Ας βοηθήσουμε τους νέους να μην νιώθουν ότι η πίστη μας είναι του χτες. Ας τους βοηθήσουμε να μη νιώθουν ότι υπάρχει το χάσμα γενεών και μέσα στην Εκκλησιά!


Ανάγνωση σε 2.2 λεπτά
Αναγνώσεις: 322 |


Η αντιγραφή και αποθήκευση έχει καταχωρηθεί επιτυχώς!

Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.

Έχετε αντιγράψει το άρθρο στα αγαπημένα στις:

Σας ενημερώνουμε ότι ο παρόν ιστότοπος χρησιμοποιεί λογισμικό διασφάλισης πνευματικών δικαιωμάτων.
π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
Στις Πανελλαδικές Εξετάσεις ζητήθηκε από τους μαθητές των Επαγγελματικών Λυκείων στο μάθημα της Έκθεσης να καταγράψουν τις απόψεις τους πάνω στο χάσμα των γενεών και τις συγκρούσεις που αυτό προκαλεί ανάμεσα στους νέους και τους μεγαλύτερους. Είναι αυτονόητο ότι αυτές είναι αναπόφευκτες, όσο κοντά και να είναι ηλικιακά οι γονείς και τα παιδιά. Οι γονείς αισθάνονται υπεύθυνοι για τα παιδιά τους. Αυτό τους οδηγεί στην έμπρακτη έκφραση μιας αγωνίας τόσο για το ωράριο εξόδου τους, για την απόδοσή τους στα μαθήματα, για τις παρέες τους, αλλά και για την εν γένει στάση τους έναντι της ζωής. Τα παιδιά πάλι, καθώς αναζητούν να διαμορφώσουν ταυτότητα, δηλαδή να δούνε ποια είναι και ποια θα γίνουν, ποια η θέση τους μέσα στον κόσμο, ποια τα δικαιώματά τους, γιατί να έχουν υποχρεώσεις και ποιες από αυτές είναι σημαντικές, είναι επιρρεπή στην εγωιστική έκφραση των απαιτήσεων και των διαφωνιών προς τους γονείς, με αποτέλεσμα την ρήξη, τον θυμό, την ασυνεννοησία.

Το χάσμα των γενεών σήμερα μπορεί να μην έχει την ένταση που είχε στο παρελθόν. Κάποτε οι γονείς αισθάνονται εντελώς ανήμποροι να μπούνε στην λογική του να επιβάλουν στα παιδιά όρια. Θυμούνται εμπειρίες καταπίεσης και αυταρχικότητας από τους δικούς τους γονείς, την αίσθηση ότι έπρεπε να κάνουν κρυφά το θέλημά τους και προτιμούν την ειλικρίνεια, τον διάλογο, κάποτε και την υποταγή στο θέλημα του παιδιού. Οι νεώτεροι άλλωστε συχνά θυμίζουν ναύτες που θέλουν να γίνουν καπετάνιοι. Έχουν άποψη για όλα και με υψηγορία απαιτούν από τους μεγαλύτερους να τους αφήσουν ήσυχους. Είναι μάλιστα πολύ εύκολο να κλειστούν στους εαυτούς τους, μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή ή του κινητού και να μην ανταποκρίνονται σε κανένα εξωτερικό ερέθισμα. Ίσως και να μην χρειάζεται να σκεφτούν ή να τους είναι εύκολο να εκτονωθούν στέλνοντας μηνύματα στους διαδικτυακούς φίλους, σε αντίθεση με το παρελθόν, όπου το κλείσιμο στο δωμάτιο και η απομόνωση ήταν κάποτε ένα μαρτύριο εσωστρέφειας.

Η ίδια αντίληψη για το χάσμα γενεών φαίνεται να ισχύει στην σκέψη πολλών νέων και για την Εκκλησία. Η πίστη λένε ότι είναι υπόθεση των μεγάλων. Αυτοί καταλαβαίνουν την γλώσσα της λατρείας. Αυτοί έχουν αγωνία για τον θάνατο. Αυτοί καλούνται να κρατήσουν τα έθιμα του παρελθόντος. Συχνά η Εκκλησία έρχεται να επαληθεύσει την εσφαλμένη αυτή αντίληψη. Κληρικοί που κινδυνολογούν, που δεν μπορούν να μιλήσουν την γλώσσα των νέων, που αισθάνονται ανασφαλείς μπροστά τους, που δεν είναι σε θέση να παρακολουθήσουν τι βλέπουν, τι ακούνε και με τι ασχολούνται οι νέοι, τους κάνουν να χρησιμοποιούν το «χάσμα γενεών» ως άριστη αφορμή να αφήσουν το ερώτημα της πίστης κατά μέρος. Κι ενώ η Εκκλησία έχει την πιο νεανική αξία που γίνεται τρόπος ζωής, δηλαδή την αγάπη, ως κύριο όπλο της, την αφήνει στην θεωρία ή στην φιλανθρωπία και δεν την κάνει αγκάλιασμα όλης της ύπαρξης. Γιατί μόνο έτσι ο νέος θα αισθανθεί ότι η πίστη δεν είναι του χτες, ούτε για το αύριο, αλλά για το τώρα του. Είναι στο χέρι τόσο των γονέων, όσο και των ποιμένων της Εκκλησίας να ξεπεράσουν το χάσμα με την αγάπη. Γιατί αυτή τελικά δίνει γνήσια ταυτότητα και στον νέο και στον καθέναν μας.

Πηγή: «Ορθόδοξη Αλήθεια» synodoiporia.gr
( Αναγνώσεις: 322 )
                      • Συνέχεια Άρθρου ▼
                        Μεγάλος σταυρός, μεγάλη δόξα στους Ουρανούς, Άγιος Εφραίμ Κατουνακιώτης
                        Ευλογημένη – χαριτωμένη και αγαπημένη μου ψυχούλα Α.
                        Εύχομαι η Παναγία μας να έλθη στο σπιτάκι σου και να σας χαρίση την χάριν Της – την αγάπην Της – την ειρήνην Της – την χαράν Της και την υγείαν σας.
                        Πήρα προ πολλού το γράμμα σου και πολύ λυπήθηκα, αλλά και πολύ εχάρηκα.
                        Λυπήθηκα, γιατί πάσχεις, υποφέρεις σωματικώς.
                        Εχάρηκα διότι αναλογίζομαι το ψυχικόν σου κάλλος, την ψυχικήν σου αρετήν, και πίστεψέ με ότι σε μακαρίζω, σε θαυμάζω, σε ζηλεύω.
                        Για να σου δώση ο Θεός τέτοιον μεγάλον σταυρόν, πάει να πη ότι τον αξίζεις. Σου ανήκει, σου πρέπει.
                        Μεγάλος σταυρός, μεγάλη δόξα στους Ουρανούς.
                        Μη νομίζεις ότι μάρτυρες είναι εκείνοι μόνον που τους έκοψαν το κεφάλι μία φορά, επειδή δεν αρνήθηκαν τον Χριστόν. Είναι και άλλοι, που δεν αρνούνται την αρετήν, την υπομονήν.
                        Οι πρώτοι μάρτυρες μίαν φοράν εμαρτύρησαν, ενώ οι δεύτεροι κάθε λίγο μαρτυρούν.
                        «Ελογίσθημεν ως πρόβατα σφαγής. Ένεκά σου θανατούμεθα όλην την ημέραν», λέει η Θεία Γραφή (Ρωμ. 8:36).
                        Είναι οι αναίμακτοι μάρτυρες, τη προαιρέσει μάρτυρες. Οι αφανείς μάρτυρες στον κόσμον, αλλά φανεροί στον Θεόν.
                        Ω!! Μακαρία ψυχή Α.
                        Μαθήτρια γνησία του Χριστού.
                        Ο γλυκύτατός σου Νυμφίος ανέβηκε στον Γολγοθά, στον Σταυρόν. Και εσύ κάθε μέρα και κάθε ώρα σταυρώνεσαι.
                        Φαντάζομαι πόσο θα προσεύχεσαι, με πόσα δάκρυα θα παρακαλάς Αυτόν, ίνα φωτίση η Αγαθότης Του και αυτήν την ψυχήν… διότι άνδρας σου είναι, αδελφός μας είναι, αλλά έφυγε από τον σωστόν δρόμον.
                        Καλή ψυχή είναι, αλλά δεν προσέχει τον εαυτόν του.
                        Α. – Α., εσύ θα τον σώσης. Κρυφά, και από αυτόν ακόμη τον ίδιον, η ψυχή του σε ικετεύει, σε παρακαλεί ίνα τον βοηθήσης. Η ψυχή του κλαίει. Από σένα εξαρτάται να γίνη και αυτός καλός – γλυκύς – ταπεινός – ήμερος.
                        Με τα γλυκά σου λόγια, με την τρυφερότητά σου, με την αγάπη σου, με την ταπεινήν σου συμπεριφοράν θα τον καταφέρης, θα γίνης άλλη Ερμιόνη.
                        Η Ερμιόνη ήτο μία διαλεχτή ψυχή, αλλά παντρεύθηκε έναν άπιστον, έναν άθεον άνθρωπον, και όσα και να έκαμε, δεν μπόρεσε να τον πείση, να πιστεύση και αυτός στον Χριστόν.
                        Και όταν η Ερμιόνη εγέννησε το πρώτο τους παιδί, αυτός ο άπιστος είπε σε αυτήν:
                        «Ερμιόνη, τι δώρο θέλεις να σου κάμω, από την χαράν που μου έδωσες, με αυτό το μωρό που γέννησες;»
                        Η Ερμιόνη είπε: «Να πιστεύσης στον Χριστόν».
                        Είναι ωσάν να μιλάς σε έναν κωφόν.
                        Και όταν το δεύτερο παιδί εγέννησε, και πάλιν τα ίδια είχανε.
                        «Ερμιόνη, τι δώρο θέλεις να σου προσφέρω;»
                        Η Ερμιόνη είπε και πάλιν: «Να πιστεύσης στον Χριστόν».
                        Αλλά στου κουφού την πόρτα, όσο θέλεις κτύπα, βρόντα, δεν πρόκειται να σου ακούση και να σου ανοίξη.
                        Όταν όμως, κατά σύμπτωσιν, πήρε στα χέρια του το ημερολόγιον της Ερμιόνης και διάβασε: 22 του τάδε του μηνός: Σήμερα πολλή προσευχή έκαμα για τον Γιώργο μου, ίνα φωτίση ο Θεός και αυτήν την ψυχήν.
                        23 του μηνός: Πολλά δάκρυα έχυσα σήμερον στον Θεόν, για τον Γιώργο μου.
                        24… 25…
                        Επεσκίασε πλέον η χάρις και αυτόν, και εφώναξε με όλην του την ψυχήν:
                        «Ερμιόνη – Ερμιόνη – ενίκησες – ενίκησες».
                        Έτσι, παιδί μου Α., θα γίνη μία ημέρα και σε σένα. Θέλει όμως και υπομονή πολλή.
                        Και όπως ο Γιώργος έκλαυσε για τις παρεκτροπές του του παρελθόντος και εζήτησε συγγνώμην πρώτα από την Ερμιόνην, την γυναίκα του, και έπειτα από τον Θεόν, έτσι, γίγαντα Α., μία ημέρα, όπως δείχνουν τα πράγματα, θα ζητήση και ο Δ. συγγνώμην και από σένα και από τον Θεόν και τότε θα αλλάξουν τα πράγματα ριζικώς. Σου το εύχομαι.
                        Σε αυτόν τον αγώνα, βλέπω να εξέρχεσαι νικηφόρος και τροπαιοφόρος ως γνησία μαθήτρια του γλυκυτάτου μας Ιησού, ο οποίος δια του σταυρού ενίκησε τον διάβολον.
                        Θάρρος λοιπόν, Α., νικήτρια και θριαμβεύτρια.


                        Με πολλές πατρικές ευχές
                        παπα-Εφραίμ


                        Από το βιβλίο: Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης. Έκδοση Ι. Ησυχ. «Άγιος Εφραίμ», Κατουνάκια Αγίου Όρους 2000, σελ. 273.
                        https://www.koinoniaorthodoxias.org/gerontes/megalos-stavros-megali-doxa-stous-ouranous/

                        Πηγή: https://paterikos.blogspot.com/2025/03/blog-post_13.html
                        Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                        Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                        Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                      • Συνέχεια Άρθρου ▼
                        Υπάρχουν εκείνα τα μικρά που σώζουν..
                          Υπάρχουν εκείνα τα μικρά που σώζουν. Μικρές συνήθειες, απλές, καθημερινές, που μέρα με τη μέρα όμως, σε πάνε όλο και πιο μπροστά. Μικρές κινήσεις, στους ανθρώπους σου, που δείχνουν το ενδιαφέρον σου για αυτούς. Μικρές λέξεις… Εύκολες. Που κρύβουν μέσα τους όμως μεγαλείο… ‘’Σ’ αγαπώ, σε ευχαριστώ, μου λείπεις και συγγνώμη’’. Μικρές προσπάθειες. Που στο τέλος πάντοτε γεννάνε πράγματα μεγάλα. Υπάρχουν όμως και εκείνα τα μικρά που καταστρέφουν. Μικρά πάθη που δεν ξερίζωσες όσο ακόμα ήταν στην αρχή και τώρα γίνανε μεγάλα. Μικρές λέξεις που πληγώνουνε, και που καρφώνονται στην καρδιά του άλλου σαν μαχαίρι. »Η γλώσσα κόκαλα δεν έχει…». Μικρές προσπάθειες που ποτέ δεν έκανες. Μικρά βήματα, που ποτέ σου δεν περπάτησες. Μικρά λάθη που δεν φρόντισες να διορθώσεις και μεγάλωσαν και γίναν τέρατα και φάγανε μαζί και σένα και όλους αυτούς που αγαπάς. Ψυχολόγος Ελευθεριάδης Ελευθέριος

                        Πηγή: https://zpigikam.blogspot.com/2025/03/blog-post_984.html
                        Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                        Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                        Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                      • Συνέχεια Άρθρου ▼
                        Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς: Απόσπασμα ομιλίας στο μνημόσυνο του Επισκόπου Νικολάου Βελιμίροβιτς το 1973



                        Μνήμη του εν Αγιοις Πατρός ημών Νικολάου Βελιμίροβιτς.
                        Ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς στο μνημόσυνο του Αγ.Νικολάου Βελιμίροβιτς στην Μονή Λέλιτς το 1975 

                        Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς: Απόσπασμα ομιλίας στο μνημόσυνο του Επισκόπου Νικολάου Βελιμίροβιτς το 1973 (για την 17ετή κοίμησή του).
                        Να μαστε στο σερβικό Θαβώρ!Ο Χριστός στην μέση, ο Άγιος Σάββας στην δεξιά, και ο Άγιος Νικόλαος στην αριστερή πλευρά.Και τριγύρω μας, η νεκρά θάλασσα της ευρωπαϊκής κουλτούρας, Τριγύρω μας η θάλασσα που πνίγει τις ψυχές.Τριγύρω μας η θάλασσα που σκοτώνει τις αισθήσεις. Και εμείς οι Σέρβοι, στο Θαβώρ το οποίο ονομάζεται Λέλιτς.Επειδή ο μεγάλος Άγιος Επίσκοπος μπορεί να μας σώσει από την νεκρά ευρωπαϊκή θάλασσα. Από στήθους γνώριζε ολόκληρη την Ευρώπη γι’ αυτό καλεί τον Σερβικό λαό προς την μεταμόρφωση, αλλά την αληθινή μεταμόρφωση.Την μεταμόρφωση που μεταμορφώνει τον άνθρωπο από αμαρτωλό σε δίκαιο, από αμαρτωλό σε άγιο.Την μεταμόρφωση που συνιστά την οικογένεια αγία, κοινωνία αγίων.Σήμερα σίγουρα εξ ολοκλήρου η Ουράνια Σερβία συμμετέχει στον εορτασμό του μεγαλύτερου Σερβικού γιου μετά τον Άγιο Σάββα.


                        Όλοι οι Σέρβοι Άγιοι, όλοι οι δίκαιοι, και όλοι οι αμαρτωλοί εκ του μακρόθεν παρίστανται στην Ουράνια Θεία Λειτουργία, και παρακαλούν τον Άγιο Επίσκοπο για να προσευχηθεί για αυτούς, για την επίγειά μας Σερβία.Να μας σώσει από την νεκρά ευρωπαϊκή θάλασσα, και να σώσει τις ψυχές μας, για να μην μετατραπούν σε πτώματα.Και συ ως Σέρβος, όταν νιώθεις θλίψη και στενοχώρια και δυστυχία από όλες τις ευλογίες της ευρωπαϊκής κουλτούρας, συ θυμήσου αυτόν και κράξε σ’ αυτόν:Άγιε Επίσκοπε βοήθησέ με, συγχώρεσε και χρίσε με. Άγιε Επίσκοπε ισαπόστολε Νικόλαε, συγχώρεσε και βοήθησε!Προσευχήσου για μας, σώσε μας από την νεκρά θάλασσα, σώσε μας από την αμαρτία, τον θάνατο και διάβολο, από την επίγεια κόλαση και οδήγησέ μας στις οδούς του ∆εσπότου Χριστού προς σε, προς την Ουράνια Βασιλεία, προς την Αγία Ουράνια Σερβία, ώστε και εμείς εκεί με σένα μαζί σου να εορτάσουμε Τον Θαυμαστό και Μοναδικό ∆εσπότη και Θεό Ιησού Χριστό, στον Οποίο πρέπει δόξα και τιμή τώρα και διαμέσου όλων των αιώνων, και διαμέσου ολόκληρης της σερβικής ιστορίας και γης και ουρανού.Αμήν.πηγήhttps://proskynitis.blogspot.com/2025/03/1973.html#more


                        Πηγή: https://hristospanagia3.blogspot.com/2025/03/1973.html
                        Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                        Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                        Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                      • Συνέχεια Άρθρου ▼
                        π. Παναγιώτης Τσιώλης Επί μία εβδομάδα πριν τη χειροτονία του κτυπούσε από μόνη της χαρμόσυνα η καμπάνα στο ναό της Παναγίας!
                        Γράφει ο Θεολόγος – Δημοσιογράφος Διονύσης Μακρής
                        Σε μια πρόσφατη επίσκεψη στο Καρπενήσι, πόλη που με συνδέουν ισχυροί πνευματικοί δεσμοί και δυνατές φιλίες συνάντησα τον αγαπητό φίλο Τιμόθεο, έναν πολύτεκνο οικογενειάρχη που κατάγεται από τα μέρη που υπηρετούσε ο γέροντας των Αγράφων ο π. Παναγιώτης ως εφημέριος και συγκεκριμένα από το χωριό Τρίδενδρο!
                        Η χαρά μου ήταν απερίγραπτη. Κι αυτό γιατί με τον Τιμόθεο είχαμε συναντηθεί κάμποσες φορές στα Βραγγιανά, στο Βαλάρι, στο Τροβάτο. Σπάνια εκείνος απουσίαζε από Θεία Λειτουργία που τελούσε ο παππούλης μας! Άλλωστε εκείνος από μικρό παιδί γνώριζε τον γέροντα. Μαζί του είχε ζήσει πολλά θαυμαστά γεγονότα που ενδυνάμωναν την πίστη του και τον έκαναν να είναι ακόμη πιο κοντά στο Θεό.

                        - Τιμόθεε γνωρίζω πως έζησες πάρα πολλά κοντά στον παππούλη;
                        - Σκεύος εκλογής ήταν ο παππούλης μας. Παιδί της Παναγιάς και του Χριστού μας. Φίλους είχε τους Αγίους. Και δεν το λέω προς εντυπωσιασμό αυτά αλλά το αναφέρω επειδή το βίωσα προσωπικά όχι μία αλλά πολλές φορές. Οι γονείς μου έλεγαν πως από μικρό παιδί ξεχώριζε. Είχε έντονη λειτουργική ζωή. Έμπαινε στο ναό, έπαιρνε κεράκι να ανάψει και το κερί άναβε μόνο του, πολύ πριν φθάσει στο μανουάλι. Όλοι γνώριζαν πως ο μικρός Παναγιώτης θα γίνει παπάς. Έλαμπε το πρόσωπό του και ήταν πολύ ευλαβής. Άνθρωπος της προσευχής.

                        Ήμουν παιδί όταν έζησα και προσωπικά ένα θαύμα, πριν ακόμη χειροτονηθεί ιερέας. Επρόκειτο να κατέβει στη Ναύπακτο για να χειροτονηθεί ιερέας. Επί μία εβδομάδα πριν τη χειροτονία του κτυπούσε χαρμόσυνα η καμπάνα στο ναό της Παναγίας. Ο ένας ρωτούσε τον άλλο ποιος χτυπά την καμπάνα και μάλιστα σε ώρες ακατάλληλες. Κάποιοι παραφύλαξαν για να δουν ποιος χτυπά την καμπάνα. Μάταια όμως! Λίγο πριν την Κυριακή οι κωδωνοκρουσίες αυξήθηκαν. Είχε ρίξει χιόνι και σκέφτηκαν πως αυτός που τη χτυπά θα αφήσει τα ίχνη του στο χιόνι. Έτρεξαν αμέσως να δουν ποιος ήταν. Όχι μόνο δεν υπήρχε κανένα ίχνος αλλά διαπίστωσαν προς μεγάλη έκπληξή τους πως η καμπάνα κτυπούσε από μόνη της. Αμέσως το συνδύασαν με την χειροτονία του παππούλη που γινόταν στη Ναύπακτο. «Χαίρετε η Παναγιά μας που ένα δικό Της παιδί έγινε παπάς. Γι’ αυτό χτυπά η καμπάνα».

                        Μετά λίγες ημέρες που ανέβηκε στα Βραγγιανά ο παππούλης άρχισε το λειτουργικό του έργο. Λειτουργούσε σχεδόν καθημερινά. Ακολουθούσε Αγιορείτικο τυπικό. Δεν άφησε ναό και παρεκκλήσι αλειτούργητο! Μάλιστα χρειαζόταν τις περισσότερες να διανύσει περπατώντας μεγάλες αποστάσεις για να μεταβεί από χωριό σε χωριό. Ανακαίνισε και έχτισε ναούς. Ένα έργο πολύ δύσκολο γι’ όσους γνωρίζουν καλά την περιοχή…

                        - Αυτό καλέ μου Τιμόθεε το έζησα προσωπικά. Μας έλεγε να πάμε στις τέσσερις το πρωί στο ναό και εκείνος βρισκόταν εκεί από τις δύο και διάβαζε ονόματα. Δεν ξεχνούσε κανέναν. Θυμάμαι πως πάντα μου τηλεφωνούσε όταν αντιμετώπιζα κάποιο πρόβλημα ή πειρασμό. Τα έβλεπε όλα!

                        Πηγή: “Ο Γέροντας των Αγράφων – π. Παναγιώτης Τσιώλης”, Διονύσιος Α. Μακρής, εκδ. Αγαθός Λόγος, Αθήνα 2022, σελ. 21-23

                        Πηγή: https://proskynitis.blogspot.com/2025/03/blog-post_84.html
                        Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                        Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                        Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                      • Συνέχεια Άρθρου ▼
                        Ν' αγαπάς τον Θεό και να είσαι ευάρεστος σ' Αυτόν

                        Ο Κύριος µας έδωσε την εντολή ν' αγαπούμε αλλήλους. 
                        Σ' αυτό έγκειται η ελευθερία : στην αγάπη για τον Θεό και για τον πλησίον. Εδώ βρίσκεται και η ελευθερία και η ισότητα.
                        Στην κοσμική τάξη είναι αδύνατο να υπάρξει ισότητα - αυτό όμως δεν έχει σημασία για την ψυχή. ∆εν μπορεί να είναι ο καθένας βασιλιάς ή άρχοντας, πατριάρχης ή ηγούμενος ή διοικητής. 
                        Μπορείς όμως σε κάθε τάξη ν' αγαπάς τον Θεό και να είσαι ευάρεστος σ' Αυτόν - κι' αυτό είναι το σπουδαίο. Κι όσοι αγαπούν περισσότερο τον Θεό επί γης, θα έχουν μεγαλύτερη δόξα στη Βασιλεία και θα είναι πιο κοντά στον Κύριο. 
                        Ο καθένας θα δοξασθεί κατά το μέτρο της αγάπης του. Έμαθα πως η αγάπη ποικίλλει ως προς την έντασή της.
                        Όποιος φοβάται τον Θεό, φοβάται να Τον λυπήσει µε κάτι αυτός είναι ο πρώτος βαθμός. 
                        Όποιος έχει το νου καθαρό από εμπαθείς λογισμούς, αυτό είναι ο δεύτερος βαθμός, μεγαλύτερος από τον πρώτο. 
                        Όποιος αισθητά έχει τη χάρη στην ψυχή του, αυτός είναι ο τρίτος βαθμός της αγάπης, ο ακόμα μεγαλύτερος. 
                        Η τέταρτη βαθμίδα, η τέλεια αγάπη για τον Θεό είναι όταν έχει κανείς τη χάρη του Αγίου Πνεύματος και στην ψυχή και στο σώμα. 
                        Αυτών των ανθρώπων αγιάζουν τα σώματα και μετά τον θάνατο τους γίνονται άγια λείψανα. Έτσι γίνεται µε τα σώματα των αγίων μαρτύρων, των προφητών, των οσίων ανδρών.... 

                        Όσιος Σιλουανός Αθωνίτης

                        Πηγή: https://inpantanassis.blogspot.com/2014/03/blog-post_3802.html
                        Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                        Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                        Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                      • Συνέχεια Άρθρου ▼
                        +Δημήτριος Παναγόπουλος. Ξέρετε ποιό είναι το δόγμα του Χριστιανού;





                        «1334) Ξέρετε ποιό είναι το δόγμα του Χριστιανού;

                        Να χαίρεται όταν τον ξεγελούν και να μην ξεγελά…

                        Να βλάπτεται και να μην βλάπτει…

                        Να πειράζεται και να μην πειράζει…

                        Να είναι θύμα, θύτης να μην είναι…

                        1335) Ο πραγματικά Χριστιανός, αισθάνεται την ανάγκη, αυτό που ο ίδιος βιώνει, να το μοιραστεί με τον άλλον και ”διψάει” για την σωτηρία του συνανθρώπου του. Γι’ αυτό και ο Χριστός χαρακτήρισε του Χριστιανούς, ως το ”άλας του κόσμου”, διότι το αλάτι ανάμεσα στις άλλες ιδιότητες έχει και αυτήν της δίψας!».

                        Απόσπασμα

                        +Δημήτριος Παναγόπουλος ο Ιεροκήρυξ

                        hristospanagia.gr


                        Πηγή: https://akrovolistishellas.blogspot.com/2025/03/blog-post_16.html
                        Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                        Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                        Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                      • Συνέχεια Άρθρου ▼
                        Πόσα στόματα μένουν σιωπηλά, όταν είναι ανάγκη να υπερασπισθούν την δόξα του Θεού και των Αγίων Του…





                        Πόσοι Xριστιανοί λένε ότι πιστεύουν στον Θεό χωρίς πραγματικά να πιστεύουν! Πόσα στόματα μένουν σιωπηλά, όταν είναι ανάγκη να υπερασπισθούν την δόξα του Θεού και των Αγίων Του ενώπιον ”τών υιών του αιώνος τούτου” που την βλασφημούν!

                        Πολλοί λένε ότι πιστεύουν στον Θεό, αλλά όταν έρχεται ο πειρασμός, η πίστη τους εξανεμίζεται! Η πίστη αυτή λοιπόν ήταν μόνο λόγια. Η ώρα του πειρασμού είναι ακριβώς η ώρα να δείξει κανείς την υπακοή του στις βουλές του Κυρίου και να του πει “Γεννηθήτω τό Θέλημά Σου”. Ή να αναφωνήσει : ”είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον εις τούς αιώνας” (Ιώβ α’ 21).

                        Εάν δεν γίνεται έτσι τότε πρόκειται για πίστη που ανθεί στον καιρό των ανέσεων, αλλά απαρνείται τον Κύριο στον καιρό της δοκιμασίας.

                        Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης, “Η εν Χριστώ ζωή μου”.

                        https://proskynitis.blogspot.com/2020/08/blog-post_14.

                        hristospanagia.gr 


                        Πηγή: https://akrovolistishellas.blogspot.com/2025/03/blog-post_44.html
                        Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                        Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                        Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                      • Συνέχεια Άρθρου ▼
                        Ο διάβολος μου έμαθε την ευχή (!)

                        http://amfoterodexios.blogspot.com/2020/11/blog-post_87.html

                        Πηγή: https://adontes.blogspot.com/2020/11/blog-post_44.html
                        Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                        Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                        Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                      • Συνέχεια Άρθρου ▼
                        Στο­χεύ­ει τα ει­κο­νι­ζό­με­να πρό­σω­πα





                        Η τιμή που απο­δί­δε­ται στις ει­κό­νες, 

                        απο­δί­δε­ται στα πρό­σω­πα που ει­κο­νί­ζουν, 



                        όπως ακρι­βώς και η πε­ρι­φρό­νη­ση των ει­κό­νων 

                        στο­χεύ­ει τα ει­κο­νι­ζό­με­να πρό­σω­πα.

                        Άγιος Φώτιος ο Μέγας


                        Πηγή: https://panagia-ierosolymitissa.blogspot.com/2025/03/blog-post_26.html
                        Πες μας τί νιώθεις και... Δες κάτι ειδικά για σένα ΕΔΩ!
                        Έχεις σημαντικές απορίες..; Βρες απάντηση ΕΔΩ!
                        Χαλάρωσε με μια Χριστιανική Ταινία ΕΔΩ!
                      • Συνέχεια Άρθρου ▼
                        Πως γίνεται να μεγαλώσω τα παιδιά μου Χριστιανικά;
                        Η ανατροφή των παιδιών ίσως είναι ένα από τα δυσκολότερα πράγματα που ο γονέας καλείται να αντιμετωπίσει στην ζωή του. Η δε ανατροφή σύμφωνα με τα χριστιανικά πρότυπα είναι ακόμη πιο δύσκολη στην τύρβη της σύγχρονης κοινωνίας που ζούμε. Τα ερεθίσματα που αποπροσανατολίζουν τα παιδιά μας είναι ποικίλα και δύσκολα μπορούμε να τα προστατέψουμε από αυτά. Παρά ταύτα η Σύναξη Νέων Παλαιοχωρίου έχει επιμεληθεί την ιστοσελίδα της «Ορθοδοξία & Παιδί» όπου υπάρχει άφθονο υλικό για την ενασχόληση των παιδιών μας, εάν είναι σε ηλικία που ενδείκνυται.
                        Συγκεκριμένα, έχουμε συλλέξει τραγούδια, κινούμενα σχέδια, διαδραστικά παιχνίδια, υλικό για κατήχηση και άλλα. Αλλά πιο σημαντικό είναι ότι έχουμε αναρτήσει άρθρα που αφορούν στην διαπαιδαγώγηση και που δίνουν λύσεις σε προβλήματα της καθημερινότητας. Εάν λοιπόν έχετε οποιοδήποτε πρόβλημα ή απορία για το πώς να μεγαλώσετε τα παιδιά σας, μπορείτε να βρείτε λύσεις ΕΔΩ !
                      • Συνέχεια Άρθρου ▼
                        Σουπιές στιφάδο !!!
                        ·
                        Σουπιές στιφάδο μπουκιά  κ συχώριο !!!
                        Υλικά για δύο άτομα
                        Ένα κιλό σουπιές
                        Μισό κιλό κρεμμύδια
                        Μια κσ πελτέ σάλτσα
                        Μια φυλτζανα σάλτσα ντομάτας σπιτική
                        Δύο σκελίδες σκόρδο
                        Αλάτι,πιπέρι,
                        Ένα κρασοποτηρο λευκό κρασί
                        Ένα κρασοποτηρο λάδι.


                        Εκτέλεση
                        Έβρασα τις σουπιές για 15 λεπτά,εκοψα τα κρεμμύδια τα ζυματισα και τα στράγγισα,σε μια κατσαρόλα έβαλα το λάδι,τα κρεμμύδια και τις σουπιές τα τσιγάρισα και έσβησα με το κρασί, πρόσθεσα και τα υπόλοιπα υλικά με δύο ποτήρια νερό και άφησα να βράσουν για μισή ώρα και ιδού το αποτέλεσμα.Εκτέλεση φωτό συνταγή από κ. Aleka ThomaidouΜΑΓΕΙΡΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΓΕΣ-
                         

                        https://mageirikikaisintages.blogspot.com/2022/04/blog-post_11.html
                      • Συνέχεια Άρθρου ▼
                        Το μεγαλείο της ταπεινοφροσύνης του Αγ. Ιωάννη του Προδρόμου
                        Γιά το μεγαλείο του Βαπτιστού δεν χρειάζεται να πούμε πολλά· μιλά το τέμπλο κάθε Ορθόδοξου ναού – στα δεξιά της εικόνας του Δεσπότου βρίσκεται πάντοτε η εικόνα του – και ο έπαινος του Κυρίου για εκείνον, ο έπαινος του καρδιογνώστου Θεού (βλ. Ματθ. ια´ [11] 7-15, Λουκ. ζ´ 24-30). Εμείς απλώς στις παρακάτω γραμμές θα προσπαθήσουμε να υποψιασθούμε κάτι από το μεγαλείο της ταπεινοφροσύνης του.
                        Ο Τίμιος Πρόδρομος από παιδί έζησε στην έρημο ζωή άκρας ασκήσεως και πλούτιζε συνεχώς σε Πνεύμα Άγιον. «Τό παιδίον ηύξανε και εκραταιούτο πνεύματι, και ήν εν ταίς ερήμοις έως ημέρας αναδείξεως αυτού πρός τον Ισραήλ», σημειώνει η Αγία Γραφή (Λουκ. α´ 80). Έζησε με μοναδική ακρίβεια τη ζωή της παρθενίας, τη ζωή της ολοκληρωτικής αφιερώσεως στο Θεό, η οποία ήταν σχεδόν τελείως άγνωστη στην εποχή της Παλαιάς Διαθήκης.
                        Αργότερα, στα τριάντα του περίπου χρόνια, βγήκε να κηρύξει μετάνοια και να ετοιμάσει τον Ισραήλ για την υποδοχή του Μεσσία, όχι από μόνος του αλλά κατόπιν θείας αποκαλύψεως: «εγένετο ρήμα Θεού επί Ιωάννην… και ήλθεν… κηρύσσων βάπτισμα μετανοίας» (Λουκ. γ´ 2-3). Ήταν δηλαδή θεόκλητος.

                        Γνώριζε ακόμη ότι η δράση του ήταν προφητευμένη στην Παλαιά Διαθήκη, πράγμα που δεν ανέφερε ποτέ παρά μόνο όταν το επέβαλε η ανάγκη. Τον ρώτησαν οι απεσταλμένοι της θρησκευτικής ηγεσίας του Ισραήλ: «Ποιός είσαι εσύ; ο Χριστός;». «Δέν είμαι εγώ ο Χριστός», απάντησε. «Τί λοιπόν; Ο Ηλίας είσαι εσύ;». «Δέν είμαι». «Ο προφήτης που προανήγγειλε ο Μωυσής;». «Όχι». «Ποιός είσαι τέλος πάντων; για να δώσουμε απάντηση σ᾿ αυτούς που μας έστειλαν». «Εγώ “φωνή βοώντος εν τη ερήμω, ευθύνατε την οδόν Κυρίου”, καθώς είπεν Ησαΐας ο προφήτης» (βλ. Ιω. α´ 19-23).

                        Τό κήρυγμά του και η όλη προσωπικότητά του είχε απήχηση όσο κανενός άλλου προφήτη: «Εξεπορεύετο πρός αυτόν Ιεροσόλυμα και πάσα η Ιουδαία και πάσα η περίχωρος του Ιορδάνου», «καί ­εβαπτίζοντο πάντες εν τώ Ιορδάνη ποταμώ υπ᾿ αυτού ­εξομολογούμενοι τάς ­αμαρτίας αυτών» (Ματθ. γ´ 5, Μάρκ. α´ 5). Πήγαιναν σ᾿ αυτόν οι ­Ιεροσολυμίτες και όλοι οι κάτοικοι της Ιουδαίας και των περιχώρων του Ιορδάνη! Δεν ήταν ότι εντυπωσίαζε και σαγήνευε. Το ­κήρυγμά του ήταν αυστηρό, καλούσε σε ­μετάνοια, υπενθύμιζε την κρίση του Θεού: «ήδη και η αξίνη πρός την ρίζαν των ­δένδρων κείται· πάν ούν δένδρον μη ποιούν καρπόν καλόν εκκόπτεται και εις πύρ βάλλεται»· τώρα μάλιστα και το ­τσεκούρι της θείας κρίσεως βρίσκεται κοντά στη ρίζα των δένδρων. Κάθε ­δένδρο λοιπόν που δεν κάνει καλό καρπό κόβεται από τη ρίζα και ρίχνεται στη ­φωτιά (Ματθ. γ´ 10). Αλλά ακριβώς επειδή ο λόγος και το παράδει­γμά του ήταν γεμάτα από τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος, δεν ­απωθούσε ούτε προκαλούσε ­αντιδράσεις. Αντίθετα συγκλόνιζε τις καρδιές και προκαλούσε ριζική αλλαγή ζωής· δέχονταν να βαπτισθούν – «πάντες», ακόμη και «οι τελώναι και αι πόρναι», οι πιό ­διαβεβλημένοι άνθρωποι (βλ. Ματθ. κα´ [21] 32) – εξομολογούμενοι δημοσίως τις αμαρτίες τους!

                        Τόν παραδέχονταν ως αυθεντικό καθοδηγό της ζωής τους: «Τί ούν ποιήσομεν;». Θέλουμε ν᾿ αλλάξουμε ζωή. Τι πρέπει να κάνουμε; ρωτούσαν οι όχλοι τον Ιωάννη, παρά το νεαρό της ηλικίας του· όχι μόνο ευσεβείς αλλά και αμαρτωλοί: τελώνες και στρατιωτικοί (βλ. Λουκ. γ´ 10-14).

                        Τό ακόμη θαυμαστότερο είναι ότι ο Τίμιος Πρόδρομος είχε τέτοιο κύρος, ενώ δεν έκανε κανένα θαύμα (βλ. Ιω. ι´ 41)· τόσο μεγάλο κύρος, ώστε όλοι είχαν λογισμό: «Μήπως αυτός είναι ο Χριστός», ο Μεσσίας που περιμέναμε αιώνες; (Λουκ. γ´ 15).

                        Άς αναλογισθούμε όλα τα παραπάνω: ζωή πολύ διαφορετική από τη ζωή των πολλών, σχεδόν όλων· ζωή ανώτερη, ισάγγελη· πνευματικές επιδόσεις ασυνήθιστα υψηλές· προφητική κλήση και αποστολή σε νεαρή ηλικία· καταπληκτική ε­­πιτυχία στο ιεραποστολικό έργο, μαζικές και συγκλονιστικές μεταστροφές· κύρος τόσο μεγάλο, ώστε να αναρωτιούνται, μήπως είναι ο Χριστός; Η Παλαιστίνη σείσθηκε από το κήρυ­γμα και την παρουσία του, ένας ολόκληρος λαός κρεμόταν από το στόμα του νεαρού λιπόσαρκου Ιωάννη· κι εκείνος; ανέγγιχτος από την υπερηφάνεια. Δεν ζήτησε τίποτε για τον εαυτό του από όλη εκείνη τη δόξα. Είπε: «Δέν είμαι εγώ ο Χριστός. Έρχεται μετά από εμένα, και δεν είμαι άξιος εγώ να λύσω ούτε τα κορδόνια από τα υποδή­ματά του» (Λουκ. γ´ 16).

                        Καί όταν, ενώ μεσουρανούσε, άρχισε να τον επισκιάζει ο Μεσσίας με τη δράση Του, και παραπονέθηκαν γι᾿ αυτό στον Πρόδρομο οι μαθητές του, εκείνος τους είπε: «Κανείς δεν έχει τίποτε από τον εαυτό του. Όλα είναι του Θεού. Εσείς οι ίδιοι μαρτυρείτε πως είπα ότι δεν είμαι εγώ ο Μεσσίας, αλλά πρόδρομός Του. Γι᾿ αυτό εργάσθηκα, για να οδηγήσω τις ψυχές στο Νυμφίο Χριστό. Και όχι απλώς δεν ζηλεύω ή δεν ενοχλούμαι που ­ελαττώνεται η φήμη μου, αλλά “χαρά χαίρω”, χαίρομαι με πολύ μεγάλη χαρά· “αύτη ούν η χαρά η εμή πεπλήρωται”· αυτή λοιπόν η χαρά μου είναι τέλεια. Αυτό είναι το θέλημα του Θεού, που το αποδέχομαι ολόψυχα: Εκείνος να αυξάνει σε επιρροή και δόξα, κι εγώ να μικραίνω» (βλ. Ιω. γ´ 26-30).

                        Ο Τίμιος Πρόδρομος, μέγας και στην ταπεινοφροσύνη, προκαλεί τον ευλαβή θαυμασμό μας. Μπορεί όμως να γίνει και βοηθός, πρεσβευτής μας, αν τον επικαλούμαστε, ώστε να καλλιεργούμε τέτοιο φρόνημα στις δικές μας ασήμαντες – σε σύγκριση με τις δικές του – επιδόσεις και επιτυχίες.

                        Πηγή: osotir.org
                      • Συνέχεια Άρθρου ▼
                        Αν η ζωή σου δεν πάει καλά...
                        Πολλές φορές νιώθουμε πράγματα που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε. Που μας απασχολούν και φοβόμαστε να τα συζητήσουμε και να τα εξωτερικεύσουμε.
                        Η Σύναξη Νέων Παλαιοχωρίου έχει φτιάξει ειδικά για σένα την "Πλατφόρμα Συναισθημάτων" όπου γράφεις μονολεκτικά ότι νιώθεις και μπορείς να διαβάσεις τί έχουν να σου πουν οι πατέρες της εκκλησίας, και πώς μπορείς να βρεις λύση στο πρόβλημά σου!

                        Δεν χάνεις τίποτε να δοκιμάσεις εδώ…
                      • Συνέχεια Άρθρου ▼
                        Πώς πρέπει να δίνουμε τα ονόματα για να μνημονεύονται στην Θεία Λειτουργία;
                        Κατά την τέλεση της Θ. Λειτουργίας, υπάρχει η ευλογημένη συνήθεια στην Παράδοσή μας, να παραδίδουμε στο λειτουργό ονόματα προσφιλών μας, ζώντων και κεκοιμημένων (σε ξεχωριστά φύλλα) ώστε εκείνος με τη σειρά του να τα μνημονεύσει, να τα αναφέρει ένα-ένα πάνω από τον Αμνό του Θεού, τον αίροντα την αμαρτίαν του κόσμου στην Αγ. Πρόθεση.Αυτό έχει μεγάλη σημασία, διότι η ώρα της Θ. Λειτουργίας είναι η ιερότερη, η ποιο δυνατή, η ποιο αποτελεσματική σε ευλογία. Και διότι κάθε ψυχή είναι ξεχωριστή μπροστά στα μάτια του Προσωπικού Τριαδικού Θεού μας και έχει τη θέση της και δικαιούται αυτής της τιμής και της ειδικής ευλογίας. Εξάγει δε ο λειτουργός από το πρόσφορο ένα μικρό ψιχουλάκι [μερίδα], σαν κάτι αντίστοιχο με τις μερίδες των Αγίων, ώστε η παρουσία της κάθε ψυχής στο Άγιο Δισκάριο, σα στον Ουρανό, να είναι αισθητή και συγκεκριμένη. Μάλιστα, πρέπει να γνωρίζουμε ότι αυτό το προνόμιο το έχουν μόνο οι βαπτισμένοι χριστιανοί. Δεν μνημονεύονται αλλόθρησκοι και αλλόδοξοι. Αν υπάρξει κάποια ανάγκη να προσευχηθούμε γι’ αυτούς, το κάνουμε στην Παράκληση.
                        Τα ονόματα πρέπει να είναι γραμμένα σε γενική. Μνήσθητι Κύριε του δούλου Σου πχ Ιωάννου, Μαρίας…Επίσης, όταν πρόκειται για συζύγους, τα ονόματα πρέπει να γράφονται πλάϊ -πλάϊ, διότι αποτελούν ένα. πχ Γεωργίου & Πηνελόπης ή Κων/νου-Αλέκας. Μπορούμε συνοπτικά να προσθέτουμε “και των τέκνων” ή «τέκνων, εγγόνων, συγγενών».
                        Πέραν αυτού, υπάρχουν ορισμένα επίθετα, που συνοδεύουν το όνομα, που για την Εκκλησία αποτελούν τίτλο τιμής και αξίωμα. Και δεν πρέπει να παραλείπονται. πχ Γεωργίου Ιερέως, Αικατερίνης Πρεσβυτέρας. Άλλα τέτοια προσωνύμια, που πρέπει να αναγράφονται, είναι: Επισκόπου (ή Αρχιερέως), Ιερομονάχου, Διακόνου, Μοναχού-ής.Καλό και ενδεδειγμένο είναι, να τίθεται στην επικεφαλίδα των μνημονευμάτων, για μεν τους ζώντες: Υπέρ ελέους και υγείας, για δε τους κεκοιμημένους: Υπέρ αναπαύσεως.Τέλος, τα μνημονεύματα, είτε συνοδεύονται από πρόσφορο, είτε από: νάμα (κρασί), κερία από μελισσοκέρι για την Αγία Τράπεζα, κάρβουνα, λιβάνι, λάδι για τα καντήλια, τα οποία παραδίδουμε οι ίδιοι, στο Ιερό Βήμα, όπου τα παραλαμβάνει ο εκάστοτε διακονών τον Ιερέα.
                        Πηγή: agiafotini.gr
                        Έχεις παιδιά..; Βρες Οδηγίες ΕΔΩ για Χριστιανική Ανατροφή!
                        Χαλάρωσε με... Ένα Βίντεο ΕΔΩ!

                        Δεν υπάρχει δυνατότητα να διαβάσετε παλαιότερες αναρτήσεις - Αλλά δείτε ένα "τυχαίο" άρθρο ΕΔΩ!