Τί σχέση έχει η Ορθόδοξη παράδοση με τον σύγχρονο κόσμο;


Ανάγνωση σε 6.6 λεπτά
Αναγνώσεις: |


Η αντιγραφή και αποθήκευση έχει καταχωρηθεί επιτυχώς!

Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.

Έχετε αντιγράψει το άρθρο στα αγαπημένα στις:

Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
Γέρων Θεόκλητος Διονυσιάτης
Τώρα που ευρισκόμεθα εις τον 20ον αιώνα, εις τον κόσμον αυτόν με τάς συγχρόνους αντιλήψεις του, με τάς ιδιότυπους δομάς του, με την αλλοφροσύνην του, με την σύνεσίν του, με την αλογίαν του και την λογικήν του, η Εκκλησία δεν έχει να πή τίποτε νεώτερον απ' ό,τι είπε. Απλώς μπορεί να χρησιμοποιή μεθόδους διαφόρους αι οποίαι επιβάλλονται λόγω των συνθηκών του συγχρόνου κόσμου. Ό,τι όμως είπε διά των Αγίων Πατέρων, συνεχίζει να το λέγη και σήμερα εις τον κόσμον. Εάν ακολουθώμεν τους βίους των Αγίων μας και την εν Αγίώ Πνεύματι διδασκαλίαν των αγωνιζόμενοι να οικειοθώμεν αυτήν διά πείρας, τότε θα καταλάβωμεν τι θησαυρούς έχει η αγία μας Εκκλησία.


Πράγματι, έρχονται εις τον νούν ωρισμένα κείμενα των «μυστικών» Πατέρων τα οποία δικαιώνουν τον ασκητικόν βίον, όπως τα κείμενα του αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου, που αναφέρονται σ' αυτήν την προσωπικήν κοινωνίαν που είχε με τον Θεόν, και τάς συνεπείας αυτής της κοινωνίας. Αφού έζησεν εις Μοναστήριον από μικρό παιδί, με την άσκησιν, και υπακοήν εις τον Γέροντά του, τάς νηστείας του, τάς αγρυπνίας του, τάς προσευχάς του, την βαθείαν ταπείνωσίν του, έφθασε να γίνη σκεύος του Αγίου Πνεύματος μέχρι τοιούτου σημείου ώστε η Εκκλησία να τον ονομάση «Θεολόγον», μετά τον Ιωάννην τον Θεολόγον και τον Γρηγόριον τον Θεολόγον.

Λέγει λοιπόν εις ένα σημείον ο άγιος Συμεών, εις τους «Ύμνους θείων ερώτων», το εξής, το οποίον μεταφέρω εν μεταφράσει: «Απολαύω της αγάπης Σου και της ωραιότητός Σου, και είμαι πλήρης θείας ευδαιμονίας και θείας γλυκύτητος. Το πρόσωπόν μου λάμπει όπως το πρόσωπον του αγαπημένου μου Ιησού. Όταν βυθίζωμαι μέσα εις το φώς Σου, τότε αισθάνομαι ότι γίνομαι ένα φώς όμοιον με το ιδικόν Σου. Και τότε βλέπω τον εαυτόν μου ωραιότερον απ’ όλους τους ωραίους, πλουσιώτερον απ’ όλους τους πλουσίους και δυνατώτερον απ’ όλους τους αυτοκράτορας. Διότι εκείνος ο οποίος είναι άξιος να εισέλθη εις το φώς Σου, γίνεται ένα φώς όμοιον με το ιδικόν Σου...»

Κοιτάξτε τι πληρότης και τι αυτάρκεια εν Θεώ, τι ομορφιά, ομορφιά όχι μορφική και εικονιστική αλλά ομορφιά πνευματική, εις τρόπον ώστε, παρά το βάθος της ταπεινοφροσύνης του, να βλέπη τον εαυτόν του ωραιότερον απ’ όλους τους ωραίους, πλουσιώτερον απ’ όλους τους πλουσίους και δυνατώτερον απ’ όλους τους αυτοκράτορας, επειδή ζή μέσα εις το φώς του Θεού. Και αυτό δεν συμβαίνει μόνον εις τον άγιον Συμεών, αλλ’ εις όλα τα πλήθη των οσίων Πατέρων, εις όσους εκαθάρισαν την ψυχήν των από κάθε μολυσμόν, εταπεινώθησαν βαθέως και εκοινώνησαν με τον Θεόν.

Υπάρχουν εμπειρίαι, ως αλήθειαι και ως ήθος της Εκκλησίας, αι οποίαι δεν γίνονται γνωσταί και προσιτοί εις τον ανθρώπινον λόγον. Ούτε υπόκεινται εις μίαν ανάλυσιν συλλογιοτικήν και λογικήν από ανθρώπους εστερημένους αυτών των εμπειριών. Πρέπει να κοινωνήση κανείς με τάς εμπειρίας αυτάς, να γίνη ο ίδιος φορεύς αυτών των Αγιοπνευματικών εμπειριών διά να μπορή να καταλάβη αυτά τα μυστικά όργια του Αγίου Πνεύματος εις τάς καρδίας των Αγίων.

Άς αναφέρω ενδεικτικώς την υπακοήν την οποίαν κάμνομεν ημείς οι μοναχοί. Τι είναι η υπακοή κατά βάθος; Μία ηθελημένη άρσις της ελευθερίας• θυσιάζω την ελευθερίαν μου και υποτάσσομαι, άρα είμαι ανελεύθερος• ο ανελεύθερος είναι δούλος. Εν τούτοις, αυτή η πράξις της εκουσίου δουλείας, συμφώνως πρός την καθολικήν εμπειρίαν της Εκκλησίας, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η έναρξις της απελευθερώσεως της ψυχής, διότι δουλεία είναι στην πραγματικότητα η ελευθερία των ανθρώπων.

Όσοι, λοιπόν, υπέταξαν τον εαυτόν των εις αυτήν τη διαδικασίαν της εκουσίου υποταγής, όσοι επέρασαν μέσα από το στάδιον της ασκήσεως, συνιστάμενον εις νηστείας, αγρυπνίας, προσευχάς, ησυχίαν, ταπείνωσιν, ονειδισμούς, μέσα εις τον χώρον τον μοναστηριακόν ή τον σκητιωτικόν ή την έρημον, γνωρίζουν τι δίδουν εις την ψυχήν αυτά όλα, ποιόν είναι το άνθος το οποίον αναφύεται μέσα από την ψυχήν ύστερα από αυτήν την διαδικασίαν.

Έτσι διεμορφώθη το ήθος της Εκκλησίας, και εις αυτό έπαιξε πρωτεύοντα ρόλον ο Μοναχισμός. Ο Μοναχισμός είναι αναπόσπαστος από την καθολικήν ζωήν της Εκκλησίας• διαφέρει μόνον εις την ιδιοτυπίαν ζωής και απλώς απομακρύνεται από τάς εγκοσμίους κοινωνίας. Η Εκκλησία πάντοτε τον εθεώρησε ως υπόδειγμα της εν κόσμω ζωής, υπόδειγμα το οποίον κείται εις μίμησιν (όχι βεβαίως όλων των τρόπων ζωής του) αλλά όσον είναι δυνατόν. Δι’ αυτό ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος μας λέγει: «Φώς μέν μοναχοίς, άγγελοι• φώς δε κοσμικοίς, μοναδική πολιτεία».

Άς μου επιτραπή να ισχυρισθώ ότι δεν μπορούμεν να έχωμεν Ορθόδοξον Εκκλησίαν, χωρίς τον Μοναχισμόν. Είναι ενδεχόμενον να είμεθα εντελώς μέλη της Εκκλησίας και εν τούτοις να μην είμεθα ορθόδοξοι• να ζώμεν δηλαδή μέσα εις τον χώρον της Εκκλησίας αγνοούντες τα μεγαλεία τα θεολογικά και πνευματικά που έχει η Εκκλησία. Ιστορικά, θεολογικά και πνευματικά τεκμήρια βοούν ότι εκείνοι οι οποίοι διεμόρφωσαν το ήθος της Εκκλησίας και διασώζουν την Εκκλησίαν την Ορθόδοξον εις τα υψηλά επίπεδά της, είναι οι μοναχοί ή, αν θέλετε, όχι όλοι αλλά οι Πατέρες οι εκ μοναχών οι οποίοι μέσα εις την κάμινον της ασκήσεώς των, μέσα εις τον θείον έρωτά των, εφήλκυσαν πλουσίως τάς ακτίνας του Αγίου Πνεύματος. Δι’ αυτό και εις την υμνολογίαν μας συνήθως λέγομεν: «Γέγονας, όσιε, έσοπτρον καθαρόν των ακτίνων του Αγίου Πνεύματος, ελλαμφθείς πλουσίως...»

Επαναλαμβάνω: δεν μπορούμε να ονομαζώμεθα ορθόδοξοι εάν δεν αποδεχθώμεν την ομόφωνον διδασκαλίαν των Αγίων Πατέρων, και δεν μπορούμεν να παρεκκλίνωμεν από την βασιλικήν αυτήν πορείαν των Αγίων Πατέρων χωρίς να διακινδυνεύσωμεν να δημιουργήσωμεν αντινομικάς καταστάστεις μέσα μας ή να περιπέσωμεν εις μίαν πνευματικήν σχιζοφρένειαν.

Ημείς οι Ορθόδοξοι είμεθα ωραιότεροι απ' όλους τους ωραίους, πλουσιώτεροι απ’ όλους τους πλουσίους, και δυνατώτεροι απ’ όλους τους αυτοκράτορας εάν εισέλθωμεν μέσα εις τον χώρον της Ορθοδόξου Παραδόσεως και δεν αφήσωμεν τάς ψυχάς μας να απατώνται με πτωχοδιδασκαλίας, ετεροδιδασκαλίας και ετεροθρησκείας, με επινοήματα ανθρώπων με λογισμούς «δειλούς», κατά τον προφήτην, ανθρώπων εστερημένων κύρους και αυθεντίας. Η Ορθοδοξία μας είναι μεγάλον πράγμα: δεν διακρίνεται δι’ αυτάρκειαν εν τοίς ελαχίστοις, και είναι ξένη πρός την έπαρσιν την οποίαν προκαλούν μερικαί αγαθαί πράξεις φαρισσαϊκού τύπου. Είναι πλούσια. Είναι ο πολύτιμος μαργαρίτης τον οποίον ο Κύριός μας εκάλεσε να αγοράσωμεν αφού πωλήσωμεν πάντα. Λέγει δε χαρκτηριστικώς επί του σημείου αυτού ο άγιος Ανδρέας Κρήτης εις ένα τροπάριόν του: «Γίνου, ψυχή μου, μεγαλέμπορος»• μεγαλέμπορος, λοιπόν• όχι ψιλικατζής. Για μεγάλα πράγματα μας έχει ομιλήσει ο Θεός.

Είναι ενδεχόμενον να μην έχωμεν αυτά τα γνωρίσματα του αληθινού Ορθοδόξου, από την ραθυμίαν μας ή άλλους λόγους. Τότε η Ορθοδοξία μας οδήγει τουλάχιστον εις την ταπείνωσιν: μας δεικνύει τα μεγαλεία που έχει ετοιμάσει ο Θεός δι’ ημάς, τα οποία και καλούμεθα να οικειωθώμεν. Όταν δέ, διά ποικίλους λόγους, δεν δυνάμεθα να το πράξωμεν, μας υποδεικνύει μίαν άλλην λύσιν διά να αντιμετωπίσωμεν την δυστυχίαν μας: την ταπείνωσιν. Μας απεκάλυψες, Κύριε, αρίστην οδόν υψώσεως την ταπείνωσιν, λέγει και ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος.

Αντιθέτως, εάν θεωρήσωμεν ότι ο Χριστιανισμός είναι ένα θέμα δοσοληψίας με τον Θεόν (νά κάμωμεν δηλαδή μερικάς καλάς πράξεις κοινωνικού χαρακτήρος, να προσευχώμεθα, να κοινωνώμεν, να εξομολογούμεθα, και αυτό είναι αρκετόν), περιπίπτομεν εις την αυτάρκειαν, και ενώ είμεθα δυστυχείς, ελεεινοί και γεμάτοι πάθη, αισθανόμεθα μίαν ανεσιν• αυτός είναι ο φαρισσαϊσμός τον οποίον επισημαίνει ο Κύριος. Ενώ η αγία Ορθοδοξία μας (δηλ. το αυθεντικώς ερμηνευόμενον άγιον Ευαγγέλιον) μας λέγει: καθαρθείτε από τα πάθη διά να οικήσω μέσα σας• μην εμπιστεύεσθε μερικάς ενεργείας εξωτερικάς αι οποίαι δεν αποτελούν αυτοσκοπόν αλλά μέσον• ελευθερωθείτε από τα πάθη διά να εισέλθω εις την καρδίαν σας. Είναι αυτό διά το οποίον προσευχόμεθα κάθε ημέραν: «Βασιλεύ ουράνιε, Παράκλητε, το Πνεύμα της αληθείας..., ελθέ και σκήνωσον εν ημίν και καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος...».

Μήν επαναπαυώμεθα λοιπόν, και απατώμεν εαυτούς με μικρά και πτωχά και ευτελή πράγματα τα οποία άλλωστε κάμνουν και οι «εθνικοί». Πρέπει να οδηγηθώμεν εις μίαν διαρκή αναζήτησιν του Θεού. Και όπως λέγει ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης, «Ουκ έστιν άλλο το ζητείν το Θεόν και άλλο το ευρίσκειν, αλλά τούτο εστί το ευρίσκειν, το αεί ζητείν και εκκκαίεσθαι εις τον πόθον Εκείνου». Λοιπόν, όρος ευρέσεως είναι ο πόθος• όταν έχωμεν πόθον, ευρήκαμεν τον Θεόν. Δεν τελειώνει όμως εκεί η διαδικασία ευρέσεως του Θεού διότι, ο Θεός είναι άπειρος και ασύλληπτος. Ο άνθρωπος δεν σταματά την φοράν του πρός τελειότητα αφού η τελειότης και των τελείων είναι ατέλεστος. Δι’ αυτό η ζωή των αληθινών ορθοδόξων είναι ζωή πεινώντων και διψώντων τον Κύριον. Και όταν δεν τον ευρίσκουν και στενάζουν και πενθούν και φωνάζουν μαζί με τον Δαυΐδ, «Πότε ήξω και οφθήσομαι τώ προσώπω του Θεού», ή πάλιν « Ως η έλαφος επείγεται επί τάς πηγάς των υδάτων, ούτω και η ψυχή μου σε διψά, ο Θεός», ή όπως η νύμφη εις το Άσμα Ασμάτων λέγει, «Τετρωμένη αγάπης ειμί εγώ..., εις οσμήν μύρων σου δραμούμαι...» (τρέχω οπίσω Σου Χριστέ μου)!...

Αλλά και ο Απ. Παύλος αυτό λέγει: «Διώκω ει και καταλάβω, εφ' ώ και κατελήφθην υπό του Χριστού Ιησού» (τρέχω διά να κάμω ιδικόν μου εκείνο διά το οποίον και ο Ι. Χριστός με έκαμε ιδικόν του). Και ακόμη, «τά μέν οπίσω επιλανθανόμενος τοίς δε έμπροσθεν επεκτεινόμενος, κατά σκοπόν, διώκω...» (Φιλιπ. 3:12-14). Ξεχνώ ό,τι έχω κάμει, τα αθλήματα τα μεγάλα, και κρατώ μόνο ένα πράγμα: την γνώσιν της αθλιότητός μου. Ένας γίγας, ο Παύλος, εκράτει μόνον την γνώσιν της αθλιότητός του. " Όταν είχεν ανεβεί μέχρι τρίτου ουρανού, όταν έγινε αυτό που ήτο, ο θείος Παύλος, τότε έλεγεν, «ουκ ειμί άξιος καλείσθαι απόστολος», και «έσχατον πάντων, ωσπερεί τώ εκτρωμάτι, ώφθη ο Χριστός κάμοί» (Α' Κορ.15,9).

Αυτή είναι η Ορθοδοξία μας.

Πηγή: (Από την ομιλία που είχε κάμει στη Λεμεσό το Νοέμβριο του 1981 ο πατήρ Θεόκλητος Διονυσιάτης.) Περιοδικό Ορθόδοξη Μαρτυρία, τεύχος 5, 1982 , agiazoni.gr

Γίνετε συμμέτοχοι στην προσπάθειά μας!

Αποστείλετε προτεινόμενο υλικό στο ptheoxaris@yahoo.gr προς ωφέλεια των ψυχών όλων μας!

                    • Συνέχεια Άρθρου ▼
                      Το σπίτι που γεννήθηκε ο Άγιος Γεράσιμος στα Τρίκαλα Κορινθίας


                      Στα Άνω Τρίκαλα του νομού Κορινθίας βρίσκεται μια μεγάλη εκκλησία με τρούλο αφιερωμένη στον Άγιο Γεράσιμο, ακριβώς δίπλα στην οικία των Νοταράδων. Εκεί ακριβώς που το 1506 γεννήθηκε ο Άγιος Γεράσιμος.
                      Η οικογένεια Νοταρά ήταν από τις πιο ξακουστές και εύπορες στην περιοχή. Ο πατέρας του Αγίου μας, Δημήτριος ήταν από το γνωστό Βυζαντινό γένος των Νοταράδων, και κατά την παράδοση ήταν συγγενής του μεγάλου Δούκα Λουκά Νοταρά που καθαιρέθηκε κατά την Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως. 
                      Ο Αγιος Γεράσιμος έμεινε στα Τρίκαλα μέχρι και τα 19 του χρόνια (1527) και εν συνεχεία έφυγε για την Ζάκυνθο για να συμπληρώσει τη μόρφωσή του.
                      Αργότερα πήγε στην Ιερουσαλήμ και έμεινε δώδεκα χρόνια υπηρετώντας στο ναό της Αναστάσεως. Περιόδευσε στην Αίγυπτο και τη Συρία για να επιστρέψει το 1559 στην Κεφαλονιά όπου και ίδρυσε το μοναστήρι του.πηγή



                      Πηγή: https://proskynitis.blogspot.com/2025/03/blog-post_34.html
                      Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                      Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                      Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                    • Συνέχεια Άρθρου ▼
                      Μεγάλος σταυρός, μεγάλη δόξα στους Ουρανούς, Άγιος Εφραίμ Κατουνακιώτης
                      Ευλογημένη – χαριτωμένη και αγαπημένη μου ψυχούλα Α.
                      Εύχομαι η Παναγία μας να έλθη στο σπιτάκι σου και να σας χαρίση την χάριν Της – την αγάπην Της – την ειρήνην Της – την χαράν Της και την υγείαν σας.
                      Πήρα προ πολλού το γράμμα σου και πολύ λυπήθηκα, αλλά και πολύ εχάρηκα.
                      Λυπήθηκα, γιατί πάσχεις, υποφέρεις σωματικώς.
                      Εχάρηκα διότι αναλογίζομαι το ψυχικόν σου κάλλος, την ψυχικήν σου αρετήν, και πίστεψέ με ότι σε μακαρίζω, σε θαυμάζω, σε ζηλεύω.
                      Για να σου δώση ο Θεός τέτοιον μεγάλον σταυρόν, πάει να πη ότι τον αξίζεις. Σου ανήκει, σου πρέπει.
                      Μεγάλος σταυρός, μεγάλη δόξα στους Ουρανούς.
                      Μη νομίζεις ότι μάρτυρες είναι εκείνοι μόνον που τους έκοψαν το κεφάλι μία φορά, επειδή δεν αρνήθηκαν τον Χριστόν. Είναι και άλλοι, που δεν αρνούνται την αρετήν, την υπομονήν.
                      Οι πρώτοι μάρτυρες μίαν φοράν εμαρτύρησαν, ενώ οι δεύτεροι κάθε λίγο μαρτυρούν.
                      «Ελογίσθημεν ως πρόβατα σφαγής. Ένεκά σου θανατούμεθα όλην την ημέραν», λέει η Θεία Γραφή (Ρωμ. 8:36).
                      Είναι οι αναίμακτοι μάρτυρες, τη προαιρέσει μάρτυρες. Οι αφανείς μάρτυρες στον κόσμον, αλλά φανεροί στον Θεόν.
                      Ω!! Μακαρία ψυχή Α.
                      Μαθήτρια γνησία του Χριστού.
                      Ο γλυκύτατός σου Νυμφίος ανέβηκε στον Γολγοθά, στον Σταυρόν. Και εσύ κάθε μέρα και κάθε ώρα σταυρώνεσαι.
                      Φαντάζομαι πόσο θα προσεύχεσαι, με πόσα δάκρυα θα παρακαλάς Αυτόν, ίνα φωτίση η Αγαθότης Του και αυτήν την ψυχήν… διότι άνδρας σου είναι, αδελφός μας είναι, αλλά έφυγε από τον σωστόν δρόμον.
                      Καλή ψυχή είναι, αλλά δεν προσέχει τον εαυτόν του.
                      Α. – Α., εσύ θα τον σώσης. Κρυφά, και από αυτόν ακόμη τον ίδιον, η ψυχή του σε ικετεύει, σε παρακαλεί ίνα τον βοηθήσης. Η ψυχή του κλαίει. Από σένα εξαρτάται να γίνη και αυτός καλός – γλυκύς – ταπεινός – ήμερος.
                      Με τα γλυκά σου λόγια, με την τρυφερότητά σου, με την αγάπη σου, με την ταπεινήν σου συμπεριφοράν θα τον καταφέρης, θα γίνης άλλη Ερμιόνη.
                      Η Ερμιόνη ήτο μία διαλεχτή ψυχή, αλλά παντρεύθηκε έναν άπιστον, έναν άθεον άνθρωπον, και όσα και να έκαμε, δεν μπόρεσε να τον πείση, να πιστεύση και αυτός στον Χριστόν.
                      Και όταν η Ερμιόνη εγέννησε το πρώτο τους παιδί, αυτός ο άπιστος είπε σε αυτήν:
                      «Ερμιόνη, τι δώρο θέλεις να σου κάμω, από την χαράν που μου έδωσες, με αυτό το μωρό που γέννησες;»
                      Η Ερμιόνη είπε: «Να πιστεύσης στον Χριστόν».
                      Είναι ωσάν να μιλάς σε έναν κωφόν.
                      Και όταν το δεύτερο παιδί εγέννησε, και πάλιν τα ίδια είχανε.
                      «Ερμιόνη, τι δώρο θέλεις να σου προσφέρω;»
                      Η Ερμιόνη είπε και πάλιν: «Να πιστεύσης στον Χριστόν».
                      Αλλά στου κουφού την πόρτα, όσο θέλεις κτύπα, βρόντα, δεν πρόκειται να σου ακούση και να σου ανοίξη.
                      Όταν όμως, κατά σύμπτωσιν, πήρε στα χέρια του το ημερολόγιον της Ερμιόνης και διάβασε: 22 του τάδε του μηνός: Σήμερα πολλή προσευχή έκαμα για τον Γιώργο μου, ίνα φωτίση ο Θεός και αυτήν την ψυχήν.
                      23 του μηνός: Πολλά δάκρυα έχυσα σήμερον στον Θεόν, για τον Γιώργο μου.
                      24… 25…
                      Επεσκίασε πλέον η χάρις και αυτόν, και εφώναξε με όλην του την ψυχήν:
                      «Ερμιόνη – Ερμιόνη – ενίκησες – ενίκησες».
                      Έτσι, παιδί μου Α., θα γίνη μία ημέρα και σε σένα. Θέλει όμως και υπομονή πολλή.
                      Και όπως ο Γιώργος έκλαυσε για τις παρεκτροπές του του παρελθόντος και εζήτησε συγγνώμην πρώτα από την Ερμιόνην, την γυναίκα του, και έπειτα από τον Θεόν, έτσι, γίγαντα Α., μία ημέρα, όπως δείχνουν τα πράγματα, θα ζητήση και ο Δ. συγγνώμην και από σένα και από τον Θεόν και τότε θα αλλάξουν τα πράγματα ριζικώς. Σου το εύχομαι.
                      Σε αυτόν τον αγώνα, βλέπω να εξέρχεσαι νικηφόρος και τροπαιοφόρος ως γνησία μαθήτρια του γλυκυτάτου μας Ιησού, ο οποίος δια του σταυρού ενίκησε τον διάβολον.
                      Θάρρος λοιπόν, Α., νικήτρια και θριαμβεύτρια.


                      Με πολλές πατρικές ευχές
                      παπα-Εφραίμ


                      Από το βιβλίο: Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης. Έκδοση Ι. Ησυχ. «Άγιος Εφραίμ», Κατουνάκια Αγίου Όρους 2000, σελ. 273.
                      https://www.koinoniaorthodoxias.org/gerontes/megalos-stavros-megali-doxa-stous-ouranous/

                      Πηγή: https://paterikos.blogspot.com/2025/03/blog-post_13.html
                      Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                      Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                      Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                    • Συνέχεια Άρθρου ▼
                      Υπάρχουν εκείνα τα μικρά που σώζουν..
                        Υπάρχουν εκείνα τα μικρά που σώζουν. Μικρές συνήθειες, απλές, καθημερινές, που μέρα με τη μέρα όμως, σε πάνε όλο και πιο μπροστά. Μικρές κινήσεις, στους ανθρώπους σου, που δείχνουν το ενδιαφέρον σου για αυτούς. Μικρές λέξεις… Εύκολες. Που κρύβουν μέσα τους όμως μεγαλείο… ‘’Σ’ αγαπώ, σε ευχαριστώ, μου λείπεις και συγγνώμη’’. Μικρές προσπάθειες. Που στο τέλος πάντοτε γεννάνε πράγματα μεγάλα. Υπάρχουν όμως και εκείνα τα μικρά που καταστρέφουν. Μικρά πάθη που δεν ξερίζωσες όσο ακόμα ήταν στην αρχή και τώρα γίνανε μεγάλα. Μικρές λέξεις που πληγώνουνε, και που καρφώνονται στην καρδιά του άλλου σαν μαχαίρι. »Η γλώσσα κόκαλα δεν έχει…». Μικρές προσπάθειες που ποτέ δεν έκανες. Μικρά βήματα, που ποτέ σου δεν περπάτησες. Μικρά λάθη που δεν φρόντισες να διορθώσεις και μεγάλωσαν και γίναν τέρατα και φάγανε μαζί και σένα και όλους αυτούς που αγαπάς. Ψυχολόγος Ελευθεριάδης Ελευθέριος

                      Πηγή: https://zpigikam.blogspot.com/2025/03/blog-post_984.html
                      Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                      Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                      Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                    • Συνέχεια Άρθρου ▼
                      Ν' αγαπάς τον Θεό και να είσαι ευάρεστος σ' Αυτόν

                      Ο Κύριος µας έδωσε την εντολή ν' αγαπούμε αλλήλους. 
                      Σ' αυτό έγκειται η ελευθερία : στην αγάπη για τον Θεό και για τον πλησίον. Εδώ βρίσκεται και η ελευθερία και η ισότητα.
                      Στην κοσμική τάξη είναι αδύνατο να υπάρξει ισότητα - αυτό όμως δεν έχει σημασία για την ψυχή. ∆εν μπορεί να είναι ο καθένας βασιλιάς ή άρχοντας, πατριάρχης ή ηγούμενος ή διοικητής. 
                      Μπορείς όμως σε κάθε τάξη ν' αγαπάς τον Θεό και να είσαι ευάρεστος σ' Αυτόν - κι' αυτό είναι το σπουδαίο. Κι όσοι αγαπούν περισσότερο τον Θεό επί γης, θα έχουν μεγαλύτερη δόξα στη Βασιλεία και θα είναι πιο κοντά στον Κύριο. 
                      Ο καθένας θα δοξασθεί κατά το μέτρο της αγάπης του. Έμαθα πως η αγάπη ποικίλλει ως προς την έντασή της.
                      Όποιος φοβάται τον Θεό, φοβάται να Τον λυπήσει µε κάτι αυτός είναι ο πρώτος βαθμός. 
                      Όποιος έχει το νου καθαρό από εμπαθείς λογισμούς, αυτό είναι ο δεύτερος βαθμός, μεγαλύτερος από τον πρώτο. 
                      Όποιος αισθητά έχει τη χάρη στην ψυχή του, αυτός είναι ο τρίτος βαθμός της αγάπης, ο ακόμα μεγαλύτερος. 
                      Η τέταρτη βαθμίδα, η τέλεια αγάπη για τον Θεό είναι όταν έχει κανείς τη χάρη του Αγίου Πνεύματος και στην ψυχή και στο σώμα. 
                      Αυτών των ανθρώπων αγιάζουν τα σώματα και μετά τον θάνατο τους γίνονται άγια λείψανα. Έτσι γίνεται µε τα σώματα των αγίων μαρτύρων, των προφητών, των οσίων ανδρών.... 

                      Όσιος Σιλουανός Αθωνίτης

                      Πηγή: https://inpantanassis.blogspot.com/2014/03/blog-post_3802.html
                      Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                      Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                      Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                    • Συνέχεια Άρθρου ▼
                      +Δημήτριος Παναγόπουλος. Ξέρετε ποιό είναι το δόγμα του Χριστιανού;





                      «1334) Ξέρετε ποιό είναι το δόγμα του Χριστιανού;

                      Να χαίρεται όταν τον ξεγελούν και να μην ξεγελά…

                      Να βλάπτεται και να μην βλάπτει…

                      Να πειράζεται και να μην πειράζει…

                      Να είναι θύμα, θύτης να μην είναι…

                      1335) Ο πραγματικά Χριστιανός, αισθάνεται την ανάγκη, αυτό που ο ίδιος βιώνει, να το μοιραστεί με τον άλλον και ”διψάει” για την σωτηρία του συνανθρώπου του. Γι’ αυτό και ο Χριστός χαρακτήρισε του Χριστιανούς, ως το ”άλας του κόσμου”, διότι το αλάτι ανάμεσα στις άλλες ιδιότητες έχει και αυτήν της δίψας!».

                      Απόσπασμα

                      +Δημήτριος Παναγόπουλος ο Ιεροκήρυξ

                      hristospanagia.gr


                      Πηγή: https://akrovolistishellas.blogspot.com/2025/03/blog-post_16.html
                      Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                      Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                      Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                    • Συνέχεια Άρθρου ▼
                      Πόσα στόματα μένουν σιωπηλά, όταν είναι ανάγκη να υπερασπισθούν την δόξα του Θεού και των Αγίων Του…





                      Πόσοι Xριστιανοί λένε ότι πιστεύουν στον Θεό χωρίς πραγματικά να πιστεύουν! Πόσα στόματα μένουν σιωπηλά, όταν είναι ανάγκη να υπερασπισθούν την δόξα του Θεού και των Αγίων Του ενώπιον ”τών υιών του αιώνος τούτου” που την βλασφημούν!

                      Πολλοί λένε ότι πιστεύουν στον Θεό, αλλά όταν έρχεται ο πειρασμός, η πίστη τους εξανεμίζεται! Η πίστη αυτή λοιπόν ήταν μόνο λόγια. Η ώρα του πειρασμού είναι ακριβώς η ώρα να δείξει κανείς την υπακοή του στις βουλές του Κυρίου και να του πει “Γεννηθήτω τό Θέλημά Σου”. Ή να αναφωνήσει : ”είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον εις τούς αιώνας” (Ιώβ α’ 21).

                      Εάν δεν γίνεται έτσι τότε πρόκειται για πίστη που ανθεί στον καιρό των ανέσεων, αλλά απαρνείται τον Κύριο στον καιρό της δοκιμασίας.

                      Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης, “Η εν Χριστώ ζωή μου”.

                      https://proskynitis.blogspot.com/2020/08/blog-post_14.

                      hristospanagia.gr 


                      Πηγή: https://akrovolistishellas.blogspot.com/2025/03/blog-post_44.html
                      Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                      Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                      Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                    • Συνέχεια Άρθρου ▼
                      Ο διάβολος μου έμαθε την ευχή (!)

                      http://amfoterodexios.blogspot.com/2020/11/blog-post_87.html

                      Πηγή: https://adontes.blogspot.com/2020/11/blog-post_44.html
                      Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                      Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                      Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                    • Συνέχεια Άρθρου ▼
                      Στο­χεύ­ει τα ει­κο­νι­ζό­με­να πρό­σω­πα





                      Η τιμή που απο­δί­δε­ται στις ει­κό­νες, 

                      απο­δί­δε­ται στα πρό­σω­πα που ει­κο­νί­ζουν, 



                      όπως ακρι­βώς και η πε­ρι­φρό­νη­ση των ει­κό­νων 

                      στο­χεύ­ει τα ει­κο­νι­ζό­με­να πρό­σω­πα.

                      Άγιος Φώτιος ο Μέγας


                      Πηγή: https://panagia-ierosolymitissa.blogspot.com/2025/03/blog-post_26.html
                      Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                      Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                      Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                    • Συνέχεια Άρθρου ▼
                      Που να βρω υλικό στο διαδίκτυο για χριστιανική διαπαιδαγώγηση;
                      Η ανατροφή των παιδιών ίσως είναι ένα από τα δυσκολότερα πράγματα που ο γονέας καλείται να αντιμετωπίσει στην ζωή του. Η δε ανατροφή σύμφωνα με τα χριστιανικά πρότυπα είναι ακόμη πιο δύσκολη στην τύρβη της σύγχρονης κοινωνίας που ζούμε. Τα ερεθίσματα που αποπροσανατολίζουν τα παιδιά μας είναι ποικίλα και δύσκολα μπορούμε να τα προστατέψουμε από αυτά. Παρά ταύτα η Σύναξη Νέων Παλαιοχωρίου έχει επιμεληθεί την ιστοσελίδα της «Ορθοδοξία & Παιδί» όπου υπάρχει άφθονο υλικό για την ενασχόληση των παιδιών μας, εάν είναι σε ηλικία που ενδείκνυται.
                      Συγκεκριμένα, έχουμε συλλέξει τραγούδια, κινούμενα σχέδια, διαδραστικά παιχνίδια, υλικό για κατήχηση και άλλα. Αλλά πιο σημαντικό είναι ότι έχουμε αναρτήσει άρθρα που αφορούν στην διαπαιδαγώγηση και που δίνουν λύσεις σε προβλήματα της καθημερινότητας. Εάν λοιπόν έχετε οποιοδήποτε πρόβλημα ή απορία για το πώς να μεγαλώσετε τα παιδιά σας, μπορείτε να βρείτε λύσεις ΕΔΩ !
                    • Συνέχεια Άρθρου ▼
                      Κριθαρότο με μανιτάρια και φέτα !

                      Υλικά
                      350 γρ κριθαράκι
                      150 γρ. μανιτάρια λευκά κομμένα σε φέτες
                      150 γρ μανιτάρια καστανά κομμένα σε φέτες
                      2-3 φρέσκα κρεμμυδάκια ψιλοκομμένα
                      150 γρ. φέτα τριμμένη με το χέρι
                      600 ml ζωμό κρέατος ή κοτόπουλου ή λαχανικών
                      100 ml λευκό κρασί ξηρό
                      1/2 ματσάκι μαϊντανό ψιλοκομμένο
                      ελαιόλαδο
                      αλάτι πιπέρι Εκτέλεση

                      Σε μία φαρδιά κατσαρόλα, ζεσταίνουμε το ελαιόλαδο και ρίχνουμε το μισό κριθαράκι και το κρεμμύδι. Σοτάρουμε μέχρι να μαλακώσει το κρεμμύδι και να σκουρύνει το κριθαράκι. Προσθέτουμε τα μανιτάρια και το υπόλοιπο κριθαράκι και ανακατεύουμε μέχρι να εξατμισθούν τα υγρά από τα μανιτάρια. Ρίχνουμε το κρασί και αφήνουμε να εξατμισθεί. Προσθέτουμε το ζωμό, αλάτι και πιπέρι. Χαμηλώνουμε τη φωτιά και μαγειρεύουμε για περίπου 10 - 15 λεπτά. Ελέγχουμε τα υγρά του φαγητού γιατί πρέπει να είναι ζουμερό και αν χρειάζεται προσθέτουμε λίγο καυτό νερό και τη φέτα. Ανακατεύουμε καλά και σερβίρουμε όσο είναι ζεστό, πασπαλίζοντας με μαϊντανό.
                      Αφαιρώντας τον ζωμό κότας ή κρέατος  και την φέτα έχουμε νηστίσιμο πιάτο.

                      Συνταγή από Χριστίνα Σιδέρη

                      https://mageirikikaisintages.blogspot.com/2015/07/blog-post_62.html
                    • Συνέχεια Άρθρου ▼
                      Διδακτική ιστορία: Γνωρίζεις τι γίνεται αν διαβάζεις του χαιρετισμούς της Παναγίας κάθε μέρα;
                      [...] Στα παλιά χρόνια, δηλαδή πριν από το 1800, κάποιος εκεί τότε, - υπήρχαν πολλοί λησταί, όπως είναι γνωστό, που στήνανε καρτέρι στα σταυροδρόμια, και λήστευαν τους περαστικούς,- κάποιος λοιπόν απ’ αυτούς τους αρχιληστάς είχε βάλει μερικούς συντρόφους, να στήνουν το καρτέρι τους σε ένα σταυροδρόμι που ήτο αναγκαστικό πέρασμα για τους περαστικούς πεζοπόρους, από τη μια πόλη στην άλλη. Και όποιος περνούσε, είτε ήταν μόνος του, είτε ήταν δύο είτε τρείς, τους λήστευαν.
                      Και μετά τους άφηναν να φεύγουν, δεν τους έκαναν κακό. Δεν τους τραυμάτιζαν, δεν τους κακοποιούσαν.
                      Κάποτε πέρασε απ’ αυτό το σταυροδρόμι και ένας άγιος μοναχός. Εκείνος, - τον σταμάτησαν βέβαια και τον λήστεψαν, τι να πάρουν από έναν μοναχό, τέλος πάντων, ό,τι είχε – δεν έφυγε. Παρακάλεσε τους ληστάς να τον οδηγήσουν στο λημέρι του αρχηγού τους, - λέει «τι τον θέλεις;»
                      -Α, λέει, θα σας πώ κάτι πολύ σπουδαίο. Σε λίγο θα περάσει ένας πολύ μεγάλος και πλούσιος έμπορος φορτωμένος διαμάντια, αλλά, θέλω να του πώ, πως θα είναι ντυμένος, για να τον καταλάβετε, γιατί θάχει μαζί του πολλά τα κουρέλια.Έτσι και έγινε, όχι για να μην του χαλάσουν το χατίρι, αλλά για τις απολαβές που θα είχε.
                      Τον πήγαν λοιπόν.. μόλις συναντήθηκε ο μοναχός με τον αρχιληστή, του λέγει ότι θα καλέσεις όλους τους ανθρώπους εδώ, για να τους πω αυτό το μεγάλο νέο, διότι είναι πολύ σπουδαίο.
                      Πράγματι λοιπόν, εκείνος τους μάζεψε.
                      Α, λέει, κάποιος λείπει. Να μου τον φέρετε κι αυτόν εδώ.
                      Λέει, τι τον θέλεις, αυτός μαγειρεύει τώρα για το μεσημέρι.
                      Όχι, να τον φέρετε.
                      Πάνε λοιπόν, εκείνος δεν ήθελε να ’ρθεί, και τον άρπαξαν με το ζόρι, και τον έφεραν μπροστά στο μοναχό.
                      Μόλις ο μάγειρας αντίκρισε τον μοναχό, δεν ήθελε να τον βλέπει.
                      Αλλά ούτε και ο μοναχός γύρισε να τον δει.
                      Αντιθέτως ο μάγειρας άρχισε να τρέμει, να τρέμει πολύ.
                      Τον ρωτάει λοιπόν ο μοναχός.
                      - Γιατί τρέμεις μάγειρα;
                      - Ε, - αναγκάστηκε εκείνος να ομολογήσει, - ότι ήταν διάβολος που είχε μετασχηματιστεί σε άνθρωπο, για να παρακολουθεί από κοντά αυτόν τον αρχιληστή.
                      Ο αρχιληστής όμως αυτός, είχε μια πολύ καλή συνήθεια.
                      Προσευχόταν στην Παναγία καθημερινά. Και πως προσευχόταν; - λέει.
                      Διάβαζε κάθε μέρα τους Χαιρετισμούς. Πρωί και μεσημέρι και βράδυ. Την καλή αυτή συνήθεια την πήρε απ’ τη μάνα του. Την πήρε απ’ το σπίτι του, που του είχε μάθει τους Χαιρετισμούς από μικρό παιδί, και έτσι τους ήξερε από στήθους. Δηλαδή από μνήμης, και τους έλεγε χωρίς να τους διαβάζει.
                      Βέβαια, αργότερα πήρε τον κακό το δρόμο κι έγινε ληστής, παρά ταύτα όμως, τους Χαιρετισμούς δεν τους είχε αφήσει ούτε μια μέρα. Έτσι η Παναγία βρισκόταν κοντά του και τον φύλαγε.
                      Και τον φύλαγε επειδή περίμενε μια ευκαιρία η Παναγία για να τον σώσει, να τον φέρει σε μετάνοια, ν’ αλλάξει ζωή, να σωθεί.
                      Ο μάγειρας διάβολος, είχε σταλεί πάλι απ’ τον αρχισατανά για να τον σκοτώσει και να πάρει την ψυχή του στην Κόλαση. Δεν μπορούσε όμως γιατί τον εμπόδιζαν οι Χαιρετισμοί της Παναγίας. Περίμενε λοιπόν μια ευκαιρία. Ποια; Το πότε θα ξεχνούσε έστω και μία φορά, έστω και μια μέρα, να απαγγείλει ο αρχιληστής τους Χαιρετισμούς της Παναγίας. Τότε θα ήταν αφύλακτος από την προστασία Της, θα προκαλούσε για τη μοιρασιά, ανάμεσα στους ληστάς και τους συντρόφους του κάποια φασαρία, εκείνοι με την προτροπή βέβαια του διαβόλου μάγειρα, θα τον σκότωναν και έτσι θάπαιρνε την ψυχή του στην Κόλαση.
                      Μα η Παναγία τον προστάτευε και τον προστάτευε χάριν των Χαιρετισμών. Μπορεί να ήτο ληστής, αλλά δεν ήταν φονιάς. Παρά ταύτα όμως τους Χαιρετισμούς δεν τους άφησε. Μπορεί η ζωή του να ήτο άσχημη, να ήτο κακή, να ήτο αντιευαγγελική αλλά ο Θεός όμως που δεν θέλει το θάνατο του αμαρτωλού ως το επιστρέψαι και ζείν αυτόν, και ακούγοντας και τις μεσιτίες και τις παρακλήσεις της Παναγίας Μητρός Του, του έδωσε την ευκαιρία για να σωθεί. Μόλις λοιπόν ο αρχιληστής άκουσε αυτή την ομολογία από τον μάγειρο διάβολο, αμέσως φωτίσθηκε. Κατάλαβε τα τραγικά του λάθη. Τις αμαρτίες του, και κείνη τη στιγμή μετανόησε, και σώθηκε.
                      Η μετάνοιά του συγκλόνισε και τους άλλους ληστάς, τους συντρόφους του, και με τις οδηγίες του αγίου εκείνου μοναχού όλοι τους οδηγήθηκαν στο μεγάλο μυστήριο της ευσπλαχνίας του Θεού, δηλαδή στην Ιερά Εξομολόγηση. Και με την έμπρακτη αποκατάσταση όλων των κλοπιμαίων, όλοι οι λησταί μαζί με τον αρχιληστή εσώθησαν.
                      Τους έσωσαν οι Χαιρετισμοί της Παναγίας.
                      Οι Χαιρετισμοί λοιπόν χριστιανοί μου, έχουν τεράστια σωτηριώδη σημασία, όταν τους διαβάζουμε ή τους απαγγέλουμε κάθε βράδυ με πίστη και ευλάβεια. Μας χαρίζουν την πλέον αποτελεσματική βοήθεια στην προσπάθειά μας και στον αγώνα που κάνουμε κάθε μέρα, για να νικήσουμε τα πάθη μας. Για να νικήσουμε το κακό, την αμαρτία και τον διάβολο.
                      Άλλωστε Εκείνη μας προτρέπει και μας λέγει «φωνάξτε με», ή «φωνάζετέ με», «φωνάζετε το όνομά μου, και γω θα σας βοηθώ πάντοτε».
                      Να με καλείτε ή με το «Υπεραγία Θεοτόκε βοήθει μοι», ή με το «Υπεραγία Θεοτόκε βοήθησέ μας», ή «σώσον με», ή «σώσον ημάς». Άλλωστε είναι και λειτουργικός ύμνος. Κάθε φορά που αναφέρουμε το όνομα της Παναγίας μας στη Θεία Λειτουργία, στον όρθρο ή τον εσπερινό, οι ιεροψάλτες μας να απαντούν «Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς».
                      «Και γω θα έλθω», μας υπόσχεται η Παναγία, «θα σας βοηθήσω, και θα σας βοηθήσω σε όλες σας τις ανάγκες, σε όλους τους πειρασμούς της ζωής σας, στα βάσανα, στις θλίψεις και στις στεναχώριες. Θα είμαι πάντοτε κοντά σας. Μεσίτρια ακόμα και όταν θα βγαίνει η ψυχή σας, για να σας φυλάξω από τα εναέρια δαιμόνια. Αλλά και στη Δευτέρα Παρουσία του Υιού μου και Κριτού των πάντων και κει θα είμαι κοντά σας.»
                      Άλλωστε αυτό θα το δούμε σε λίγο, όταν θα απαγγείλουμε την προσευχή στην Υπεραγία Θεοτόκο που αρχίζει με το «Άσπιλε, αμόλυντε».
                      Χριστιανοί μου, ας αγαπήσουμε αυτή την προσευχή των Χαιρετισμών, και την επίκληση του ονόματός Της, και τότε εκείνη θα ανοίξει την πόρτα του Παραδείσου και θα μας σώσει.
                      Το εύχομαι εις όλους σας, και σεις να το εύχεστε σε μένα,
                      Αμήν.
                      Πηγή: Απομαγνητοφωνημένα (και ηχητικά) κηρύγματα του Πρωτοπρεσβυτέρου π. Στεφάνου Αναγνωστοπούλου (agia-varvara.blogspot.gr)
                    • Συνέχεια Άρθρου ▼
                      Έχεις άγχος;
                      Πολλές φορές νιώθουμε πράγματα που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε. Που μας απασχολούν και φοβόμαστε να τα συζητήσουμε και να τα εξωτερικεύσουμε.
                      Η Σύναξη Νέων Παλαιοχωρίου έχει φτιάξει ειδικά για σένα την "Πλατφόρμα Συναισθημάτων" όπου γράφεις μονολεκτικά ότι νιώθεις και μπορείς να διαβάσεις τί έχουν να σου πουν οι πατέρες της εκκλησίας, και πώς μπορείς να βρεις λύση στο πρόβλημά σου!

                      Δεν χάνεις τίποτε να δοκιμάσεις εδώ…
                    • Συνέχεια Άρθρου ▼
                      Πώς πρέπει να δίνουμε τα ονόματα για να μνημονεύονται στην Θεία Λειτουργία;
                      Κατά την τέλεση της Θ. Λειτουργίας, υπάρχει η ευλογημένη συνήθεια στην Παράδοσή μας, να παραδίδουμε στο λειτουργό ονόματα προσφιλών μας, ζώντων και κεκοιμημένων (σε ξεχωριστά φύλλα) ώστε εκείνος με τη σειρά του να τα μνημονεύσει, να τα αναφέρει ένα-ένα πάνω από τον Αμνό του Θεού, τον αίροντα την αμαρτίαν του κόσμου στην Αγ. Πρόθεση.Αυτό έχει μεγάλη σημασία, διότι η ώρα της Θ. Λειτουργίας είναι η ιερότερη, η ποιο δυνατή, η ποιο αποτελεσματική σε ευλογία. Και διότι κάθε ψυχή είναι ξεχωριστή μπροστά στα μάτια του Προσωπικού Τριαδικού Θεού μας και έχει τη θέση της και δικαιούται αυτής της τιμής και της ειδικής ευλογίας. Εξάγει δε ο λειτουργός από το πρόσφορο ένα μικρό ψιχουλάκι [μερίδα], σαν κάτι αντίστοιχο με τις μερίδες των Αγίων, ώστε η παρουσία της κάθε ψυχής στο Άγιο Δισκάριο, σα στον Ουρανό, να είναι αισθητή και συγκεκριμένη. Μάλιστα, πρέπει να γνωρίζουμε ότι αυτό το προνόμιο το έχουν μόνο οι βαπτισμένοι χριστιανοί. Δεν μνημονεύονται αλλόθρησκοι και αλλόδοξοι. Αν υπάρξει κάποια ανάγκη να προσευχηθούμε γι’ αυτούς, το κάνουμε στην Παράκληση.
                      Τα ονόματα πρέπει να είναι γραμμένα σε γενική. Μνήσθητι Κύριε του δούλου Σου πχ Ιωάννου, Μαρίας…Επίσης, όταν πρόκειται για συζύγους, τα ονόματα πρέπει να γράφονται πλάϊ -πλάϊ, διότι αποτελούν ένα. πχ Γεωργίου & Πηνελόπης ή Κων/νου-Αλέκας. Μπορούμε συνοπτικά να προσθέτουμε “και των τέκνων” ή «τέκνων, εγγόνων, συγγενών».
                      Πέραν αυτού, υπάρχουν ορισμένα επίθετα, που συνοδεύουν το όνομα, που για την Εκκλησία αποτελούν τίτλο τιμής και αξίωμα. Και δεν πρέπει να παραλείπονται. πχ Γεωργίου Ιερέως, Αικατερίνης Πρεσβυτέρας. Άλλα τέτοια προσωνύμια, που πρέπει να αναγράφονται, είναι: Επισκόπου (ή Αρχιερέως), Ιερομονάχου, Διακόνου, Μοναχού-ής.Καλό και ενδεδειγμένο είναι, να τίθεται στην επικεφαλίδα των μνημονευμάτων, για μεν τους ζώντες: Υπέρ ελέους και υγείας, για δε τους κεκοιμημένους: Υπέρ αναπαύσεως.Τέλος, τα μνημονεύματα, είτε συνοδεύονται από πρόσφορο, είτε από: νάμα (κρασί), κερία από μελισσοκέρι για την Αγία Τράπεζα, κάρβουνα, λιβάνι, λάδι για τα καντήλια, τα οποία παραδίδουμε οι ίδιοι, στο Ιερό Βήμα, όπου τα παραλαμβάνει ο εκάστοτε διακονών τον Ιερέα.
                      Πηγή: agiafotini.gr
                      Έχεις παιδιά..; Βρες Οδηγίες ΕΔΩ για Χριστιανική Ανατροφή!
                      Χαλάρωσε με... Ένα Βίντεο ΕΔΩ!

                      Δεν υπάρχει δυνατότητα να διαβάσετε παλαιότερες αναρτήσεις - Αλλά δείτε ένα "τυχαίο" άρθρο ΕΔΩ!