Η παρουσία του Χριστού με την συνεχή Θεία Κοινωνία


Ανάγνωση σε 5.8 λεπτά
Αναγνώσεις: |


Η αντιγραφή και αποθήκευση έχει καταχωρηθεί επιτυχώς!

Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.

Έχετε αντιγράψει το άρθρο στα αγαπημένα στις:

Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
«Μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης προσέλθετε..»
Ένας άλλος γλυκύς και ειρηνικός τρόπος κάθαρσης του νού είναι
η συνεχής Θεία Κοινωνία.
Είναι αυτό που λέγει έναν τροπάριο της ακολουθίας της Θείας Μεταλήψεως.

«Θεού το Σώμα και θεοί με και τρέφει, Θεοί το πνεύμα τον δε νούν τρέφει ξένως»

Αυτός ο λόγος, «τρέφει ξένως», σημαίνει πως το Σώμα και το Αίμα του Χριστού που κοινωνούμε είναι η τροφή που καθαρίζει τους ακάθαρτους λογισμούς και αλλοιώνει αγαθώς τα φρονήματα προς ευσέβειαν. Ο λόγος αυτός μας λέγει ότι η μετοχή στα Άγια Μυστήρια φέρει κατά μυστικό τρόπο την υγεία της ψυχής και του σώματος.

Η συνεχής παρουσία της Θείας Κοινωνίας προσδίδει μυστικά δύο ευλογίες για την αντιμετώπιση των λογισμών, το ένα είναι η δύναμη της αντίστασης και το άλλο είναι ο θείος έρωτας.

Η παρουσία του Χριστού μέσα μας με την συνεχή Θεία Κοινωνία ντύνει τον πιστό με μια αγγελική πανοπλία για να μπορεί να αντέχει στα δόλια βέλη του πονηρού...

Όλα αυτά συμβαίνουν μέσα στην ύπαρξη του χριστιανού κατά μυστικό τρόπο , όπως το λέγει η προσευχή αυτή της Θείας Μεταλήψεως: «Είναι το Σώμα του Θεού που τον θεώνει και τον τρέφει, τους θεώνει το πνεύμα και τρέφει το νού με θεϊκό τρόπο».

Ο νούς και η καρδιά του αγιάζονται και δυναμώνουν και αποκτούν την δύναμη να αντιστέκονται.

Και λέγει ο Ιερός Χρυστόστομος:

«Η Θεία Κοινωνία είναι ένας ποταμός πιο δυνατός και πιο σφοδρός απ' τη φωτιά, που όμως δεν κατακαίε, αλλά περιλούει και πυρπολεί αφλέκτως αυτόν που παίρνει αυτή την τροφή των αγγέλων μέσα του. Να! όπως παίρνεις το χρυσό και καθώς λειώνει στη φωτιά, αν ήταν δυνατόν να γίνει και να βουτούσες μέσα στο χέρι σου ή τη γλώσσα σου σ' αυτόν ,τότε αμέσως θα γινόταν χρυσή , έτσι κι εδώ κι ακόμη πιο πολύ χρυσώνει την ψυχή σου το αίμα του Χριστού».

Με τη συνεχή θεία κοινωνία δυναμώνει η θέληση του πιστού και στηρίζεται από τον Χριστό με «πνεύμα ηγεμονικό» μπροστά στην ολισθηρότητα των λογισμών. Αντιστέκεται στον πειρασμό με μια δύναμη που ξεπηδά μόνη της από την καρδιά του. Μάλλον πρέπει να πούμε καλύτερα πως ο Χριστός είναι Αυτός που πολεμά και κάνει τον αγώνα και σώζεται ο πιστός εφ' όσον είναι εντός του. Αφήνει σ' αυτόν να πολέμα και να υπερασπίζεται.

Στην πνευματική πρακτική διαπιστώνει κανείς ότι πολλές περιπτώσεις ανθρώπων μέσα από την συνεχή Θεία Κοινωνία έχουν θεραπευθεί από διάφορα ψυχικά νοσήματα.

Πολύ όμορφα και πάλι ο ίδιος ο Ιερός Πατήρ μιλά για το αίμα του αμνού που άλειψαν το Πάσχα οι Εβραίοι στις πόρτες τους και σώθηκαν από τον ολοθρευτή άγγελο και το αντιπαραβάλλει με το Αίμα του Χριστού, που κοινωνούμε στην Θεία Ευχαριστία

«Βλέπεις πως το αίμα εκείνο το αναίσθητο, το άψυχο, έσωσε τους ανθρώπους που έχουν ψυχές όχι επειδή ήταν αίμα, αλλά επειδή συμβόλιζε και προφήτευε την θυσία και το αίμα του Χριστού και όταν είδε ο ολοθρευτής το αίμα επιχρισμένο τις πόρτες, δεν τόλμησε να μπει μέσα. Έτσι λοιπόν και τώρα, όταν βλέπει ο διάβολος όχι πια το αίμα εκείνο το συμβολικό χρισμένο στις πόρτες, αλλά το αληθινό Αίμα του Χριστού χρισμένο στο στόμα των πιστών , στην πόρτα του χριστοφόρου ναού, δεν θα διστάσει πολύ περισσότερο; Διότι , αν άγγελος είδε τον συμβολικό αυτόν τύπο και ντράπηκε, πολύ περισσότερο ο διάβολος δεν θα φύγει βλέποντας αυτό το Σώμα και το Αίμα του Χριστού;».

Ο διάβολος φοβάται την Θεία Κοινωνία. Είναι αυτό που τον πονά και τον διαλύει και αδυνατεί και υποχωρεί, όταν βρίσκεται μπροστά στους συνεχώς κοινωνούντας των Αγίων Μυστηρίων.
Είναι όντως το μυστικό φάρμακο που θεραπεύει τον ποικίλο λογισμό που κολλάει σαν πειρασμός μέσα στην σκέψη και τον εμπαίζει.

Πολύ πρακτικά μας μιλάει για το θέμα αυτό ο άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων:

«Αν το δηλητήριο του εγωισμού σε κάνει να υποφέρεις τρομερά όπως πάντα, λάβε το μυστήριο και ο ταπεινός άρτος θα σου δώσει τη γαλήνη. Αν η ζήλια μαραίνει με τον καυτερό της άνεμο την καρδιά σου, λάβε τον άρτο των αγγέλων και η πραγματική αγάπη θα φουντώσει μέσα σου.

Αν η τεμπελιά σ' έχει κυριεύσει και νοιώθεις πως δεν έχεις κέφι για προσευχή και γα άσκηση της αγάπης στο διπλανό σου, δυναμώσου με το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Ασφαλώς η καρδιά σου θα γεμίσει από αγάπη.

Επιτέλους αν νιώθεις να σε πιέζει ο πειρασμός για να κάνεις μια ανήθικη πράξη, ω! τότε, προπαντός τότε! λάβε το μεγαλύτερο από τα μυστήρια, και το πανάγιο σώμα του Χριστού θα σε κάνει κ' εσένα αγνό και ολόλευκο σαν κρίνο».

Με τη συνεχή παρουσία Του κυρίου μαραίνει τον πειρασμό και ειρηνεύει την καρδιά του ανθρώπου. Είναι προτιμότερο πάνω στον πειρασμό , αντί να ξεριζώνει κάποιος με τα χέρια του το δένδρο αυτό και να πονά χωρίς αποτέλεσμα, καλύτερα να τον μαραίνει με την αγάπη στον Χριστό και την διαρκή παρουσία Του.

Η αγάπη του Χριστού νικά την αγάπη του κόσμου, «έρως έρωτι νικάται».

Χριστιανός είναι αυτός που την ζωή του την συμπλέκει σε έναν μεγάλο έρωτα με τον Θεό και όχι σε έναν φόβο και άγχος για την αμαρτία και την ενοχικότητα. Δεν παλεύει τόσο με τους πειρασμούς και τον διάβολο, γιατί τους περιφρονεί και αδιαφορεί για τον πόλεμο τους, αλλά παλεύει με έναν σκοπό, να αγαπήσει πιο πολύ τον Χριστό.

Αυτός ο θείος έρωτας έρχεται κατά κύριο λόγο με τη συνεχή Θεία Κοινωνία του τιμίου Σώματος και Αίματος του Κυρίου. Αυτός ο Χριστός , εντός ημών, έχει μόνο την δύναμη να μαράνει εξ ολοκλήρου τους πειρασμούς.

Οι Εβραίοι , κάθε φορά που ατένιζαν το πρόσωπο του Μωυσή όταν κατέβαινε απ' το Σινά, θαμπώνονταν και δεν μπορούσαν να τον αντικρύσουν , διότι έλαμπε σαν ήλιος. Έτσι ακριβώς , λέει ο Ι. Χρυσόστομος, «και οι δαίμονες εκθαμβούνται , τρέμουν και αποφεύγουν να βλέπου το πρόσωπο ενός που μεταλαμβάνει, διότι εκείνη την ώρα μία θεϊκή φωτιά ξεπετάγεται από το στόμα , θέμα θαυμαστό στους αγγέλους , φοβερό στον διάβολο».

Η συνεχής Θεία Κοινωνία με τα χρόνια που περνούν γίνεται το ουράνιο φάρμακο της ψυχικής ηρεμίας και της αγγελικής αλλαγής του ανθρώπου. Εγκαθίσταται μέσα στην καρδιά του ο θείος έρωτας. Το Σώμα και το Αίμα του Χριστού γίνεται το εμβόλιο της ψυχής του.

Και όπως ένα άγριο δένδρο δεν μπορεί να αλλάξει όσο και να το σκαλίζουμε, όσο και να το ποτίζουμε, παρά μονάχα εάν το εμβολιάσουμε, έτσι και ο άνθρωπος, άγριο δένδρο με πάθη και αδυναμίες,, εμβολιάζεται και μεταμορφώνεται με το ουράνιο μπόλι, το Σώμα και το Αίμα του Χριστού.

Γίνεται από «αγριαέλαιος» «καλιέλαιος».

Η καλλιέργεια τα ψυχής και η ειρήνευσή της από τους πειρασμούς του νου και της καρδίας γίνεται με μυστικό τρόπο και μέσα στον χρόνο από τον γεωργό Χριστό. Έλεγε: «Αυτομάτη γάρ η γη καρποφορεί».

Η συνεχής Θείας Κοινωνία φέρει τον αληθινό αγιασμό και την απάθεια στους πειρασμούς.

Εξάλλου, χριστιανός είναι μόνο εκείνος που ζει συνεχώς εν μετανοία και εγκεντρισμένος στο σώμα του Χριστού με την συνεχή Θεία Κοινωνία. Όμως η συνεχής Θεία Κοινωνία δεν μπορεί να εφαρμοστεί με ωφελιμιστικό τρόπο , ούτε και με καταναγκαστικό, διότι δεν πρόκειται ποτέ να ωφελήσει.

Η Θεία Κοινωνία δεν είναι ένα αντικαταθλιπτικό φάρμακο, που το παίρνει κανείς δι' επιβολής και εξ ανάγκης στην δυσκολία, περιμένοντας μαγικά το θαύμα, αλλά είναι η εξ όλης καρδίας ένωση μας με τον ίδιο τον Θεό, που ζει μέσα μας και εμείς εγκεντρισμένοι στο Σώμα Του.

Ο πιστός που ζει στην Εκκλησία με την συνεχή Θεία Κοινωνία είναι Θεοφόρος και Χριστοφόρος, όμαιμος και σύναιμος του Χριστού, κι αυτό μέσα στον χρόνο φέρει τον καρπό του, την κάθαρση του νου και της καρδιάς.

Όπου κατοικεί ο Χριστός βασιλεύει η πηγαία χαρά και ειρήνη. Η συμμετοχή στο Ιερό Μυστήριο με την προετοιμασία των ευχών της Θείας Μεταλήψεως οδηγούν σε μία συναίσθηση των αμαρτιών και σε έναν θείο έρωτα και εκζήτηση του ελέους του Θεού. Ο φόβος Θεού και ο πόθος Θεού είναι ο άριστος της καρδιάς τρόπος προετοιμασίας για την Κοινωνία του Θεού.

Και εδώ όταν λέμε φόβο Θεού δεν σημαίνει τον τρόμο του ανθρώπου σαν να βρίσκεται ενώπιον ενός αδυσώπητου άρχοντος που πρόκειται να τον τιμωρήσει και να τον κατακόψει και ως καταναγκασμένος δούλος τον φοβάται, αλλά σημαίνει την εν μετανοία και μετά δακρύων συναίσθηση των αμαρτιών του, καθώς και την γλυκεία αγάπη και συγχώρηση του Θεού.

Όταν ο άνθρωπος μέσα στην καρδιά του διεργάζεται το μυστήριο της μετανοίας καθώς και το μυστήριο του θείου πόθου και έρωτος, τότε...

Τα άχραντα Μυστήρια και ο Άρτος της Ζωής είναι καθαρτικός του νου τρόπος.

Αρχ. Σεβαστιανός Τοπάλης, Μετάνοια και ψυχική υγεία κατά τον Ιερό Χρυσόστομο


Γίνετε συμμέτοχοι στην προσπάθειά μας!

Αποστείλετε προτεινόμενο υλικό στο ptheoxaris@yahoo.gr προς ωφέλεια των ψυχών όλων μας!

                    • Συνέχεια Άρθρου ▼
                      Δημήτριος Παναγόπουλος. Η σωτήρια πίστη.





                      Πίστη που δεν μας κάμνει να κόψουμε τα ελαττώματά μας και να γίνουμε καλοί, δεν είναι πίστη σωτηρίας.

                      Πίστη που δεν μας βοηθεί να καθαρίσουμε το εσωτερικό μας από τον «πονηρόν θησαυρόν» (Ματθ. 12:35), δεν είναι πίστη σωτηρίας. Είναι πίστη νόθος και όχι γνήσια και σε τέτοια πίστη δεν πρέπει να επαναπαυόμαστε ούτε ένα δευτερόλεπτο.

                      Από μία τέτοια πίστη δεν μπορεί να αναμένει κάποιος καλό παρά ναυάγιο. Ναυάγιο στην παρούσα ζωή, ναυάγιο και στην άλλη, τη μέλλουσα, και προπαντός στη μέλλουσα…

                      Λάβετε το φάρμακο της μετανοίας και εξομολογήσεως στα χέρια σας και χρησιμοποιείστε αυτό, και μόνο αυτό, διότι κατά τον ιερό Χρυσόστομο: «Δεν υπάρχει κανένα άλλο τέτοιο φάρμακο για την εξάλειψη των αμαρτημάτων σαν την εξομολόγησή τους, τη συνεχή ανάμνηση και την αδιάκοπη κατηγορία τους».

                      Χριστιανοί μου, μήπως απατάσθε; Η νηστεία δεν περιορίζεται στη χύτρα μας. Διότι ίσως νηστεύετε από φαγητά, αλλ’ εφόσον δεν νηστεύετε από αμαρτίες, η νηστεία σας δεν ωφελεί. Γι’ αυτό εξετάστε τον εαυτό σας και στη νηστεία σας προσθέστε τώρα και τη μετάνοια και εξομολόγηση. Αποφασίστε πια να μην ξανακάνετε αυτό που θα εξομολογηθείτε. Και να είστε βέβαιοι πως κάθε περίοδος ή ημέρα νηστείας θα είναι ένας καινούριος σταθμός και αφετηρία νέας ζωής. Μία αναγέννηση, ένα δεύτερο πραγματικό βάπτισμα.

                      Αν έχουμε πίστη, αν παραδεχόμαστε ότι ο Χριστός κάμνει θαύματα ακόμη, ότι μπορεί δηλαδή να αλλάξει το είναι μας, ας θελήσουμε να καταθέσουμε τα… όπλα. Με άλλα λόγια, ας μετανοήσουμε, ας εξομολογηθούμε, ας αλλάξουμε ριζικά ζωή. Διότι μόνο τότε ο Χριστός θα μας αναγνωρίσει δικούς Του και θα μας δώσει τη χάρη Του και την ευλογία Του. Αλλιώς ας το μάθουμε, ας το εννοήσουμε, είμαστε προς τον Ιησού ξένοι. Δεν μας ωφελούν τα… χειροκροτήματα, οι εορτές, οι έπαινοι.

                      Πίστη θα πει ταπείνωση. Ας μην έχουμε εμπιστοσύνη στην κρίση μας. Ό,τι ιδέα είχαμε για τα όνειρα και τις άλλες προλήψεις ας τις εξομολογηθούμε σε Πνευματικό έμπειρο και ας του ζητήσουμε τη συμβουλή του.

                      Ας δεχθούμε με ταπείνωση την συμβουλή του έμπειρου Πνευματικού. Ας εξομολογηθούμε σ’ αυτόν ό,τι και αν μας συμβεί.

                      Έτσι θα φυλαχθούμε από τις απατηλές και επικίνδυνες παγίδες της ψευδούς πίστεως, που προσπαθεί ο Διάβολος να μας παρουσιάσει ως αληθινή για να μας οδηγήσει στον όλεθρο και την απώλεια της ψυχής και του σώματος.

                      Με την ειλικρινή μετάνοια και καθαρή εξομολόγηση ο Χριστός μας θα σε συγχωρήσει και θα γεμίσει την ψυχή σου με το φως της χαράς και την ελπίδα της αναστάσεως.

                      Πίστη που δεν μας παρακινεί να μισήσουμε τον κόσμο και τα του κόσμου και να συμμορφωθούμε με το θέλημα του Θεού, δεν είναι πίστη σωτηρίας.

                      Πίστη που δεν οδηγεί στη μετάνοια και την ιερά εξομολόγηση εμπρός σε Πνευματικό ιερέα, δεν είναι πίστη σωτηρίας.

                      Ένα μας χρειάζεται, να πιστεύουμε απόλυτα ότι ο Κύριος είναι πανταχού παρών και πρέπει με απλότητα να παραδινόμαστε στα χέρια Του, όπως το βρέφος στη μητέρα του. Μόνο τότε γίνεται σωστά το έργο Του επάνω μας, το οποίο είναι και η σωτηρία μας.

                      Από το βιβλίο: “Εις αγαθή ανάμνηση. Εμπειρικές αλήθειες από την κηρυκτική διακονία του πιστού εργάτου Κυρίου ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Α. ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ (1916-1982)”. Εκδόσεις “Ορθόδοξος Κυψέλη”, Θεσσαλονίκη 2013.

                      https://apantaortodoxias.blogspot.com/2021/09/blog-post_769.htm

                      hristospanagia.gr 


                      Πηγή: https://akrovolistishellas.blogspot.com/2025/03/blog-post_26.html
                      Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                      Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                      Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                    • Συνέχεια Άρθρου ▼
                      ΠΑΝΤΕΣ ΩΣ ΙΜΑΤΙΟΝ ΠΑΛΑΙΩΘΗΣΟΝΤΑΙ
                       «Αυτοί απολούνται, σύ δε διαμένεις· και πάντες ως ιμάτιον παλαιωθήσονται, και ωσεί περιβόλαιον ελίξεις αυτούς, και α
                      λλαγήσονται· σύ δε ο αυτός εί, και τα έτη σου ουκ εκλείψουσι»
                      (Εβρ. 1, 11-12). «Αυτοί θά εξαφανιστούν, ενώ εσύ αιώνια παραμένεις. Τα πάντα θα παλιώσουνε σαν ρούχο. Σάν μανδύα θα τους τυλίξεις, και θ’ αλλάξουν. ᾿Εσύ όμως παραμένεις πάντα ο ίδιος, τά χρόνια σου ποτέ δεν θα τελειώσουν».              Νόμος του σύμπαντος είναι η φθορά. Ο χρόνος δείχνει να νικά κάθε τι το οποίο υπάρχει μέσα στον κόσμο και τη ζωή. «Τα πάντα παλιώνουνε όπως τα ρούχα». Και δεν είναι μόνο το σύμπαν, οι πλανήτες, ο ουρανός, η γη, η φύση δηλαδή. Είναι και οι ζωντανοί οργανισμοί. Είναι και οι άνθρωποι. Από την πρώτη στιγμή της ύπαρξής μας, «εξ άκρας συλλήψεως», φέρουμε μέσα μας το γονίδιο της παλαιώσεως. Μπορεί μέχρι να φτάσουμε στο απόγειο της εξέλιξη και της ανάπτυξής μας να νικάμε τη φθορά, ωστόσο έρχεται η στιγμή που όλα αρχίζουν να λειτουργούν αντίστροφα, αρχικά με αργούς ρυθμούς, στη συνέχεια με γρηγορότερους, και το πάλιωμα οδηγεί στο σβήσιμο και στον θάνατο.             Η μόνη σταθερά σ’ αυτόν τον κόσμο είναι ο Θεός. Δεν υπόκειται στον χρόνο, διότι Αυτός δημιούργησε τον χρόνο. «Πατήρ αχρόνως εγέννησεν Υιόν». Και «ο Πατήρ δι’ Υιού εν Αγίω Πνεύματι», εποίησε τον κόσμο, διακηρύσσει η Εκκλησία. Όλα διά των ενεργειών του Θεού δημιουργήθηκαν. Και οι ενέργειες του Θεού είναι άκτιστες. Δεν υπόκειται στον χρόνο και τη δημιουργία, αλλ’ υπάρχουν μαζί Του και θα συνεχίσουν να υπάρχουν «για πάντα». Όμως διά των ενεργειών Του ο Θεός δημιουργεί τα πάντα, στα οποία ενέσπειρε την κτιστότητα ως χρόνο και φθορά, «ίνα μη το κακόν αθάνατον γένηται», όχι διότι ο Ίδιος το δημιούργησε, αλλά διότι τουλάχιστον στον έμψυχο κόσμο και δη στους αγγέλους και τους ανθρώπους έδωσε ως δωρεά την ελευθερία. Και το κακό ως ανυπαρξία του αγαθού γεννιέται από επιλογή. Όλη η ζωή των αγγέλων και των ανθρώπων είναι ένας αγώνας διατήρησης της επιλογής. Και αν οι άγγελοι πλέον είναι άτρεπτοι, διότι επέλεξαν την αγάπη της συνεχούς σχέσης και της κοινωνίας με τον Θεό, ενώ ο μόνος θάνατος που μπορούν να βιώσουν είναι ο πνευματικός, δηλαδή της εγκατάλειψης του Θεού και της αυτοθέωσης, όπως κάνει ο διάβολος, οι άνθρωποι βρισκόμαστε σε μία συνεχή τρεπτότητα. Καλούμαστε κάθε στιγμή να διαλέξουμε την οδό της αγάπης προς τον Θεό και τον συνάνθρωπο, να υπερβούμε την αυτοθέωση, να αντέξουμε τις δοκιμασίες και τους σταυρούς της ζωής, να είμαστε «τέκνα φωτός».   Όμως επειδή αυτό μοιάζει αδύνατον και είναι, η ύπαρξή μας υπόκειται στην παλαίωση, στη φθορά, σε ό,τι αφορά το σωματικό της στοιχείο. Σκοπός μας είναι να μη βιώσουμε τον πνευματικό θάνατο και να περιμένουμε την ανάσταση των νεκρών, για να ξαναζήσει το σώμα μας ενωμένο με την ψυχή την  χαρά της πλήρους κοινωνίας με τον Θεό στη βασιλεία Του, σε έναν καινούργιο πλέον κόσμο, στον οποίο ο χρόνος και η φθορά θα καταργηθούν στο τέλος της Ιστορίας.             Παλιώνουν και οι ιδέες. Παλιώνουν και οι νοοτροπίες. Παλιώνουν και οι πολιτισμοί. Παλιώνουν και οι ισχυροί. Ο κόσμος βρίσκεται σε μία συνεχή κίνηση εν χρόνω και όλα υπόκεινται στη φθορά και στην παρακμή. Αυτό λησμονούν όσοι έχουν την έπαρση της παντοδυναμίας, της κυριαρχίας. Όσοι είναι τόσο πεπεισμένοι για τις ιδέες τους, τις γνώσεις, το σκεπτικό τους, την σωματική τους ρώμη και ικανότητα, τη σαγήνη που εκπέμπουν. Ο χρόνος καταβάλλει και αυτούς και όλα τα όπλα τους. Τα δημιουργήματα του ανθρώπου που αντέχουν στον χρόνο πρέπει να εκφράζουν αξίες που υπερβαίνουν το πρόσκαιρο. Αξίες του αγαθού, του ωραίου. Αξίες συνύπαρξης και όχι ατομοκεντρισμού. Αξίες που δείχνουν αλήθειες και, κυρίως, πόθους και όνειρα νίκης κατά του θανάτου. Αξίες που περιγράφουν τη ζωή, τα πάθη, τα λάθη, αλλά δεν κατοχυρώνουν την παντοδυναμία και την απελπισία που αυτά προκαλούν.             Τα παραπάνω ο καιρός μας τα έχει αντιστρέψει. Φωνάζει για το πρόσκαιρο, αλλά δεν νιώθει πως ό,τι δεν έχει Θεό, παλιώνει και σβήνει. Όσοι πιστεύουμε λοιπόν ας μην απελπιζόμαστε, αλλά ως εμπιστευόμαστε τον Θεό, κρατώντας χαρά κι ελπίδα. Όπως Εκείνος παραμένει ο Ίδιος και οι αιώνες της κτιστότητας ποτέ δεν θα Τον παλιώσουν, έτσι και η σχέση μαζί Του εν Χριστώ Ιησού και εν τη Εκκλησία ουδέποτε θα παλιοκαιρίσει. Αντίθετα, θα μας ανανεώνει στο φως και την αγάπη Του, σε μία συνάντηση μαζί Του και με τον πλησίον που θα γίνεται συνεχώς πορεία προς την αιωνιότητα. Και ακόμη και αν δεν τα καταφέρνουμε, πάλι Εκείνος μας περιμένει, για να αλλάξουμε, να ξεκινήσουμε από την αρχή. Αυτή ήταν, είναι και θα είναι η ομορφιά και η δύναμη της αγάπης Του, την οποία καλούμαστε να αναζητούμε και να ζούμε!  π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός

                      Πηγή: https://zpigikam.blogspot.com/2025/03/blog-post_781.html
                      Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                      Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                      Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                    • Συνέχεια Άρθρου ▼
                      «Όταν σας αδικούν οι άνθρωποι, να ξέρετε ότι αποκτάτε μετοχές στον Ουρανό»
                       
                      π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος«Οι άνθρωποι έχουν πολλά ελαττώματα και ιδιοτροπίες. Να τους διορθώσουμε όλους, είναι αδύνατον. Δεν μένει, λοιπόν, άλλη λύση από το να μάθουμε να υπομένουμε και να τους ανεχόμαστε όλους.Αρκετοί άνθρωποι είναι αγνώμονες. Αν περιμένουμε ανταπόδοση, θα στεναχωρηθούμε. Αν όμως δεν περιμένουμε, τότε θα είμαστε ήρεμοι.Από τους ανθρώπους, να δεχόμαστε ό,τι μας δίνουν.Σε κάποιον προσφέρεις ένα πέλαγος αγάπης. Κι αυτός ανταποκρίνεται με... τον εξής τρόπο: παίρνει ένα σταγονόμετρο και σου λέει: “Άνοιξε τα χέρια σου!… Μια…, δύο…, τρεις…”, και σου δίνει δύο–τρεις σταγόνες αγάπης!Τί, να κάνουμε;! Δεκτό κι αυτό!Όταν σας αδικούν οι άνθρωποι, να ξέρετε ότι αποκτάτε μετοχές στον Ουρανό. Όταν μας αδικούν οι άνθρωποι, μας δικαιώνει ο Θεός. Γενικά, τους ανθρώπους να τους δεχόμαστε όπως είναι και όχι όπως θα θέλαμε εμείς να είναι…».https://www.askitikon

                      Πηγή: https://adontes.blogspot.com/2025/03/blog-post_16.html
                      Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                      Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                      Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                    • Συνέχεια Άρθρου ▼
                      Όσιος Παΐσιος Βελιτσκόφσκυ: Τι φοβούνται περισσότερο οι δαίμονες.





                      38. Τι φοβούνται περισσότερο οι δαίμονες.

                      Έξι είν’ εκείνα που φοβούνται περισσότερο οι δαίμονες:



                      1) την αποχή από τροφή,

                      2) την αποχή από νερό,

                      3) την ευχή του Ιησού,

                      4) το σημείο του Σταυρού (εφόσον γίνεται σωστά),

                      5) τη συχνή μετάληψη των αχράντων Μυστηρίων του Χριστού (εφόσον κοινωνεί κανείς άξια), και

                      6) την ακλόνητη ελπίδα στον Θεό.

                      Δεν υπάρχουν άλλα φοβερότερα όπλα εναντίον των δαιμόνων.

                      Όσιος Παΐσιος Βελιτσκόφκυ. Κρίνα του αγρού.

                      εκδ. Ιεράς Μονής Παρακλήτου, Ωρωπός 2012, 7η έκδοση





                      Πηγή: https://panagia-ierosolymitissa.blogspot.com/2025/03/blog-post_17.html
                      Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                      Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                      Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                    • Συνέχεια Άρθρου ▼
                      Τίς γονυκλισίες (μετάνοιες) να μην τις αφήνεις...


                       Τίς γονυκλισίες (μετάνοιες) να μην τις αφήνεις· γιατί με το γονάτισμα εικονίζεται η πτώση στην αμαρτία, και φανερώνεται ότι κατά κάποιο τρόπο εξομολογούμαστε. Καί με την ανόρθωση (το σήκωμα) συμβολίζεται η μετάνοια και υποδηλώνεται η υπόσχεση ζωής σύμφωνα με την αρετή. 
                       Κάθε γονυκλισία να γίνεται με τη νοερή επίκληση του Χριστού έτσι ώστε προσπέφτοντας στον Κύριο με την ψυχή και το σώμα, να κάνεις το Θεό των ψυχών και των σωμάτων ευδιάλλακτο. 
                      Αν ακόμη και κάποιο αθόρυβο έργο κάνεις με τα χέρια σου μαζί με την κατά διάνοια προσευχή, για να αποκρούσεις τον ύπνο και τη ραθυμία, κι αυτό συντελεί στον άσκητικό αγώνα.
                      Αγίου Θεολήπτου Φιλαδελφείας(Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών. Τόμος Δ΄, σ. 11, 6-14. Εκδ. αστήρ).πηγή


                      Πηγή: https://proskynitis.blogspot.com/2025/03/blog-post_82.html
                      Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                      Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                      Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                    • Συνέχεια Άρθρου ▼
                      Να μοιράζεσαι τη λύπη των ανθρώπων...

                      ...πονώντας γι’ αυτούς στην προσευχή σου.
                      Σκέπασε τον αμαρτάνοντα, όταν δεν έχεις απ’ αυτό πνευματική ζημία.
                      Έτσι και αυτόν τον κάνεις να έχει θάρρος στον αγώνα του και εσένα σε στηρίζει το έλεος του Κυρίου σου.
                      Στήριζε με το λόγο σου τους ασθενείς και αυτούς που έχουν λυπημένη καρδιά και, όσο στο χέρι σου έχεις υλικά αγαθά, ελέησε τους και θα σε υποστηρίξει η δύναμη του Θεού που συντηρεί τα πάντα.
                      Να μοιράζεσαι τη λύπη των ανθρώπων πονώντας γι’ αυτούς στην προσευχή σου, με όλη σου την καρδιά και θ’ ανοίξει μπροστά στις ικεσίες σου η πηγή του ελέους του Θεού.
                      πηγή

                      Πηγή: https://inpantanassis.blogspot.com/2016/03/blog-post_66.html
                      Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                      Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                      Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                    • Συνέχεια Άρθρου ▼
                      Ασκητές μέσα στον κόσμο: Δημήτριος και Εύα Σαουλίδου
                      Μία ξυνωρίδα εκλεκτή, ένα ζεύγος ενάρετο ήταν ο Δημήτριος Σαουλίδης και η σύζυγός του Εύα, Πόντιοι στην καταγωγή, από την Τραπεζούντα. Η Εύα, το γένος Λουκανίδου, γεννήθηκε στο Καρς της Ρωσσίας το 1900. Οι γονείς της ξερριζώθηκαν από τον Πόντο, γιατί δεν άντεχαν την τουρκική θηριωδία, και κατέφυγαν στο Καρς της Ρωσσίας μαζί με άλλους συμπατριώτες τους. Μεγάλωσε σε μία πολύτεκνη οικογένεια με αρχές παραδοσιακές και ευλάβεια στα θεία.

                      Όταν ήταν δώδεκα χρονών περίπου, φιλοξενήθηκε στο σπίτι τους ένας οδοιπόρος. Τόσο πολύ ευχαριστήθηκε, που θέλησε να ανταποδώση κάτι για την φιλοξενία, μαθαίνοντας στην Εύα την Σολωμονική. Αυτή δεν ήξερε τι είναι Σολωμονική. Της είπε: «Εγώ ό,τι λέω γίνεται». Και έκανε διάφορες επιδείξεις. Έκανε κάποια μικρά κοριτσάκια να κάνουν άσεμνες χειρονομίες και η Εύα του είπε: «Στάσου, είναι ντροπή». Ύστερα έκανε μία κατσίκα δεμένη να τρελλαθή, να αγριέψη, να κόψη το σχοινί της και να έρθη ήσυχη σαν γάτα στα πόδια του. Η Εύα που είδε όλα αυτά του είπε: «Τέτοια πράγματα δεν είναι καλά. Δεν τα θέλω». Και έτσι ο Θεός βλέποντας την αθωότητά της και την καλωσύνη της, την προφύλαξε από το να ασχοληθή με μαγείες.

                      Πέθανε η γιαγιά της και η Εύα έκανε όλες τις δουλειές του σπιτιού. Ήταν δυνατή και θαρραλέα σαν άνδρας. Όταν έγινε δεκατριών ετών, ήρθε στο σπίτι τους ένας νέος φτωχός, ο Δημήτριος Σαουλίδης. Ήταν καλός μάστορας. Όλη την ημέρα γύριζα στα αγροκτήματα, έκανε διάφορες επιδιορθώσεις και εργασίες, και έτσι ζούσε. Κάθησε πολύν καιρό στο σπίτι τους. Ο πατέρας της Εύας εκτίμησε πολύ τον καλό χαρακτήρα, την τιμιότητά του και τον έκανε γαμπρό στην Εύα.

                      Όταν έγινε ο ρωσσο-τουρκικός πόλεμος, η Εύα με τον πεθερό της και τα μωρά της Βέρα και Βασίλη ήταν στην Ρωσσία, και ο σύζυγός της Δημήτριος με την πεθερά της ήταν στην Τουρκία. Αρρώστησε τότε βαρειά ο πεθερός της και έμεινε κατάκοιτος. Αυτή τον περιποιείτο με πολλή αγάπη μέχρι που εκοιμήθη. Πήρε την ευχή του. «Εύα», της είπε πριν ξεψυχήση, «όπου πας και όπου σταθής να είσαι ευλογημένη».

                      Στην Ρωσσία σε μία από τις μετακινήσεις της καθώς περιπλανιόταν από το μέρος σε μέρος, πέθανε το ένα βρέφος της αβάπτιστο. Το έθαψε στα χιόνια και συνέχισε κλαίγοντας τον δρόμο της. Έμελλε λόγω περιστάσεων να αφήση το σπίτι της στο Καρς, να ξερριζωθή και να έρθη στην Ελλάδα. Διηγείτο στον εγγονό της Δημήτριο: «Τρεις φορές, παιδί μου, άφησα το σπίτι μου και έφυγα με την ψυχή μου, με τις εικόνες και τα ρούχα που κουβαλούσα στα χέρια μου. Μας έβαλαν στο βαπόρι. Τότε πέθαιναν πολλοί και τα πτώματά τους τα έρριχναν στη θάλασσα. Με τις λίρες που είχα ραμμένες στη ζώνη μου αγόραζα ψωμί και τάιζα τα μωρά. Ένα ψωμί μία λίρα έκανε. Ήρθαμε στην Ελλάδα. Μείναμε ένα διάστημα στις λάσπες, στην Καλαμαριά της Θεσσαλονίκης, και από κει καταλήξαμε στην Βέροια». Επέτρεψε ο Θεός και έζησε δύσκολες και σκληρές καταστάσεις. Άντεξε όμως με την υπομονή και την πίστη στον Θεό. Αυτά ήταν προοίμια και προετοιμασία για τα πιο δύσκολα επερχόμενα που έμελλε να περάση.

                      Με τον σύζυγό της εγκαταστάθηκαν στην Βέροια και εργάσθηκαν σκληρά για να ζήσουν και να αναθρέψουν τα παιδιά τους. Μαζί με όλες τις δυσκολίες ήρθε αργότερα και ο θάνατος του Δημήτρη. Η ζωή της Εύας έγινε πολύ δύσκολη. Έμεινε χήρα με τέσσερα παιδιά σε ηλικία 38 ετών, αλλά πάλεψε και τα κατάφερε. Δεν θέλησε να ξαναπαντρευτή και αφιερώθηκε στα παιδιά της. Ήταν απλή και αγράμματη, αλλά αυθόρμητη και δυναμική. Η πίστη της στον Θεό και η εμπιστοσύνη στην Παναγία ήταν βαθειά και πηγαία. Στην Κατοχή πέθανε και η κόρη της Ευμορφία. Έπαθε δηλητηρίαση από μπακιρένιο αγάνωτο σκεύος.

                      Κάποια χρονιά, παραμονές Χριστουγέννων, ο κόσμος κατέβαινε στον κάμπο και μάζευε όσα σπυριά από αραβόσιτο εύρισκε στα θερισμένα χωράφια. Ήταν χρόνια δύσκολα και παντού υπήρχε πείνα και δυστυχία. Η Εύα πήγε κι αυτή να μαζέψη για να ταΐση τα πεινασμένα παιδάκια της. Το σούρουπο γύρισε με μισή οκά καλαμπόκι. Βράδιασε όταν έφτασε στην ανηφοριά της Βέροιας. Την έπιασε το παράπονο. Κοίταξε τον ουρανό και είπε στην Παναγία: «Είσαι και συ μητέρα. Για πες μου, τι θα ταΐσω τα παιδιά μου;». Κλαίγοντας συνέχισε τον δρόμο της και βλέπει στα πόδια της ένα αρνί σφαγμένο δέκα με δώδεκα κιλά. Πριν από την Εύα πέρασαν πολλοί άνθρωποι, αλλά κανείς δεν το είδε. Φαίνεται πέρασε το κάρο της Νομαρχίας και έπεσε το σφαγμένο αρνί. Αλλά το θαυμαστό είναι ότι κανείς άλλος δεν το είδε. Η Παναγία έτσι οικονόμησε για να παρηγορήση την θλιμμένη χήρα Εύα και να ταΐση τα ορφανά της.

                      Είχαν φέρει μαζί τους από τον Πόντο μία θαυματουργή εικόνα της Παναγίας. Κάποια μέρα θύμωσε κάποιος στο σπίτι και έκλεισε την εικόνα στο ντουλάπι. Στο σπίτι ήταν η κόρη της Βέρα που ήταν μικρή, και η θεία της Δέσποινα. Άκουγε η Βέρα χτυπήματα, έβλεπε την ντουλάπα να κουνιέται και να πέφτουν πιάτα, και την φωνή της Παναγίας να λέη «άνοιξέ με». Η Βέρα από τον φόβο της έμεινε άλαλη. Όταν γύρισαν οι δικοί της και βρήκαν την μικρή άλαλη, δεν ήξεραν τι να κάνουν. Ο πατέρας της Δημήτριος ρώτησε τον Δεσπότη και του είπε να κάνουν Παρακλήσεις για ημέρες. Την τεσσαρακοστή ημέρα η Βέρα μίλησε.

                      Όταν ο γυιός της Γεώργιος σε ηλικία 50 χρονών έπαθε οξύ έμφραγμα και εισήχθη στο Νοσοκομείο, ενημερώθηκε η Εύα και κατανοώντας την κρισιμότητα της καταστάσεως του γυιού της πήγε στην εικόνα της Παναγίας και με πόνο της είπε: «Αν δεν φέρης το παιδί μου υγιές, άλλη φορά δε θα σε προσκυνήσω». Δύσκολη κουβέντα. Μίλησε η μητρική της πονεμένη καρδιά με απλότητα και η Παναγία την άκουσε. Ο γυιός της γύρισε υγιέστατος.

                      Άλλη φορά που αρρώστησε ο ίδιος από καρκίνο στον πνεύμονα, η Εύα προσευχήθηκε λέγοντας στην Παναγία: «Ό,τι ξέρεις, κάνε». Φαινόταν αλλοιωμένη. Ο γυιός της εγχειρίστηκε στο εξωτερικό, πήγε καλά η εγχείριση , αλλά σε μία εβδομάδα πέθανε από πνευμονικό οίδημα στο άλλο πνευμόνι. Δεν είπε τίποτε. Υπέμεινε αγόγγυστα, όπως είχε μάθει να υπομένη. Αλλά από τότε δεν ήθελε να ζήση άλλο για να μη δη τον θάνατο και άλλων παιδιών της.

                      Είχε μεγάλη εμπιστοσύνη στον Θεό. Της είπε ο εγγονός της κάποτε ότι μπορεί να γίνει πόλεμος, και απάντησε: «Ας γίνη». Εκείνος απόρησε για την απάντησή της. «Θα μας πάρουν τα σπίτια», της είπε. «Ας τα πάρουν», απάντησε. «Βρε γιαγιά, θα μας σκοτώσουν». «Ας μας σκοτώσουν. Την ψυχή μας δεν μπορούν να μας την πάρουν, παιδί μου», απάντησε. Άλλη φιλοσοφία, άλλος τρόπος αντιμετωπίσεως από την γιαγιά Εύα.

                      Με τις νύφες και τα εγγόνια της, με όλους ήταν αγαπημένη. Πάντα συμβίβαζε και ειρήνευε τους παρεξηγημένους. Έγινε κάποτε ένας μεγάλος πειρασμός και κάποιος συγγενής της θύμωσε, φώναζε και ήθελε να σκοτώση αυτούς που τον αδίκησαν. Πήρε το όπλο στα χέρια του και τότε εμφανίστηκε η γιαγιά Εύα. Έπεσε στα πόδια του, τα φιλούσε κλαίγοντας και με λόγια στοργικά τον ηρέμησε και του πήρε το όπλο.

                      Εφέρετο ταπεινά σε όλους. Όταν την επισκέπτετο ο εγγονός της αυτή καθόταν στα πόδια του και τον νουθετούσε. Οι πρακτικές συμβουλές της έγιναν κανόνας ζωής και πολύ τον βοήθησαν. Έβγαιναν από την πείρα και τα παθήματά της και έχουν βάθος πνευματικό. Έλεγε:

                      «Τον γέρο και το ανήμπορο μωρό να λυπάσαι».
                      «Κι αν έχης νερό όσο η θάλασσα, να το χρησιμοποιής, όχι να το σπαταλάς».
                      «Θάρθη μια μέρα που θα μαζεύετε τα ψίχουλα από το τραπέζι και δεν θα αρκούν για να χορτάσετε». Γι’ αυτό, συμβούλευε, όταν τρώνε, να σκουπίζουν με το ψωμί το πιάτο. «Κύριε Ιησού Χριστέ μου, στο όνομά Σου να μη ζω και βλέπω αυτήν την ημέρα. Και σεις να μη βλέπετε αυτή την ημέρα», έλεγε στα εγγόνια της.
                      «Έναν κουβά αλάτι, ένα δοχείο λάδι και ένα τσουβάλι αλεύρι πάντα να έχετε στην άκρη».
                      «Μη γεμίζης πολύ το πιάτο και ύστερα πετάς το φαγητό. Φάε λίγο και άμα πεινάς ακόμη, φάε ξανά».
                      «Η πολυφαγία είναι κοπροφαγία».
                      «Πρόσεξε, παιδί μου, τι θα σου πω, βάλ’ το καλά στο μυαλό σου και θα θυμάσαι την γιαγιά σου: “Τα χρήματα και η ομορφιά είναι μουσαφίρηδες”(παροδικά).
                      «Μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μην ξεστομίσης».
                      «Μην περιγελάς κανέναν γιατί θάρθη στο κεφάλι σου, θα το πάθης».
                      «Δεν είναι καλό να αναστενάζη ο άνθρωπος». (Ο γογγυσμός είναι αμαρτία.)
                      «Όπου πας να χτίζης σπίτια». (Να κάνης δηλαδή καλές σχέσεις με τους ανθρώπους.)
                      «Κακόν λόγον να μη λες σε άνθρωπο, ούτε μυστικό. Και τα δύο άνοιξε μία τρύπα στο χώμα, πες τα εκεί και θάψε τα».
                      «Παιδί μου», έλεγε σε μία εγγονή της, «Θα παντρευτής. Από τον πρόστυχον άντρα κάτι περισσεύει, απ’ τον χαρτοπαίκτη και τον μεθύστακα κάνεις υπομονή, από τον τεμπέλη δεν θα μείνη τίποτε για το σπίτι»
                      «Να είσαι πάντα συγγενόπιστος» (δηλαδή να αγαπάς και να τιμάς τους συγγενείς) .
                      Μέχρι την κοίμησή της βοηθούσε τα παιδιά και τα εγγόνια της. Όλη την ημέρα ήταν στο σπίτι του εγγονού της Δημητρίου. Μεγάλωσε τα παιδιά του. Αγαπούσε πολύ την γυναίκα του Σοφία και την συμβούλευε. Ταίριαζαν πολύ και μιλούσαν επί ώρες. Αλλά τη νύχτα πήγαινε στο δωμάτιό της, λέγοντας: «Ο γέρος και η γριά θέλουν τον τόπο τους, την ησυχία τους». Επειδή πέρασε στερήσεις ήταν πολύ οικονόμα. Παλαιά ρούχα δεν πετούσε. Αν δεν τα θεωρούσε κατάλληλα για να τα δώση για να φορεθούν, τα έκοβε λωρίδες και τα έκανε πατάκια-κουρελούδες. Τίποτα δεν πήγαινε χαμένο.

                      Μια φορά ήρθε ο εγγονός της πεινασμένος και αυτή του έβαλε να φάη φακές. Δεν του άρεσε το φαγητό και η γιαγιά τα έβαλε στο φανάρι. Ζήτησε αργότερα πάλι φαγητό και του έβγαλε πάλι το πιάτο με τις φακές, αλλά δεν θέλησε και πάλι να τις φάη. Την Τρίτη φορά που ζήτησε, το έφαγε και η γιαγιά είπε την παροιμία: «Ο λύκος, παιδί μου, απ’ την πείνα του κρεμμύδια τρώει».

                      Η γιαγιά Εύα παρακαλούσε να πεθάνη χωρίς να κουράση κανέναν. Φοβόταν μην χάση τα λογικά της. Ρωτούσε τη νύφη της αν τα έχασε κι εκείνη την διαβεβαίωνε ότι είναι καλά. Εκοιμήθη ήσυχα και ειρηνικά το έτος 1988 χωρίς να ταλαιπωρήση κανέναν. Ο Θεός κατά την δικαιοσύνη Του ας της ανταποδώση τον στέφανο της υπομονής και της καρτερίας για όσα υπέμεινε στην πολυβασανισμένη ζωή της. Αμήν.

                      Ο Δημήτρης, ο σύζυγός της, ήταν διαφορετικός χαρακτήρας και σε ανώτερη πνευματική κατάσταση από την Εύα. Όταν ήρθαν στην Ελλάδα καταπιάστηκε με τα πάντα. Ήταν εργατικός και επιτήδειος σε όλα, «χρυσοχέρης». Έκανε μεταλλικές σόμπες χτιστές με πυρότουβλα. Επιδιώρθωνε διάφορες μηχανές. Απέκτησε επτά δικές του θεριζοαλωνιστικές. Έβγαζε πολλά χρήματα, αλλά το βράδυ που γύριζε στο σπίτι γύριζε με άδεια χέρια. Αμειβόταν πλουσιοπάροχα αλλά πλούσιος δεν έγινε ποτέ, λόγω των πολλών ελεημοσυνών που έκανε. Έλεγε με κάποιο παράπονο η Εύα ότι οι τσέπες του ήταν τρύπιες. Έδινε ελεημοσύνη σε όποιον του ζητούσε βοήθεια και όπου μάθαινε ότι υπήρχε ανάγκη. Πήγαινε τη νύχτα σε οικογένειες που είχαν χρέη , άφηνε έξω από την πόρτα τους τα χρήματα και έφευγε χωρίς να γίνεται αντιληπτός. Έκανε πολλές δωρεές σε Εκκλησίες, πάντα κρυφά και αθόρυβα. Η καμπάνα στο Κωστοχώρι Βεροίας είναι δική του δωρεά. Έγραψαν επάνω της το όνομα του. Και η παλαιά Μητρόπολη Βεροίας είναι δικό του έργο. Ως εργολάβος προτιμούσε να παίρνη φτωχούς, ανέργους, πολύτεκνους, στις θεριζοαλωνιστικές μηχανές, που ήταν πολλοί τέτοιοι την εποχή εκείνη.

                      Ο Δημήτρης ήταν πολύ ευλαβής και αγαπούσε την προσευχή. Μαρτυρεί η Εύα: «Το βράδυ που γύριζε σπίτι, όταν οι άλλοι ξάπλωναν να κοιμηθούν, αυτός πήγαινε στο εικονοστάσι και μιλούσε με τις εικόνες. Τα μεσάνυχτα ξυπνούσε και προσευχόταν. Το πρωί πάλι προσευχόταν, πριν πάη στη δουλειά του». Έκανε φαίνεται τις ακολουθίες Εσπερινού, Αποδείπνου, Μεσονυκτικού και Όρθρου, γιατί ήξερε γράμματα. Μάλιστα του είχε δώσει ευλογία ο οικείος Επίσκοπος να εξηγή το Ευαγγέλιο και τον Απόστολο της Κυριακής σε αρρώστους και κατάκοιτους που τους επισκέπτετο αμέσως μετά την Θεία Λειτουργία.

                      Κάποτε αρρώστησε. Δεν φυλάχθηκε και έπαθε υποτροπή. Το κρυολόγημα έφερε πνευμονία, χειροτέρεψε και έμεινε στο κρεββάτι. Απεφάσισε τότε να παντρέψη την κόρη του Βέρα, γιατί κατάλαβε ότι μάλλον θα πεθάνει. Για να παρευρίσκεται και αυτός στην χαρά της κόρης του πήρε ευλογία και έγινε ο γάμος στο σπίτι.

                      Κατάκοιτος όπως ήταν, πήρε τα στέφανα, τα ασπάστηκε, έστρεψε το βλέμμα του στον ουρανό και είπε: «Θεέ μου, όπως μου είπες, έδινα σε όλους τους ανθρώπους. Σήμερα παντρεύω το παιδί μου και δεν έχω τίποτε να του δώσω». Αλλά αμέσως μετανόησε για αυτό που είπε, ζήτησε συγχώρεση από τον Θεό και έκλαψε. Ύστερα είπε στην κόρη του: «Δεν έχω να σου δώσω τίποτε. Όμως ευχή σου δίνω, όπου και να πας, το σπίτι σου να ξεχειλίζη από τα αγαθά του Θεού». Και πράγματι, όπως βεβαιώνει η κόρη του, «ενώ περάσαμε Κατοχή, πείνα, εμφύλιο πόλεμο, εμάς δεν μας άγγιξε τίποτε. Η ευχή του πατέρα μου μας προστάτεψε. Ξεχείλιζε το σπίτι μου από τρόφιμα. Έδινα και πάλι περίσσευαν, ακόμη μέχρι και σήμερα».

                      Ο Δημήτρης με καθαρή, αναπαυμένη συνείδηση και προετοιμασμένος εκοιμήθη ειρηνικά το έτος 1938 σε ηλικία 43 ετών. Ύστερα από χρόνια όταν έγινε η ανακομιδή, τα οστά του είχαν το χρώμα του καθαρού κεριού και ευωδίαζαν, περισσότερο το δεξί του χέρι. Ακόμη και το χώμα του τάφου ευωδίαζε. Η ευωδία των λειψάνων του είναι σημείον ότι όχι μόνο σώθηκε, αλλά ότι είναι κοντά στην αγιότητα.

                      Είχαν ευωδιάσει και τα οστά της μητέρας του Δημήτρη, της Ελένης. Ήταν μικρόσωμη, ταπεινή, ευλαβέστατη, αγράμματη τελείως, αλλά ποτέ δεν αντιμίλησε και δεν ψυχράνθηκε με τη νύφη της. Ό,τι της έλεγαν έκανε υπακοή. Αιωνία τους η μνήμη. Αμήν.

                      Πηγή: «Ασκητές μέσα στον κόσμο» Β΄ Τόμος. Εκδ.: Ιερόν Ησυχαστήριον Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος. Μεταμόρφωση Χαλκιδικής (eisdoxantheou-gk.blogspot.gr)
                    • Συνέχεια Άρθρου ▼
                      Που να βρω υλικό στο διαδίκτυο για χριστιανική διαπαιδαγώγηση;
                      Η ανατροφή των παιδιών ίσως είναι ένα από τα δυσκολότερα πράγματα που ο γονέας καλείται να αντιμετωπίσει στην ζωή του. Η δε ανατροφή σύμφωνα με τα χριστιανικά πρότυπα είναι ακόμη πιο δύσκολη στην τύρβη της σύγχρονης κοινωνίας που ζούμε. Τα ερεθίσματα που αποπροσανατολίζουν τα παιδιά μας είναι ποικίλα και δύσκολα μπορούμε να τα προστατέψουμε από αυτά. Παρά ταύτα η Σύναξη Νέων Παλαιοχωρίου έχει επιμεληθεί την ιστοσελίδα της «Ορθοδοξία & Παιδί» όπου υπάρχει άφθονο υλικό για την ενασχόληση των παιδιών μας, εάν είναι σε ηλικία που ενδείκνυται.
                      Συγκεκριμένα, έχουμε συλλέξει τραγούδια, κινούμενα σχέδια, διαδραστικά παιχνίδια, υλικό για κατήχηση και άλλα. Αλλά πιο σημαντικό είναι ότι έχουμε αναρτήσει άρθρα που αφορούν στην διαπαιδαγώγηση και που δίνουν λύσεις σε προβλήματα της καθημερινότητας. Εάν λοιπόν έχετε οποιοδήποτε πρόβλημα ή απορία για το πώς να μεγαλώσετε τα παιδιά σας, μπορείτε να βρείτε λύσεις ΕΔΩ !
                    • Συνέχεια Άρθρου ▼
                      Αν δε νιώθεις καλά με τον εαυτό σου...
                      Πολλές φορές νιώθουμε πράγματα που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε. Που μας απασχολούν και φοβόμαστε να τα συζητήσουμε και να τα εξωτερικεύσουμε.
                      Η Σύναξη Νέων Παλαιοχωρίου έχει φτιάξει ειδικά για σένα την "Πλατφόρμα Συναισθημάτων" όπου γράφεις μονολεκτικά ότι νιώθεις και μπορείς να διαβάσεις τί έχουν να σου πουν οι πατέρες της εκκλησίας, και πώς μπορείς να βρεις λύση στο πρόβλημά σου!

                      Δεν χάνεις τίποτε να δοκιμάσεις εδώ…
                    • Συνέχεια Άρθρου ▼
                      Που να ήξερες ότι μετά από λίγα χρόνια ο περισσότερος κόσμος θα παραμορφωθεί από την πολλή μόρφωση…

                      Περί των θαυμάτων παλαιότερα και στην εποχή μας έγραφε ο Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης:
                      «Οι Πατέρες εκείνης της εποχής είχαν πολύ πίστη και απλότητα και οι περισσότεροι ήταν με λίγα μεν γράμματα, αλλά, επειδή είχαν ταπείνωση και αγωνιστικό πνεύμα, δέχονταν συνέχεια τον θείο φωτισμό· ενώ στην εποχή μας, που έχουν αυξηθεί οι γνώσεις, δυστυχώς η λογική κλόνισε την πίστη των ανθρώπων από τα θεμέλια και γέμισε τις ψυχές από ερωτηματικά και αμφιβολίες.

                      Έτσι επόμενο είναι να στερούμεθα τα θαύματα, γιατί το θαύμα ζήται και δεν εξηγείται με την λογική.

                      Παλαιότερα, πριν από 20 χρόνια, εύρισκε κανείς ακόμη την απλότητα απλωμένη στο Περιβόλι της Παναγίας, και εκείνο το άρωμα της απλότητος των Πατέρων μάζευε τους ευλαβείς ανθρώπους, που μιμούνταν τις μέλισσες, και τους έτρεφε, και αυτοί μετέφεραν και στους άλλους από την πνευματική αυτή ευλογία, για να ωφεληθούν.

                      Από που δηλαδή και αν περνούσες, θα άκουγες να διηγούνται θαύματα και ουράνια γεγονότα, πολύ απλά, γιατί τα θεωρούσαν πολύ φυσιολογικά οι Πατέρες.
                      Ζώντας λοιπόν σε αυτήν την πνευματική ατμόσφαιρα της Χάριτος, ποτέ δεν περνούσε λογισμός αμφιβολίας για όσα άκουγες, γιατί και ο ίδιος κάτι θα έβλεπες από αυτά.
                      Αλλά ούτε και περνούσε λογισμός, για να σημειώσεις ή να κρατήσεις στη μνήμη σου τα θεία εκείνα γεγονότα για τους μεταγενέστερους, γιατί νόμιζες ότι θα συνεχισθεί εκείνη η Πατερική κατάσταση.

                      Που να ήξερες ότι μετά από λίγα χρόνια ο περισσότερος κόσμος θα παραμορφωθεί από την πολλή μόρφωση – επειδή διδάσκεται με το πνεύμα της αθεΐας και όχι με το πνεύμα του Θεού, για να αγιάσει και την εξωτερική μόρφωση – και η απιστία θα φτάσει σε τέτοιο σημείο, που να θεωρούνται τα θαύματα για παραμύθια της παλαιάς εποχής.
                      Φυσικά, όταν είναι ο γιατρός άθεος, όσες εξετάσεις και εάν κάνει σ’ έναν Άγιο με τα επιστημονικά μέσα (ακτίνες κ.λ.π.), δεν θα μπορέσει να διακρίνει την Χάρη του Θεού. Ενώ εάν είχε αγιότητα και ο ίδιος, θα ιδή την Θ. Χάρη να ακτινοβολεί».

                      Από το βιβλίο: «Αγιορείται Πατέρες και Αγιορείτικα» – Γέρων Παΐσιος ο Αγιορείτης



                      Πηγή: https://panagia-ierosolymitissa.blogspot.com/2020/09/blog-post_53.html
                      Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                      Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                      Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                    • Συνέχεια Άρθρου ▼
                      Για πνευματικούς ανθρώπους

                      Οί πνευματικοί άνθρωποι κρίνουν κατά πνεύμα ενώ οί σωματικοί κατά σώμα.
                      Άς φυλαγόμαστε εμείς οί χριστιανοί να μην κρίνουμε μονάχα κατά σώμα.
                      Στήν ούσία, το πνεύμα του ανθρώπου ύπόκειται σε πλήθος επιδράσεων άπό τις πνευματικές δυνάμεις, που σαν το ρεύμα διασταυρώνονται μέσα του με τον ίδιο τρόπο με τον όποιο και το σώμα ύπόκειται στην επίδραση πολλών και διαφορετικών φυσικών δυνάμεων.
                      Ό μη πνευματικός άνθρωπος των αισθήσεων τρέφεται με τα χλωρά φύλλα των πολλών συζητήσεων και πάντοτε μένει νηστικός και βασανιζόμενος άπό την πείνα.
                      Ό πνευματικός άνθρωπος αναζητά τον πυρήνα αυτών των συζητήσεων και τρεφόμενος με αύτόν τον πυρήνα είναι χορτασμένος και γεμάτος γαλήνη.
                      Τό πιό χτυπητό χαρακτηριστικό του πνευματικού ανθρώπου είναι το ότι δεν είναι ικανοποιημένος με τον εαυτό του.
                      Δέν υπάρχει πιό δύσκολο πράγμα άπό το να εξηγείς τα πνευματικά ζητήματα σε ανθρώπους που σκέφτονται και ενεργούν κατά σώμα.

                      ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ, ΑΓΙΟΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΔΙΔΑΧΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΕΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΚΑΙ 282 ΣΟΦΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΑΝΘΟΛΟΓΗΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ πηγή

                      Πηγή: https://inpantanassis.blogspot.com/2019/03/blog-post_74.html
                      Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                      Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                      Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                    • Συνέχεια Άρθρου ▼
                      Καθαροί στο σώμα, καθαροί και στην ψυχή
                      Καθαροί στο σώμα, καθαροί και στην ψυχήπ. Συμεών Κραγιόπουλος (†) 
                      Γνωρίζουμε όλοι μας ότι δεν μπορούμε να έλθουμε σε κοινωνία με τον Θεό, δεν μπορούμε να δούμε τον Θεό, δεν μπορούμε να απολαύσουμε τον Θεό, αν δεν έχουμε καθαρότητα. Καθαρότητα ψυχής και σώματος. Διότι οι πιο πολλές αμαρτίες γίνονται δια μέσου του σώματος. Βέβαια, είναι η ψυχή που λειτουργεί, είναι η ψυχή που εκδηλώνεται δια μέσου του σώματος, αλλά όμως συμμετέχει και το σώμα.
                      Όταν αμαρτάνουν τα μάτια μας, αμαρτάνει και η ψυχή και το σώμα. Όταν αμαρτάνουν τ’ αυτιά μας, αμαρτάνει και η ψυχή και το σώμα. Όταν αμαρτάνουν τα χέρια μας, τα πόδια μας, γενικώς το σώμα, αυτό το συγκεκριμένο σώμα, το υλικό σώμα, αμαρτάνει και η ψυχή και το σώμα. Όταν, ας πούμε, παραδίνεται κανείς στο φαγοπότι, πάντοτε και ιδιαίτερα αυτές τις ημέρες, αμαρτάνει και η ψυχή και το σώμα. Όταν παραδίνεται σε άλλες ευχαριστήσεις, αμαρτάνει και η ψυχή και το σώμα. Και αν ποτέ ο άνθρωπος μπει στον δρόμο της καθαρότητος και αρχίσει να καθαρίζεται, και αρχίσει ο Θεός να τον καθαρίζει, θα καθαρίζει και το σώμα και την ψυχή. Και τα δύο.
                      Όλοι ξέρουμε τον μακαρισμό που είπε ο Κύριος· «Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται». Και φυσικά, δεν μπορεί να είναι καθαρή η καρδιά, αν δεν είναι και το σώμα καθαρό. Και δεν μπορεί να είναι καθαρό το σώμα, αν δεν είναι και η καρδιά καθαρή. Οι καθαροί τη καρδία θα δουν τον Θεό. Επειδή ο Θεός θέλει να έλθει σε κοινωνία μαζί μας, θέλει να εμφανισθεί σ’ εμάς, θέλει να κατοικήσει μέσα μας, θέλει να μας γεμίσει με τη Χάρι του, με την παρουσία του, μας καθαρίζει πρώτα και ύστερα έρχεται και μένει μέσα μας ή, όταν έλθει ο Θεός μέσα μας, η Χάρις του, δεν μπορούμε να είμαστε ακάθαρτοι. Καθαριζόμαστε.


                      Όταν κανείς δεν προσέχει και λερώνει το σώμα του, λερώνει την ψυχή του, και να είναι μέσα του ο Θεός, φεύγει. Ή, όπως έχουμε πει, η Χάρις του Βαπτίσματος που έχουμε μέσα μας, υποχωρεί και μένει ανενέργητος. Κοινωνούμε του σώματος και του αίματος του Χριστού. Παίρνουμε μέσα μας τον ίδιο τον Χριστό, το σώμα του και το αίμα του. Αυτό σημαίνει ότι μένει μέσα μας ο Χριστός δια της Χάριτός του. Μένει, αν είμαστε καθαροί. Μένει, αν προσέχουμε και μένουμε καθαροί. Καθαροί στο σώμα και στην ψυχή.
                      Έχουμε υπ’ όψιν μας μερικούς ανθρώπους που έχουν μια ευαισθησία στην καθαρότητα· την καθαρότητα την υλική, θα λέγαμε. Να έχουν καθαρό σπίτι, να έχουν καθαρά ρούχα, γενικώς να είναι ντυμένοι καθαρά, να κάθονται σε καθαρό μέρος, να κινούνται σε καθαρούς χώρους κλπ. Έχουν μια ευαισθησία. Δεν δέχονται, ας πούμε, δεν μπορούν, δεν αισθάνονται καλά να καθίσουν όπου να ‘ναι, να βρεθούν όπου να ‘ναι ή να ‘χουν τον χώρο τους, το δωμάτιό τους, το γραφείο τους, το σπίτι τους, ας πούμε, ακάθαρτο ή ημιακάθαρτο. Θέλουν να είναι πολύ καθαρό το σπίτι· τα πάντα. Είναι άλλοι βέβαια οι οποίοι δεν πολυδίνουν σημασία.
                      Δεν το εξετάζουμε τώρα από την πλευρά ποιος έχει δίκαιο σ’ αυτό και ποιος δεν έχει, αλλά το χρησιμοποιούμε ως παράδειγμα, για να καταλάβουμε τα πνευματικά. Στα πνευματικά πρέπει να έχουμε αυτή την ευαισθησία. Να είμαστε καθαροί. Ο άνθρωπος βέβαια δεν μπορεί να είναι καθαρός, ό,τι και να κάνει· ο Θεός τον καθαρίζει. Αλλά ο Θεός αυτό θέλει· να μας καθαρίσει. Όμως εμείς αν δεν προσέχουμε, καθιστούμε τον εαυτό μας ακάθαρτο. Μπορεί να καθαρίζει η νοικοκυρά το σπίτι, αλλά αν δεν προσέχουν τα άλλα μέλη του σπιτιού ή και η ίδια καμιά φορά, το σπίτι είναι πάλι ακάθαρτο.
                      Ο Θεός, εφόσον είμαστε παιδιά του, εφόσον προσευχόμαστε και αναφερόμαστε σ’ αυτόν και καλή ώρα τώρα είμαστε στην εκκλησία, είναι δυνατό να μην το δέχεται αυτό, να μην κλίνει πάνω μας, να μη μας καθαρίζει;


                      Από το βιβλίο: π. Συμεών Κραγιοπούλου, “Συνάξεις Τριωδίου Β’ “, Πανόραμα Θεσσαλονίκης, 1999, σελ. 236
                      https://www.koinoniaorthodoxias.org/pnemvatiki-zwi/katharoi-sto-soma-katharoi-kai-stin-psixi/

                      Πηγή: https://paterikos.blogspot.com/2025/03/blog-post_14.html
                      Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                      Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                      Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!

                      Δεν υπάρχει δυνατότητα να διαβάσετε παλαιότερες αναρτήσεις - Αλλά δείτε ένα "τυχαίο" άρθρο ΕΔΩ!