωδιαστό, ιαματικό κάθε νόσου. Η κάρα του αγίου Αλεξίου τιμάται στην Αγία Λαύρα Καλαβρύτων, στην Πελοπόννησο.
                    (Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, τ. Ζ΄Μάρτιος, εκδ. Ίνδικτος, σ. 173-175).
                    https://www.pemptousia.gr/2014/03/osios-alexios-o-anthropos-tou-theou/

                    Πηγή: https://adontes.blogspot.com/2019/03/17.html
                    Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                    Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                    Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                  • Συνέχεια Άρθρου ▼
                    Ποιός άνθρωπος είναι ελεύθερος;

                    Η μεγάλη είδηση που καθημερινά ευαγγελίζεται στον κόσμο ο χριστιανισμός, είναι ότι ένα πράγμα αξιολογείται πλήρως ως πρός την αξία του, αν κρίνεται όχι κατά τα εξωτερικά φαινόμενα, αλλά κατά την ουσία του.
                    Νά αξιολογείτε τα πράγματα, όχι ανάλογα με το χρώμα και το σχήμα τους, αλλά ανάλογα με το νόημά τους. Να αξιολογείτε τον κάθε άνθρωπο όχι κατά την ιδιότητα και την περιουσία του, κατ’ όψιν δηλαδή, αλλά κατά την καρδιά του – εκεί, όπου τα αισθήματα, ο νούς και η βούλησή του ενώνονται.
                    Μέ αυτό το μέτρο (πού αποτελεί πάντοτε ένα νέο δίδαγμα για τον κόσμο), εκείνος που εξωτερικά είναι υποδουλωμένος δεν είναι δούλος, και εκείνος που έχει εξωτερική -σωματική- ελευθερία, δεν είναι ελεύθερος. Ανάλογα με την κοσμική κατανόηση, δούλος είναι αυτός ο οποίος απολαμβάνει ελάχιστα τον κόσμο και ελεύθερος αυτός ο οποίος απολαμβάνει πολύ τον κόσμο.
                    Όμως, κατά τη χριστιανική αντίληψη, δούλος είναι εκείνος ο οποίος απολαμβάνει ελάχιστα από τον ζώντα Χριστό, ενώ ελεύθερος είναι εκείνος ο οποίος απολαμβάνει όσο το δυνατόν περισσότερο τον ζώντα Χριστό.
                    Επίσης, σύμφωνα με την κοσμική κατανόηση των όρων, δούλος είναι όποιος συνήθως δεν κάνει το δικό του θέλημα, αλλά κάνει το θέλημα των άλλων· ενώ ελεύθερος είναι όποιος συνήθως κάνει το δικό του θέλημα και σπανιότερα το θέλημα των άλλων.
                    Κατά τη χριστιανική αντίληψη, δούλος είναι εκείνος που συνήθως κάνει το δικό του θέλημα και λιγότερο συχνά το θέλημα του Θεού· ενώ ελεύθερος άνθρωπος είναι εκείνος που κάνει το θέλημα του Θεού πιό συχνά απ’ ό,τι το δικό του.
                    Τό να είσαι δούλος Κυρίου είναι η μόνη ελευθερία που αξίζει για τον άνθρωπο και η μόνη αληθινή· ενώ το να είσαι δούλος του κόσμου και του εαυτού σου, δούλος των παθών και της αμαρτίας, είναι η μόνη μοιραία σκλαβιά.
                    Ένας άνθρωπος μπορεί, αναλογιζόμενος τους βασιλιάδες στο θρόνο τους, να σκεφθεί: άραγε υπάρχουν άλλοι άνθρωποι πιό ελεύθεροι απ’ αυτούς σ’ όλη τη γή; Κι όμως, πολλοί βασιλιάδες ήταν οι πιό ποταποί και οι πιό ανάξιοι δούλοι στη γή!
                    Γιά τους αλυσοδέσμιους χριστιανούς στα μπουντρούμια, μπορεί ένας άνθρωπος να σκεφθεί: άραγε υπάρχουν σκλάβοι πιό δυστυχισμένοι απ’ αυτούς σε όλη τη γή; Κι όμως, οι χριστιανοί μάρτυρες στις φυλακές ένιωθαν ελεύθεροι άνθρωποι και έσφυζαν από πνευματική χαρά! Έψαλλαν ψαλμούς και ανέπεμπαν προσευχές δοξολογίας κι ευγνωμοσύνης πρός το Θεό.
                    Η ελευθερία που είναι συνυφασμένη, με τη λύπη, και τη δυστυχία, δεν είναι ελευθερία, αλλά δουλεία. Μόνον η ελευθερία εν Χριστώ συνυφαίνεται με την ανεκλάλητη χαρά. Η άληκτη χαρά: αυτή είναι η σφραγίδα της αληθινής ελευθερίας.
                    Κύριε Ιησού, ο Μόνος Αγαθός Κύριος, που χορηγείς την ελευθερία όταν μας κάνεις δέσμιους σε Σένα, κάνε μας δούλους Σου το ταχύτερο δυνατόν, ώστε να πάψουμε να είμαστε δούλοι σε αδυσώπητους και ανελεήμονες αφέντες.
                    Γιατί σε σένα ανήκει όλη η δόξα και η τιμή και η προσκύνηση στους αιώνες. Αμήν.

                    Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς (Επίσκοπος Αχρίδος)

                    Πηγή: https://inpantanassis.blogspot.com/2014/04/blog-post_2628.html
                    Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                    Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                    Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                  • Συνέχεια Άρθρου ▼
                    Όταν υπάρχη ταπείνωση, ο διάβολος δεν μπορεί να ρίξη την ψυχή.

                    Στό Σινά, το ασκητήριο της Αγίας Επιστήμης, όπου έμενα, ήταν ένα αμπρί, που είχε ένα εκκλησάκι και ένα κελλάκι.
                    Από την πάνω μεριά ήταν το βουνό· από την κάτω ήταν ένας τοίχος, που είχε ύψος τέσσερα με πέντε μέτρα. Εκεί σε μιά άκρη είχα βάλει ένα ξύλο και εκεί πάνω πλάνιζα τα σανιδάκια για τα ξυλόγλυπτα εικονάκια που έκανα. 

                    Μιά μέρα λοιπόν εκεί που πλάνιζα λέγοντας την ευχή, ακούω μιά φωνή να μου λέη: «Μπορείς να πέσης κάτω από τον τοίχο και να μην πάθης τίποτε». Γυρνάω και βλέπω μιά μαύρη σκιά με ένα μεγάλο κεφάλι. «Βρέ το ταγκαλάκι», λέω. Τέλος πάντων, δεν έδωσα σημασία. Αυτό όμως εκεί! δεν έφευγε. «Μπορείς να πέσης κάτω και να μην πάθης τίποτε», έλεγε. Εγώ έκανα πως δεν άκουγα. Για κανένα τέταρτο επαναλάμβανε το ίδιο. Απόλαυση ήταν! Οπότε κάποια στιγμή του λέω: «Άντε, θα πετάξω κάτω μιά πέτρα». «Αυτό, μου λέει, ούτε ο Χριστός δεν το σκέφθηκε! Καλύτερα κι απ ̓ τον Χριστό απάντησες!».Έ, τότε αγανάκτησα. «Ο Χριστός ήταν Θεός, του λέω, δεν ήταν καραγκιόζης σάν κι εμένα που κάθομαι και χαζεύω εσένα. Άντε από ̓δώ!». Αυτό ήταν. Αμέσως εξαφανίσθηκε.
                    Όταν υπάρχη ταπείνωση, ο διάβολος δεν μπορεί να ρίξη την ψυχή. Ο ταπεινός δεν πέφτει, γιατί βαδίζει χαμηλά.
                    Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου

                    Πηγή: https://zpigikam.blogspot.com/2025/03/blog-post_894.html
                    Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                    Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                    Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                  • Συνέχεια Άρθρου ▼
                    Όποιος θέλει να σωθεί





                    Όποιος θέλει να σωθεί πρέπει να έχει την καρδιά του σε κατάσταση μετανοίας και συντριβής: 

                    «Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει» (Ψαλμ. ν’, 19).

                    Όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ

                    https://proskynitis.blogspot.com/2024/11/blog-post_89.html#more

                    hristospanagia.gr 


                    Πηγή: https://akrovolistishellas.blogspot.com/2025/03/blog-post_17.html
                    Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                    Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                    Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                  • Συνέχεια Άρθρου ▼
                    Πώς να κάνω τα παιδιά μου να αγαπήσουν τον Χριστό;
                    Η ανατροφή των παιδιών ίσως είναι ένα από τα δυσκολότερα πράγματα που ο γονέας καλείται να αντιμετωπίσει στην ζωή του. Η δε ανατροφή σύμφωνα με τα χριστιανικά πρότυπα είναι ακόμη πιο δύσκολη στην τύρβη της σύγχρονης κοινωνίας που ζούμε. Τα ερεθίσματα που αποπροσανατολίζουν τα παιδιά μας είναι ποικίλα και δύσκολα μπορούμε να τα προστατέψουμε από αυτά. Παρά ταύτα η Σύναξη Νέων Παλαιοχωρίου έχει επιμεληθεί την ιστοσελίδα της «Ορθοδοξία & Παιδί» όπου υπάρχει άφθονο υλικό για την ενασχόληση των παιδιών μας, εάν είναι σε ηλικία που ενδείκνυται.
                    Συγκεκριμένα, έχουμε συλλέξει τραγούδια, κινούμενα σχέδια, διαδραστικά παιχνίδια, υλικό για κατήχηση και άλλα. Αλλά πιο σημαντικό είναι ότι έχουμε αναρτήσει άρθρα που αφορούν στην διαπαιδαγώγηση και που δίνουν λύσεις σε προβλήματα της καθημερινότητας. Εάν λοιπόν έχετε οποιοδήποτε πρόβλημα ή απορία για το πώς να μεγαλώσετε τα παιδιά σας, μπορείτε να βρείτε λύσεις ΕΔΩ !
                  • Συνέχεια Άρθρου ▼
                    Νιώθεις ανασφάλεια;
                    Πολλές φορές νιώθουμε πράγματα που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε. Που μας απασχολούν και φοβόμαστε να τα συζητήσουμε και να τα εξωτερικεύσουμε.
                    Η Σύναξη Νέων Παλαιοχωρίου έχει φτιάξει ειδικά για σένα την "Πλατφόρμα Συναισθημάτων" όπου γράφεις μονολεκτικά ότι νιώθεις και μπορείς να διαβάσεις τί έχουν να σου πουν οι πατέρες της εκκλησίας, και πώς μπορείς να βρεις λύση στο πρόβλημά σου!

                    Δεν χάνεις τίποτε να δοκιμάσεις εδώ…
                  • Συνέχεια Άρθρου ▼
                    Η υπομονή της αδικίας, Αββάς Μάρκος
                    Η υπομονή της αδικίαςΑββάς Μάρκος 
                    Κάποιος μορφωμένος, νομικός, ρώτησε έναν γέροντα ασκητή: «Επειδή θέλω να μάθω, παρακαλώ να μου εξηγήσετε τι πιστεύετε εσείς οι μοναχοί και λέτε ότι δεν πρέπει να δικάζουμε αυτούς που μας αδικούν;»
                    Ο γέροντας αποκρίθηκε: «Το να μην αδικούμε όσους μας αδικούν είναι εντολή του Θεού, ο οποίος είπε με το στόμα του προφήτη· “Δική μου είναι η εκδίκηση, εγώ θα ανταποδώσω, λέει ο Κύριος” (πρβ. Ιερ. 28:36), όπως επίσης και στο Ευαγγέλιο· “Συγχωρήστε, και θα συγχωρηθείτε” (Ματθ. 6:14). Αυτή η προσταγή υπάρχει σε πολλά σημεία της Γραφής. Ποιος είναι λοιπόν αυτός που έχει ορίσει πιο δίκαιους νόμους και θέλει να κρίνει πριν την ώρα τους αυτούς που αδικούν, σαν να είναι αναμάρτητος;»
                    Ο μορφωμένος ρώτησε τότε: «Αμαρτάνουν λοιπόν οι άρχοντες που τιμωρούν όσους αδικούν και δίνουν το δίκιο στους αδικημένους;»
                    Ο γέροντας του αποκρίθηκε: «Δεν αμαρτάνουν οι δικαστές που τιμωρούν τους άδικους, αλλά εκείνοι που τους καταγγέλλουν σε αυτούς και δεν τους αφήνουν στον Θεό. Πρώτον, επειδή κάθε δοκιμασία που τους έρχεται οφείλεται στις δικές τους αμαρτίες και έχει σκοπό να τους οδηγήσει σε μετάνοια και όχι σε εκδίκηση. Και δεύτερον, ακόμη και άδικα να έπαθαν ό,τι έπαθαν, έπρεπε να συγχωρήσουν τον άδικο, σύμφωνα με την προσταγή του Κυρίου, ώστε και οι ίδιοι να συγχωρηθούν και να μην κάνουν τις αμαρτίες τους ασυγχώρητες με την ανταπόδοση.«
                    » Οι άρχοντες άλλωστε, σύμφωνα με τον απόστολο, δεν προκαλούν φόβο για τα καλά έργα αλλά για τα κακά (Ρωμ. 13:3). Δεν αναγκάζουν τους πιστούς και ευλαβείς να καταγγέλλουν όσους τους αδικούν, ούτε απαγγέλλουν κατηγορία στους ανεξίκακους, επειδή δεν καταφεύγουν στα δικαστήρια όταν αδικούνται. Αποδίδουν δικαιοσύνη σε όσους θέλουν κάτι τέτοιο, εκείνους όμως που για τον Θεό δείχνουν μακροθυμία, τους τιμούν και τους αναγνωρίζουν ως πιο συνετούς. Όπως λοιπόν οι άρχοντες δεν εξαναγκάζουν όσους δεν θέλουν να ζητήσουν τη βοήθειά τους, έτσι δεν αμαρτάνουν και όταν δίνουν το δίκαιο σε εκείνους που καταγγέλλουν τον αντίδικό τους.
                    » Γι’ αυτό, σοφότατε, είναι ανάγκη, μετά από τους κοσμικούς λόγους και νόμους, να διδαχτείς και τον πνευματικό νόμο και να υπομένεις ως δικά σου τα λυπηρά που σου έρχονται, και εκείνους που σου τα προξενούν να μην τους εκδικείσαι, αλλά να τους αγαπάς και να τηρείς τους νόμους της αγάπης ως προς αυτούς. Γιατί η αγάπη – λέει η Γραφή – δεν λογαριάζει το κακό που της έκαναν, αλλά όλα τα δέχεται· η ελπίδα, η πίστη και η υπομονή ποτέ δεν την αφήνουν (Α’ Κορ. 13:5 και 7). Και αφού κάνει αυτά, δεν μπορεί να δικάζει εκείνον που φαίνεται πως την αδικεί. Στην αγάπη διαφέρουμε ο ένας από τον άλλον, όλοι όμως υστερούμε ως προς την πληρότητά της και ελπίζουμε στη χάρη του Χριστού, για να αναπληρώσει τις ελλείψεις μας, αν βέβαια δεν αμελήσουμε από την πλευρά μας να κάνουμε ό,τι μπορούμε.
                    » Γι’ αυτό, όσοι είναι σοφοί στα λόγια νομίζουν ότι αμαρτάνουν μόνο αυτοί που αδικούν· οι πνευματικά σοφοί όμως, και όταν αδικούνται, τον εαυτό τους κατηγορούν, αν δεν υπομένουν με τη θέλησή τους τις αδικίες. Και όχι μόνο γι’ αυτό, αλλά και για το ότι οι θλίψεις παρουσιάζονται εξαιτίας παλιού δικού τους σφάλματος – αν και αμάρτημα από αμάρτημα διαφέρει στη βαρύτητα. Όποιος λοιπόν ζητά το δίκιο του, μοιάζει να αποδίδει έλλειψη δικαιοσύνης στον Θεό, ενώ αυτός που υπομένει σαν δική του τη θλίψη που του ήρθε, ομολογεί προηγούμενο σφάλμα του, για το οποίο και κάνει υπομονή όταν πάσχει τα δεινά».


                    Από το βιβλίο: ΕΥΕΡΓΕΤΙΝΟΣ, τόμος Β’, Υπόθεση ΛΖ’ (37), σελ. 311. Εκδόσεις Το Περιβόλι της Παναγίας, Θεσσαλονίκη 2003.
                    https://www.koinoniaorthodoxias.org/pateriko-anthologio/i-ypomoni-tis-adikias/

                    Πηγή: https://paterikos.blogspot.com/2025/03/blog-post_138.html
                    Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                    Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                    Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                  • Συνέχεια Άρθρου ▼
                    Όσιος Παΐσιος Βελιτσκόφσκυ: Τι φοβούνται περισσότερο οι δαίμονες.





                    38. Τι φοβούνται περισσότερο οι δαίμονες.

                    Έξι είν’ εκείνα που φοβούνται περισσότερο οι δαίμονες:



                    1) την αποχή από τροφή,

                    2) την αποχή από νερό,

                    3) την ευχή του Ιησού,

                    4) το σημείο του Σταυρού (εφόσον γίνεται σωστά),

                    5) τη συχνή μετάληψη των αχράντων Μυστηρίων του Χριστού (εφόσον κοινωνεί κανείς άξια), και

                    6) την ακλόνητη ελπίδα στον Θεό.

                    Δεν υπάρχουν άλλα φοβερότερα όπλα εναντίον των δαιμόνων.

                    Όσιος Παΐσιος Βελιτσκόφκυ. Κρίνα του αγρού.

                    εκδ. Ιεράς Μονής Παρακλήτου, Ωρωπός 2012, 7η έκδοση





                    Πηγή: https://panagia-ierosolymitissa.blogspot.com/2025/03/blog-post_17.html
                    Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                    Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                    Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!

                    Δεν υπάρχει δυνατότητα να διαβάσετε παλαιότερες αναρτήσεις - Αλλά δείτε ένα "τυχαίο" άρθρο ΕΔΩ!